22 มิถุนายน 2547 19:01 น.
ปากกาดอกไม้(2)
ท้องฟ้า ราตรี กลุ่มดาว
สกาว ราวกับ ความฝัน
แสงเอย แสงดาว แสงจันทร์
ช่วยฉัน บอกรัก สักที
[ ]
รถม้า ราตรี กลุ่มดาว
สกาว ราวกับ ความฝัน
เจ้าชาย ม้าขาว คนนั้น
พบกัน คืนวัน จันทร์เพ็ญ
เท้าเอย เท้าแก้ว แวววับ
งามจับ งามตา สวยเด่น
อยากได้ อยากสวย อยากเป็น
ฉันเช่น เธอใน นิทาน
[ ]
เจ้าเอย เจ้าชาย ม้าขาว
ถึงคราว ท่านต้อง ตามหา
ผู้เป็น ซิลเดอ เรลลา
ร้องว่า เธออยู่ หนใด
[ ]
เสียงเอย เสียงใด เรียกหา
ถึงข้า นางซิน ละนี่
โอ๊ยเขิน โอ๊ยอาย ทันที
โครม..โอ๊ย ดันละเมอ ตกเตียง
--เสียดายเจ้าชายจัง--
งุงิ ขอให้คุณๆทุกคนหลับฝันดีนะครับวันนี้ (โดยเฉพาะคนที่กำลังตามหาเจ้าชาย)
21 มิถุนายน 2547 20:13 น.
ปากกาดอกไม้(2)
น้ำตา...หยดสุดท้าย แม่จะได้...พิศแลเห็น
ไหลหลั่ง...ทั้งเช้าเย็น ยามแม่สิ้น...ชีพชีวา
บัดนี้...แม่เอนกาย อิงแอบภาย...ใต้กอดข้า
ซบแน่น...แนบอุรา มือของข้า...สั่นระรัว
น้ำตา...ร่วงเป็นสาย พระพรั่งพราย...เพราะความกลัว
นี่ฉัน...ฆ่าแม่ตัว ฉันจะอยู่...ได้อย่างไร
โทสะ...มาบังตา อวิชชา...มาดลใจ
สะบั้น...หั่นสายใย ให้ร้าวรัก... ลงหักพลัน
วจี...คำสุดท้าย ที่แม่ได้... มอบให้ฉัน
แสงลาง...กลางแสงจันทร์ แม่รักลูก...เหนืออื่นใด
[ ]
น้ำตา...หยดสุดท้าย ที่แม่ได้...พิศแลเห็น
บัดนี้...กายแม่เย็น ยังห่วงหา...ยังอาวรณ์
มือเจ้า...ที่เปื้อนเลือด ที่เจ้าเชือด...เฉือนอาภรณ์
แผลงฤทธิ์...ยุทธ์ราญรอน ทิ่มแทงข้า...มารดาตน
แม้เจ้า...จะเกลียดโกรธ เจ้าจะโทษ...ว่าข้าจน
เพียงแค่...เป็นเศษคน ให้ลูกได้...ระบายความ
ท้องฟ้า...ช่างกว้างใหญ่ ย่อมสดใส...ในสีคราม
แม่รัก...เจ้าทุกยาม แม้นฟ้ามืด และมนไป
[ ]
น้ำตา...หยดสุดท้าย ข้าร้องไห้...ละอายตัว
โอ้ว่า...ลูกชาติชั่ว ลูกต่ำช้า...ทั้งกายใจ
----- ไม่ทราบว่ายังมีคนจำเราได้มั้ยเนี่ย พอดีมีเรื่องทะเลาะกลับแม่นิดหน่อย
ตอนนี้สำนึกได้และไปขอโทษท่านแล้ว จึงอยากฝากกลอนไว้เตือนใจสำหรับใครบางคนในตอนนี้ อาจจะไม่ไพเราะเท่าไร แต่ทั้งหมดก็เขียนมาจากใจที่อยากให้เป็น-----
หน้าส่วนตัว
1812
