11 กันยายน 2548 22:59 น.
ปากกาขนนก
ผีเสื้อตัวน้อยสีขาว
แพรวพราวไปด้วยเสน่หา
ด้วยปีกสีขาวสดุจตา
เมื่อมองในท้องฟ้าเวลาค่ำคืน
แต่เมื่อยามตะวันพ้นขอบฟ้า
ที่นำมาซึ่งความสว่างไสว
ผีเสื้อตัวน้อยกลับหดหู่ใจ
เพราะมันไม่เหลือเลยความสดุจตา
นี่แหละนะชีวิตคนเรา
มีทั้งสุขทั้งเศร้าปนเสมอ
มันเปลี่ยนแปลงไม่ได้จริงไหมเธอ
สิ่งที่เจอมันเป็นไปเพราะตัวเรา
8 กันยายน 2548 00:41 น.
ปากกาขนนก
ขนนก ย่อมเบาลอยไปตามลม
และอาจจมลงได้ในนที
เปรียบเหมือนฉันที่มีทั้งร้ายและดี
หากเป็นสีก็อาจเป็นขาวและดำ
ขึ้นอยู่ว่ามันเป็นเวลาไหน
ความในใจมืดหมนหรืองามล้ำ
จึงเริ่มขีดปากแห่งความทรงจำ
เพื่อทำการบันทึกสิ่งที่ผ่านมา
เริ่มจากสิ่งแรกที่บันทึก
คือความรักที่ได้จากการซื้อหา
เหมือนกับเราซื้อสิ่งของด้วยเงินตรา
ซึ่งซื้อมาแล้วสักวันต้องพังไป
ความรักที่เป็นรักรูปแบบนี้
เหมือนของที่มีวันหมดอายุได้
ไม่มีหรอกนะสำหรับความจริงใจ
ในโลกของรักซื้อด้วยเงิน
หน้าส่วนตัว
635
