14 ธันวาคม 2548 15:06 น.
ปักษาวายุ
...เบื่อ...
มีความลับ อยู่คับใจ บอกใครดี
ก็วันนี้ ไม่มีงาน ให้ขานไข
จะโต๋เต๋ เดินลอยชาย ก็เกรงใจ
เดี๋ยวเจ้านาย ผ่านมาเห็น เป็นเจอดี
เมื่อไม่มี ที่จะไป ให้หลบซ่อน
ขอพักผ่อน บ้านกลอนไทย ให้สุขี
แอบโต๋เต๋ คนนู้นที คนนี้ที
ก็ยังดี ไม่ง่วงซึม ลืมหาวนอน
บ่ายอย่างนี้ ท่านผู้อ่าน ทำอะไร
บอกกันหน่อย จะได้ไหม ไม่หลอกหลอน
แวะมาแล้ว ผ่านมาคุย ในบ้านกลอน
ที่พักผ่อน แห่งพวกเรา ชาวกวี
12 ธันวาคม 2548 08:16 น.
ปักษาวายุ
#ผู้ชายขี้อาย#
เอ่อ..คือว่า ไม่กล้าเอ่ย เผยความใน
เอ่อ..คือว่า รู้บ้างไหม ใครห่วงหา
เอ่อ..คือว่า แค่คิดถึง ทุกเวลา
เอ่อ..คือว่า ปรารถนา เพียงใกล้คุณ
เอ่อ..คือว่า บังเอญผ่าน ร้านดอกไม้
เห็นกุหลาบ วางโชว์ไว้ เลยอุดหนุน
งามกลีบดอก สีสดสวย กลิ่นละมุน
บังเอิญถือ มาเจอคุณ ไม่ตั้งใจ
เอ่อ..คือว่า บังเอิญผ่าน มาแถวนี้
แล้วบังเอิญ เที่ยงพอดี คุณหิวไหม
หากไม่รีบ งานไม่ด่วน เร่งเกินไป
แค่บังเอิญ อยากมีใคร ทานด้วยกัน
เอ่อ..คือว่า ลมยามเย็น ช่างเป็นใจ
แดดรำไร ไม้ดอกสวย ด้วยสีสัน
แค่บังเอิญ เพราะฟ้างาม ยามเหมันต์
หากได้คุณ เดินด้วยกัน คงสุขใจ
เอ่อ..คือว่า แม้ดึกดื่น ตื่นไม่หลับ
จิตกระส่าย ใจกระสับ เกินหลับไหล
แค่บังเอิญ คิดถึงคุณ ก่อนใครใคร
จึงโทรมา บอกกู๊ดไนท์ ก่อนเข้านอน
เอ่อ..คือว่า มีความนัย อยากให้รู้
เหมือนดวงใจ โดนธนู รักปักศร
ชายขี้อาย รวมความกล้า มาเว้าวอน
เอ่อ..คือว่า แบบ..รอก่อน ขอทำใจ
เฮ้อ...ใครก็ได้บอกแทนผมทีสิ ไม่อยากกินแห้วกระป๋องคร้าบ...
หน้าส่วนตัว
1780
