เพื่อพรุ่งนี้ของเรา

ปะการังสีเงิน

คิดถึงเธอ เหลือเกิน.......  เธอจะรู้อยู่บ้างไหม
เสียงหัวใจร่ำไห้.... คร่ำครวญ.......สุดถวิล
อยากบอกเธอว่า......ตอนนี้ ใจฉันมันยังไม่ชิน
น้ำตารินล่วงหล่น....  ไม่สิ้น.......  จากดวงตา

แม้รู้ดี.....ถึงเหตุผลวันนี้....ที่เราต้องลาจาก
จำต้องพลากห่างกัน.....  เนื่องจากการศึกษา
จะขอตั้งใจ....พากเพียร.. เรียนให้จบปริญญา
ถึงอ่อนล้า.....ยังรู้ว่ามีเธอเคยเป็นกำลังใจ

ขอเวลาแค่ปีเดียว......  ที่เรานั้นจำต้องห่าง
จะยอมทนอ้างว้าง....ก็เพื่อวันข้างหน้าที่สดใส
อย่ากังวลไปเลยน่ะ......ว่าฉัน...จะมีใคร
ใจทั้งใจ.......จะขอฝากเอาไว้ให้อยู่กับเธอ

ยังจำภาพเราร่ำลา.....ตรงที่ทางสายใต้ใหม่
น้ำตาไหลอาบแก้ม....... ให้อายคนเป็นหนักหนา
รถเคลื่อนผ่านหน้าเธอ....ยังมองตามจนพ้นสุดสายตา
รู้ดีว่าอีกไม่ช้า ......เราจะกลับมา..... เป็นเหมือนอย่างเดิม