16 พฤษภาคม 2547 16:25 น.
ปลาวาฬสีน้ำเงิน
ในค่ำคืนที่ฟ้ามืดมิด ฉันมองไปยังฟ้าไกล
ก็เป็นเพียงคนหนึ่งที่หลงใหล แสงดาวบนฟ้า
อยากจะเอื้อมมือไปหยิบดาว ให้มาอยู่ใกล้ๆตา
แต่ก็รู้ดีว่ามันไกลเกินกว่าและไม่อาจตกลงมาสู่พื้นดิน
ที่ทำได้ก็คงแค่คิด แค่ฝัน
ได้แค่แอบมองและในทุกๆครั้งก็ได้แค่แอบยิ้ม
ไม่หวังว่าสักวันสิ่งที่พยายามทำนั้นจะเป็นจริง
เมื่อฐานะเธอมันสูงยิ่งกว่าคนเดินดินจะขอมาอยู่ข้างกาย
เพียงหวังว่าสักวันเธอจะมองลงมา
เธอคงจะเห็นคนอยู่ใต้ฟ้า ที่ยังไม่ไปไหน
ยังคงมองดาวดวงเดิม เพื่อมาเติมสิ่งที่ขาดหายไป
และไม่ว่าค่ำคืนคราใด ดาวจะอยู่ไกลกว่าเดิมหรือไม่..ฉันขอแค่มอง
11 พฤษภาคม 2547 15:50 น.
ปลาวาฬสีน้ำเงิน
จะเอาขวดโหลมาเก็บน้ำตา
เรียงร้อยถ้อยคำมายาที่เธอพูดใส่
เก็บไว้ให้ลึกลึกเกินค้น ที่ก้นบึ้งหัวใจ
แล้วเปลี่ยนตัวเองเป็นคนใหม่ ที่ไม่มีแม้เยื่อใยของวันวาน
จบแล้วล่ะเรื่องของผู้หญิงคนเก่า
ที่เคยได้แต่นั่งเศร้า กับความทุกข์ที่พัดผ่าน
คิดซะว่าเป็นเรื่องเล่า กาลครั้งหนึ่ง น๊าน..นาน
มันจบแล้วบทของผู้หญิงน่ารำคาญ ที่เธอไม่ใส่ใจ
คงจะเจ็บอีกไม่นานหรอกนะหัวใจดวงนี้
จะปล่อยความช้ำที่มีไปกับสายน้ำไหล
ให้สายลมพัดพาคืนวันเก่าๆ ไปไกลแสนไกล
แล้วให้เวลาชะล้างหัวใจ ให้ไม่มีที่ว่างใดๆเพื่อเธอคนเดิม
7 พฤษภาคม 2547 15:10 น.
ปลาวาฬสีน้ำเงิน
อย่าถามฉันเลยนะว่าเพราะอะไร
ที่ยังไม่เปลี่ยนไปทั้งที่เค้าไม่สนใจอย่างนี้
เหตุผลข้อเดียวที่ฉันยังรอ แม้งมงายก็ตามที
ก็ฉันรักเค้าหมดหัวใจที่มี ให้ทำยังไง
และไม่ว่าเค้าจะหันกลับมาหรือเปล่า
ฉันก็ยังรักเค้าไม่ว่าจะนานแค่ไหน
นี่แหละเหตุผลของการรอ แม้ไม่รู้ว่าจะสิ้นสุดที่ใด
เพราะทุกๆอณูของลมหายใจยังไม่เปลี่ยนไป
.. ยังเป็นเค้าคนเดิม ..
3 พฤษภาคม 2547 18:18 น.
ปลาวาฬสีน้ำเงิน
อยากเป็นคนนั้นที่อยู่ข้างๆเธอ
ก็เวลาใจมันเผลอ แอบมองเสมอว่าเธออยู่ไหน
ถ้าเธอหันมา ฉันมองนกมองท้องฟ้า อย่าคิดอื่นไกล
ไม่ไหวๆ หากต้องทำอย่างนี้เรื่อยไป เหนื่อยใจพอดี
โอ๊ย!! บอกเค้าไปเถอะน่ะว่าคิดยังไง
เผื่อเค้าจะเห็นใจ ให้มองใกล้ๆกว่าที่เป็นอยู่นี้
เบื่อแล้วที่เวลาเธอหันมา ต้องทำเป็นไม่สนใจทุกที
ทั้งที่ทุกการกระทำ ก็ได้บ่งชี้ว่าคิดไกลกว่าที่..ที่เคยเป็น
1 พฤษภาคม 2547 10:16 น.
ปลาวาฬสีน้ำเงิน
น้ำตาที่ไหลออกมานี้
อาจเป็นเพียงเพื่อนคนเดียวที่ฉันมีในยามเหงา
จะทุกข์สักเท่าไหร่ น้ำใสๆ จะช่วยบรรเทา
ทั้งเรื่องของสองเรา น้ำตาอยู่เวลาที่ฉันเศร้า จนฉันหลับไป
ค่ำคืนที่ฟ้ามืดมิด
ไม่มีใครสักคนใกล้ชิดเธอรู้บ้างไหม
มีเพียงดวงดาวบนฟ้าก็ไม่ได้ช่วยอะไร
ยิ่งรู้ว่าดาวยิ่งไกลก็ยิ่งหวั่นไหวขึ้นทุกที
คงต้องให้รางวัลชิ้นงามกับน้ำตา
ในฐานะเพื่อนเก่าที่มีค่าของฉันคนนี้
จะนานสักเท่าไหร่ น้ำตายังทำหน้าที่ได้อย่างดี
คือออกมาใกล้ ใกล้ ในเวลาที่ฉันต้องการ
หน้าส่วนตัว
1500
