11 ตุลาคม 2547 14:24 น.
ปลาวาฬสีน้ำเงิน
จากคนเดิมที่อ่อนหวานกะเค้าไม่เป็น
ทุกทีที่ได้เห็นก็เป็นเด็กไม่รู้จักโตอย่างนี้
ใจเย็นๆก็ไม่ได้ จู้จี้ ขี้บ่น วุ่นวาย ไม่ยอมลงให้ใครสักที
สุดท้ายก็ต้องมายอมให้กับเหตุผลดีๆ (ว่ารัก ) ของเธอบางคำ
ก็เธออ่ะเป็นใครใหญ่มาจากไหน
ฉันจึงต้องยอมอ่อนให้และต้องเสียน้ำตาอย่างนั้น
ก็แค่คนธรรมดาๆที่คุ้นตา ที่คุ้นเคยกัน
และก็แค่คำบางคำเข้ามาเปลี่ยนชีวิตฉันได้ยังไง
ไม่รู้แหละยังไงเธอก็ต้องสัญญา
และก็ต้องยอมรับในข้อหาทำฉันเปลี่ยนไปตกลงไหม
สำหรับค่าเสียหายเหมาจ่ายเป็นคำยืนยันว่าจะไม่เปลี่ยนไป
และจะให้เธอติดคุกในหัวใจถ้าคิดมีใหม่นะคนดี
14 กันยายน 2547 15:51 น.
ปลาวาฬสีน้ำเงิน
วันนี้เรายังมีกันและกัน
ความผูกพันทำให้ฉันไม่หวั่นไหว
ถึงบางครั้งจะน้อยใจในท่าทีที่เฉยชาไป
แต่รู้มั้ยไม่เคยมีอะไรที่ทำให้ฉันคิดตัดใจ
.....ไปจากกัน.....
เพราะฉันอาจไม่ใช่คนดีในสายตาใครๆ
และเธอเองก็ยังมีคนให้เลือกมากมายนอกเหนือจากฉัน
เราอาจมีทางที่ต่างกันไป แต่สิ่งที่รู้อยู่แก่ใจเธอคือสิ่งสำคัญ
และฉันรู้ดีว่าสักวัน เธออาจเลือกใครที่ดีกว่าฉัน
.....มาอยู่ข้างกาย.....
แค่อยากขอบคุณสำหรับทุกอย่าง
ที่เธอทำให้วันเหงา อ้างว้าง เป็นวันสดใส
สำหรับวันที่เลยผ่านมาฉันยืนยันว่ามันงดงามกว่าวันใดๆ
ถึงแม้พรุ่งนี้เราอาจเปลี่ยนไป แต่อยากให้รู้ไว้
.....เธอคือคนสำคัญของใจ ที่ฉันมี.....
31 กรกฎาคม 2547 11:44 น.
ปลาวาฬสีน้ำเงิน
เจ็บลึก..ลึก
รู้สึกหวั่นไหว
มีบ้างที่น้อยใจ
ที่มาส่วนใหญ่ก็เพราะเธอ
ร้องไห้ก็มีบ้าง
อารมณ์อ้างว้างยามพลั้งเผลอ
ยิ้มทั้งน้ำตา..หลับยังละเมอ
ไม่อยากจำเรื่องที่ต้องเจอ ที่ต้องพบมา
เจ็บแต่ไม่อยากจำ
ช้ำซะยิ่งกว่าช้ำ..ยิ่งกว่า
แต่เพราะยังรักและยังศรัทธา
จึงต้องฝืนยิ้มต่อหน้าเหมือนไม่มีอะไร
2 กรกฎาคม 2547 20:51 น.
ปลาวาฬสีน้ำเงิน
วันนี้มันรักไปแล้วทั้งหัวใจ
ก็มีบ้างที่หวั่นที่ไหวในบางครั้ง
แต่ขอเถอะนะ..อย่างน้อยขอให้เชื่อใจกัน
เพราะตั้งแต่วันนั้นในทุกอณูลมหายใจของฉันก็มีเธอทุกวินาที
หากถามว่ารักเพราะอะไร
ที่ยากก็คือไม่เคยเข้าใจความรู้สึกตัวเอง..ตอนนี้
หากจะรักแบบไม่มีเหตุผลไม่ผิดใช่มั้ยคนดี
เพราะไม่ว่าต้องถามตัวเองสักกี่ทีก็ไม่ได้คำตอบอะไร
เอาเป็นว่ารักเพราะรักก็แล้วกัน
คำตอบแค่นี้ที่คนอย่างฉันพอจะหาได้
ไม่มีล้านเหตุผลหมื่นถ้อยคำมาขอหัวใจ
มีเพียงคำเดียวที่ไม่เคยเปลี่ยนไป..รักเพราะรักเธอ
16 พฤษภาคม 2547 16:25 น.
ปลาวาฬสีน้ำเงิน
ในค่ำคืนที่ฟ้ามืดมิด ฉันมองไปยังฟ้าไกล
ก็เป็นเพียงคนหนึ่งที่หลงใหล แสงดาวบนฟ้า
อยากจะเอื้อมมือไปหยิบดาว ให้มาอยู่ใกล้ๆตา
แต่ก็รู้ดีว่ามันไกลเกินกว่าและไม่อาจตกลงมาสู่พื้นดิน
ที่ทำได้ก็คงแค่คิด แค่ฝัน
ได้แค่แอบมองและในทุกๆครั้งก็ได้แค่แอบยิ้ม
ไม่หวังว่าสักวันสิ่งที่พยายามทำนั้นจะเป็นจริง
เมื่อฐานะเธอมันสูงยิ่งกว่าคนเดินดินจะขอมาอยู่ข้างกาย
เพียงหวังว่าสักวันเธอจะมองลงมา
เธอคงจะเห็นคนอยู่ใต้ฟ้า ที่ยังไม่ไปไหน
ยังคงมองดาวดวงเดิม เพื่อมาเติมสิ่งที่ขาดหายไป
และไม่ว่าค่ำคืนคราใด ดาวจะอยู่ไกลกว่าเดิมหรือไม่..ฉันขอแค่มอง
หน้าส่วนตัว
1020
