25 มกราคม 2549 14:40 น.
ปลายภู
หนึ่งใจสองเรานั้นพันผูก
ปลอบปลุกเคียงข้างยามห่างเหิน
เหยียบย่ำมาไกลเหลือเกิน
ก้าวเผชิญโลกใหม่ในเมืองกรุง
คิดเอย..คิดถึง
ครวญคร่ำรำพึงหนักหนา
คิดถึงแม่อยู่ห่างไกลลูกยา
ทั้งห่วงหาเหว่ว้า..อาวรณ์
อีกหนึ่งห้วงใจให้หวนคิด
ยังผูกพันหวั่นจิตคิดถึงบ้าน
ขุนเขาแมกไม้และสายธาร
ทั้งสงสารลูกน้อยคอยกลับคืน
อดทนเข้มแข็งไว้สิ? ใจข้าฯ.
กาลเวลามิอาจย้อนคืนหลัง
เติมชีวิตเส้นทางใหม่ให้มีพลัง
จุดประกายความหวังให้เบ่งบาน..
****************
10 มกราคม 2549 11:45 น.
ปลายภู
*****************************
รุ่งสางเบิกฟ้าครารุ่งสาง
ลมหนาวเบิกทางคว้างเหงา
เย็นยะเยือกเหน็บลึกทรวงเรา
คุกกรุ่นลางเงาควันหมอกคลุ้ง
ผ่านไปคืนหวนมาทวนซ้ำ
ระส่ายส่ำสะทกท้านในหนาว
ควันหมอกฝ่าน้ำค้างพร่างพราว
ใต้แสงแห่งดวงดาวอยู่ไกลโพ้น
อีกหนึ่งในห้วงใจใช่เหน็บหนาว
แต่ข้างในร้อนผ่าวหวั่นไหว
ในความคำนึงถึงคนไกล
ทุกหับห้องใจฝากให้แทนไออุ่น
เป็นไปตามฤดูกาลผันเปลี่ยน
ยอกย้อนวนเวียนเปลี่ยนหมุน
บ้างร้อนบ้างหนาวเปลี่ยนสมดุล
หมกมุ่นอยู่ในโลกที่ ผันแปร
********************************
หน้าส่วนตัว
1524
