กลิ่นไอ..ของวันแห่งความรัก.. โชยกรุ่นคลี่ม่านอบอวล..อีกครา ดอกไม้เบ่งบานสพรั่ว..ทั่วป่าคอนกรีต ครอบงำความรู้สึกนึกคิดจนกลายเป็นเทศกาล.. ผ่านมา..ผ่านไป ปีแล้ว..ปีเล่า..จนชาชิน ไฉนเล่า..ถึงเป็นเฉกนั้น..ก็เพราะคุณค่าและความสัมพันธ์ ระหว่างเรา..มันยิ่งใหญ่และสำคัญกว่า..ดอกไม้.. และเกินเลยไปกว่านั้น..เพราะดอกไม้ในใจข้าฯ. มันบานเบ่ง..ตลอดเวลา. และตลอดไป ****************************************** แด่..คนรักข้าพเจ้า..ผองเพื่อน ******************************************