25 พฤศจิกายน 2547 13:54 น.
ปลายภู
อุดมการณ์หลากความคิดถ่ายทอด
ทั้งสอดแทรกความรู้สึกซ่อนความฝัน
สื่อความหมายสานโยงใยสื่อถึงกัน
เกี่ยวดาวร้อยความฝันฉันท์เพื่อนใจ
มีริ้วรอย จากห้วงใจไว้แทนค่า
ถ่ายทอดพรรณาแทนความหมาย
มีวิญญาณแฝงไว้แทนร่างกาย
ระบัดระบายถ่ายทอด พรอดพร่ำครวญ
อีกหนึ่งเก็บไว้..ในเบื้องลึก
คอยปลอบปลุกจิตสำนึกตราตรึงไว้
อบอึงอวลรัดรึงเร้าอยู่ภายใน
สู่ทางฝันสร้างกำลังใจให้..เบิกบาน
ฝากผ่านห้วงสายธาร..ณ.แห่งนี้
ฝากอักษรเป็นบัตรพลีสื่อความหมาย
กายห่างใจแนบชิดเคียงข้างกาย
ตราบชั่วฟ้าดินสลาย.มิคลายคลอน
24 พฤศจิกายน 2547 15:35 น.
ปลายภู
กงเอ๋ย..กงเกวียน
ผันเปลี่ยนเคลื่อนคล้อยเวียนหมุน
กฎแห่งธรรมชาติคอยเอื้อค้ำจุน
คอยเกื้อหนุนเป็นไปในห้วงกาล
๒
กรายผ่านอุปสรรคร้อนหนาว
กี่หมื่นพันเรื่องราวที่คละเคล้า
หนึ่งตัวตนเพียงร่างกับแสงเงา
คอยขัดเกลาปัญหาพันธนาการ
๓
ผ่านมาผ่านไป..เฉกนี้
ปะปนเปื้อนชั่ว-ดีหลากหลาย
อุปสรรคที่ท้ายท้า..เรียงราย
คือความหมายการต่อสู้..สู่ทางเดิน
๔
สู่โลกแห่งจินตนาการกว้างใหญ่
สู่สายธารรวมน้ำใจทางใฝ่ฝัน
สู่มิตรภาพเพื่อนร่วมทางเดียวกัน
สู่จุดหมายสู่ปลายฝัน..อันงดงาม.
******************
4 ตุลาคม 2547 11:59 น.
ปลายภู
ปลายข้าวไหวพลิ้ว
เอนปลิวตามสายลมผ่าว
กรุ่นไอหมอกลอยพร่างพราว
คือลมหนาวเหมันตฤดู
*****
ฉ่ำเย็นลึกลึกสายลมไล้.
ลมเข้า-ออกจากห้วงใจสื่อความหมาย
ผ่าวร้อนขับรับฉ่ำเย็นเข้าแทนกาย
บ้าง..ระส่ำสายทอดถ่าย..ทางยาว
******
คือบ่วงบางห้วงแห่ง..ความรู้สึก
จากส่วนลึกของจิตใจ ใคร่ครวญหา
ในรำพึงคลึงเคล้าทุกคราวครา
ตามแรงไฟใฝ่ปรารถนาอันล่องลอย
******
---------------------------------------------------------
ถึง..มิตรภาพ..อันห่างไกล
ที่มิได้ปั้นปรุงแต่ง..ด้วยถ้อยคำใด..ใด
แต่ก่อเกิดจากความรู้สึกที่เกิดขึ้น
จากห้วงใจ..ดวงนี้. จริง..จริง
---------------------------------------------------------
29 กันยายน 2547 14:39 น.
ปลายภู
**-**-**-**
หนาวเอ๋ย.หนาว
น้ำค้างพร่างพราวราวฟ้าสลัว
เย็นยะเยือกไหวสั่นระริกรัว
เกลือกกลั้วใต้ผ้าห่มซบอุ่นไอ..
คิด.เอย.คิดถึง
มิตรภาพตราตรึง คงมั่น
หมักบ่มความรักในคืนวัน
มีความฝัน มีวิญญาณอันลึกซึ้ง
**-**-**
ความเป็นไป..ในชีวิต
กับความรัก..ความผูกพัน
คือขุมพลัง.อำนาจเหนือสิ่งอื่นใด
ที่หลาย ๆ ใฝ่ฝัน..แสวงหา ไขว่คว้า
มาครอบครอง.
หลายสิ่ง หลายอารมณ์ เกิดขึ้น
มากมาย.
ทุกข์บ้าง..สุขบ้าง..ตามจังหวะกาล
ณ.ที่แห่งนี้.
มีชีวิต..ที่แฝงไว้ด้วยจิตวิญญาณ.
ด้วยความรัก..ความผูกพัน จริง..จริง
**-**-*-
27 กันยายน 2547 12:04 น.
ปลายภู
หลังจากสะสางงานจนเสร็จสิ้น..ข้าฯ นั่งเก้าอี้ทอดยาวหลังจากเหนื่อยล้ามา
ตั้งแต่เช้า. น้อง? พี่ขอซักประเดี๋ยวนะ วันนี้ค่อนข้างเหนื่อย
ตามสบายเลยครับ. แล้วน้องก็ผละจากไปทำงาน
?? มารับยาจ้า..
ในความรู้สึกหลับบ้างตื่นบ้าง..ก็ยังนึกว่าไม่ใช่อยู่ดี
?? มารับยาจ้า..
ยา..เยอ อะไรหละยาย ทำไมเพิ่งมาหละเค้ากลับบ้านหมดแล้วนี่?
ยายค่อนข้างอึ้ง..อย่างพูดไม่ออก นิ่งซักพัก มองหน้า
เอางี้แล้วกันยาย พรุ่งนี้ค่อยมาใหม่นะ..เก็บของหมดแล้ว
แล้วยายก็หันหลังเดินกลับไปโดยไม่ปริปากพูดแม้แต่คำเดียว
ข้าฯ..เหลียวมองตาม แล้วกลับไปเอนพักที่เก้าอี้ตัวเดิม..
ในความรู้สึกที่ผิดอยู่ในใจ..ผิดต่อผองเพื่อนมนุษย์อยู่ในใจ
ทำไม? เพราะอะไร? เราถึงทำอะไรที่ขลาดเขลาเช่นนี้ลงไปได้
หากเราเจอยายพรุ่งนี้เราจะพูดกับยายว่าอย่างไร..คือ สิ่งที่คิดอยู่ในขณะนี้
เราคงบาป..บาปเกินกว่ายายจะให้อภัย.
และวันนี้..เราคงไปพบยายให้ได้..
และขอโทษท่านก่อนที่ท่านจะเป็นไรไป..
หน้าส่วนตัว
930
