13 สิงหาคม 2545 13:00 น.
ปลายพู่กัน
ก็ถ้าฉันคนนี้...มันไม่ดีพอ
เธอจะมัวรอ.....ทำไม......เพื่อให้ความหวัง
ก็ถ้าฉันคนนี้...ไม่ใชคนที่เธอคิด....จะจริงจัง
เธอจะมัวมารั้ง........ฉันไว้ทำไม
พูดออกมาตรง ๆ เลยดีกว่า..
ว่าฉันควร...จากลา...เธอตอนไหน
บอกมาเลยที่รัก...ไม่ต้องเกรงใจ
เผื่อว่า อะไร - อะไร.......จะดีขึ้นมา
กับการที่เธอนิ่งเฉยอยู่อย่างนี้
สู้ตัดไมตรีฉันเลย...จะดีกว่า
อย่าเลย...อย่าให้ฉันต้องเสียน้ำตา
กับคำที่ธอพูดออกมาว่า........ฉันมีค่า...เป็นแค่เพื่อนของเธอ
13 สิงหาคม 2545 11:25 น.
ปลายพู่กัน
ถ้าวันนี้สิ่งที่ฉัน...นั้นทำให้
มันไม่เคยสาแก่ใจของเธอนั่น
ก็บอกมาคำเดียว...ไม่รักกัน
ไม่ต้องห่วงว่าฉัน...จะปางตาย
ก็แค่อาจมีน้ำใสไหลไหลผ่านแก้ม
ใบหน้าที่เคยแฉล้มเคยสดใส
อาจจะเปลี่ยนมาหมองบ้าง..ไม่เป็นเป็นไร
ก็แค่การวัดใจ...เท่านั้นเอง
2 มีนาคม 2545 16:33 น.
ปลายพู่กัน
กับสายตาหวานซึ้ง...ที่มีให้
เธอจะรู้จัก..ซึ้งไหม..เล่าเธอจ๋า
แล้ววันนั้นที่เธอมอง......ผ่านแววตา
เธอมีเจตนา............ว่าอย่างไร
จะคิดตรงกับใจฉันไหมหนอ
จะให้รออย่างนี้อีกเท่าไหร่
รู้ไหมเธอว่าคนรอ...แสนท้อใจ
เธอเคยรักฉันบ้างไหมเล่าคนดี
เพียงคำเดียวสั้น ๆ นั้นคือ รัก
ฉันยังรอฟังจากปากไม่หน่ายหนี
พูดสักครั้งให้ได้ฟังเถิดคนดี
เพื่อช่วยต่อชีวิตนี้.......ให้ยืนยาว
2 มีนาคม 2545 14:52 น.
ปลายพู่กัน
ก็เพราะรักแบบจริงใจ...แบบใสซื่อ
เพราะเชื่อถือความเป็นเธอ...เสมอเพื่อน
ยอมเชื่อใจให้ใกล้ชิด........เป็นปีเดือน
แต่เธอกลับบิดเบือน.......ความเป็นจริง
พอมองหน้าเธอก็ส่ง..สายตาให้
ให้ความหวังกันทำไม..ในหลายสิ่ง
ทั้ง ๆ ที่สิ่งที่ทำ..นั้นไม่จริง
หรือว่าเธอเห็นผู้หญิง.......เป็นอะไร
หลอกให้หลง..แล้วเธอนี้....ก็ตีจาก
รู้ไหมว่ามันมันลำบากมากแค่ไหน
กับการที่จะลืมเธอ...........ให้หมดใจ
มาทำร้ายกันทำไม.....บอกฉันที
หน้าส่วนตัว
613
