5 มีนาคม 2546 15:41 น.
ปลายปิ่น
อย่ารักฉันเลยนะ
เพราะเธอคงจะผิดหวัง
ฉันเป็นเพียงผู้หญิงที่น่าชัง
ไม่ได้มีมนต์ขลังอย่างเธอมอง
เธอไม่รู้ใจฉัน
และไม่ได้รู้จักฉันไปทุกห้อง
เชื่อเถอะ.. ไม่ใช่เพชรที่เธอหมายปอง
ไม่ใช่คนที่เธอจะมาร่ำร้องยินดี
เธออาจจะเห็น
และคิดว่าฉันเป็นอย่างที่เห็นนี้
หันกลับไปเถอคนดี
เธอยังมีเวลาอีกมากมาย
เธอยังเปลี่ยนใจทัน
ก่อนที่ทุกอย่างมันจะสาย
และจะพบว่าฉันแปรรูปได้ง่ายดาย
จากเพชรอาจกลับกลาย
เป็นกรวดหรือทรายเท่า
5 มีนาคม 2546 13:03 น.
ปลายปิ่น
โลกไม่มีวัน...หยุดหมุน
โซกุนไม่เลิก...โมโห
ซินจังไม่เคยลืม...กินแตงโม
ไฮโซไม่เกลียด...การเต้นรำ
ฉันก้อยัง....รัก....เธอ
แต่อย่าให้...พลั้งเผลอ...หรือถลำ
ถ้าสิ่งใด....ต้องฝืน...ใจทำ
โปรดเถอะ...เลิกทำ....กับใจ...เสียที
บางคำที่.......เธอได้เอ่ยปาก
อยากเดินจากคน.....เคยร่วมฝัน
ความรู้สึก.....หยุดลงตรงนั้น
เธอต้องการคำสั้นๆๆ......เพียง....จบ...กันที
4 มีนาคม 2546 13:56 น.
ปลายปิ่น
เธอจะมีใคร ฉันไม่ว่า
แต่ขออย่า รัก ใครให้เท่าฉัน
เธอจะมีใครใหม่ไม่สำคัญ
ขอเธอ รัก ฉันเท่านั้นพอ
เพียงแค่ในส่วนเศษเสี้ยว
การแลเหลียวใช่คำร้องขอ
จากไปเถอะอย่ารั้งรอ
อย่างฉันไม่เคย ง้อ ใคร