1 กรกฎาคม 2550 23:03 น.

แด่ผืนทรายและกานดา

(๑)แด่ผืนทราย
คลื่นครืนซัด พัดพา อุราไหว
ซบซัดทราย วายผวา ว้าวุ่นหมอง
เพียงสัมพันธ์ ฉันท์เพื่อน อย่าเบือนปอง
จนเราสอง หมองหมาง ร้างเลือนลา

ณ ที่ปลาย  สายรุ้ง ของพรุ่งนี้
เพียงฤดี  ยังดำรง คงรักหนา
อันเจ็ดสี ที่สายรุ้ง พุ่งพาดมา
ใคร่สานฟ้า มามอบ ไว้ปลอบใจ

(๒)แด่กานดา
อันคลื่นแรง แซงซัด จนหวาดหวั่น
จนสัมพันธ์ เพื่อนผัน เป็นผ่านหาย
อันรักเอย  เคยไล้ รูปใจกาย
เป็นพิมพ์คล้าย กานดา มาลูบชม

ฝากลมพ้อ ง้องอน อ้อนใจเจ้า
ร้าวใจเร่า เผาพร่า พาขื่นขม
เพียงเข้าใจ คล้ายผิด จิตโศกตรม
ฝากเจ้าชม คมคำ ใจย้ำตรอง