25 มิถุนายน 2550 19:48 น.
ปลายตะวัน
คำเอื้อนเอ่ย เผยความ ตามโศลก
ประโลมโลก ฤารั้ง ยั้งใจไหว
รินหลอมหล่อ ล้อตาม ความข้างใน
พึงรู้ได้ ดังประสงค์ จำนงจินตน์
มธุรส โปรดปราน หวานลิ้นหอม
พาโน้มน้อม ทรวงใน หวามไหวสิ้น
อันอักษร เล่นซ้อน อ้อนรวยริน
ยามยลยิน พึงพิศ คิดใคร่ครวญ
อันสิ่งซ้อน ซ่อนไว้ ข้างในนั้น
ก่อนจำนรร พึงแจ้งจิต คิดผายผวน
พึงตริตรอง ต้องธรรม ตามสำนวน
คำคายล้วน มิอาจเพรียก เรียกหวนคืน
24 มิถุนายน 2550 03:23 น.
ปลายตะวัน
(ญ.พิมญดา)
น้องคนดี ใจหวั่นไหว ได้ใกล้ชิด
คอยตามติด ถามข่าว ว่าเหงาไหม
เขาทิ้งพี่ อย่าน้อยใจ ยามเขาไกล
ขอทำใจ อย่าร้องให้ อายผู้คน
(ช.ปลายตะวัน)
น้องคนดี พี่เหงา เฝ้าคิดถึง
หวนคะนึง หาแต่เจ้า เศร้าสับสน
เหงาเพราะรัก เหงาเพราะร้าว คราวอับจน
เหงาเพราะคน มาร้างรัก หักอกวาย
(ญ.พิมญดา)
พี่คนดี พี่เหงา ร้าวใจนัก
น้องฟูมฟัก รักษาใจ พี่ได้ไหม
น้องคนงาม แอบรักพี่ นี้หมดใจ
คนนั้นไป น้องขออยู่ ดูแลเอง
(ช.ปลายตะวัน)
น้ำใจน้อง ให้พี่นี้ ดีนักหนา
น้ำใจยา แผลร้าว เขาข่มเหง
น้ำใจรัก อีกสักครั้ง ดังบทเพลง
อันบันเลง เคล้าโศก โศลกกานท์
(ญ.พิมญดา)
พี่คนดี อย่าหวั่นใจ ไปเลยพี่
ตัวน้องนี้ รักมั่น ไม่แปรผัน
ถึงยากดี มีจน เรารักกัน
น้องคงมั่น ไม่หาย หน่ายพี่ยา
จะร่ายกลอน อ้อนรัก ว่ารักพี่
จะไม่มี เศร้าโศก โศลกหนา
ให้พี่ลืม ความเจ็บช้ำ ที่หมองมา
นองน้ำตา น้องช่วยซับ ทับรอยใจ
***แต่งต่อกลอนสนุกๆ นะครับ ไม่มีอะไรนะครับ อย่าคิดมาก
23 มิถุนายน 2550 22:10 น.
ปลายตะวัน
มีหัวใจ คนละดวง หน่วงอกร้าว
พาเหน็บหนาว คราวคะนึง ซึ้งอกไหว
คอยแอบซ่อน ซ้อนรักสุม กลุ้มแทบวาย
เพียงแค่ใจ พิศวาส มิอาจครอง
เฝ้าคำนึง ถึงรัก มาหักหาญ
อกร้าวราน ร้อนร่ำ ช้ำกลัดหนอง
มิให้พูด มิให้รัก หนักอกตรอง
สุดหม่นหมอง ต้องช้ำ กับน้ำตา
ได้เพียงพร่ำ คำความ ตามอกไหว
หวามหวั่นใน ฤทัยหาย วายผวา
สุดเศร้าซึ้ง สิ่งซึ่งซ่อน ซ้อนอุรา
อ่อนวิญญาณ์ พาช้ำ ร่ำอกวาย
23 มิถุนายน 2550 05:51 น.
ปลายตะวัน
เก็บหัวใจ ไว้รอให้ ใครคนหนึ่ง
ความลึกซึ้ง หวานหวาม ความอ่อนไหว
จะเก็บห่อ ไว้รอ คนห่วงใย
สักวันไหน คงได้พบ ประสบเจอ
เคยพบพาน ผ่านมา หลายครานัก
เพียรถามทัก ทรวงใน ใฝ่เสนอ
เพียรเฝ้ารอ พะนอรัก จากใจเธอ
คนที่เพ้อ ละเมอหา มาช้านาน
คงจะมี วันที่สม ภิรมย์หมาย
วันที่ได้ ครองอยู่ คู่แสนหวาน
วันที่รัก เติมเต็มห้วง ทั้งดวงมาน
วันที่ฝัน เป็นจริง ใช่สิ่งลวง
23 มิถุนายน 2550 01:28 น.
ปลายตะวัน
เฝ้าอิงแอบ แนบฟ้า ราตรีเหงา
นอนแนบเนา หนุนตัก สักหนึ่งฝัน
เคล้าเคลียคลอ พะนอดาว พราวแสงจันทร์
หนุนสวรรค์ หวั่นหวาม ให้คร้ามทรวง
โอ้สุดรัก สุดหักห้าม ยามพักผ่อน
มาแนบนอน หนุนใจ อาบไอสรวง
ดื่มสวรรค์ อำพันพร่าง กลางดาวดวง
แกล้มรักลวง หน่วงซ้ำ ด้วยคำคน
มิอาจห้าม หัวใจ ในรักได้
มิอาจให้ สัญญา คราฟ้าหม่น
มิอาจลืม รักไป จากใจตน
เพราะเป็นคน มีหัวใจ ใช่หุ่นฟาง
หน้าส่วนตัว
1205
