27 มิถุนายน 2550 02:38 น.
ปลายตะวัน
หลายขวบฝน ปนหนาว กี่คราวหนอ
จึงหลอมหล่อ ก่อร่าง สู่ทางฝัน
ผ่านเรื่องราว ยาวนาน กี่วารวัน
ผ่านนับพัน ทิวา ราตรีครอง
จึงใคร่วอน อ้อนฟ้า เวลานี้
จงดลชี้ พี่สาว สิ้นร้าวหมอง
จงเปี่ยมล้น ปนสุข สิ้นทุกข์ครอง
แม้นคิดต้อง ปองสัมฤทธิ์ ดังจิตใจ
จงบำราศ คลาดร้อน โรคผ่อนผัน
จงผ่องพรรณ ผุดผาด สะอาดใส
จงสุขสม ภิรมย์รื่น ชื่นกายใจ
งามวรรณวัย ให้ค้างฟ้า ดาราพร
.........
***เพลงอิ่มอุ่น***
อุ่นใดๆ โลกนี้มิมีเทียบเทียม
อุ่นอกอ้อมแขนอ้อมกอดแม่ตระกอง
รักเจ้าจึงปลูก รักลูกแม่ย่อมห่วงใย
ไม่อยากจากไปไกล แม้เพียงครึ่งวัน
ให้กายเราใกล้กัน ให้ดวงตาใกล้ตา
ให้ดวงใจเราสองเชื่อมโยงผูกพัน
อิ่มใดๆ โลกนี้มิมีเทียบเทียม
อิ่มอกอิ่มใจ อิ่มรักลูกหลับนอน
น้ำนมจากอก อาหารของความอาทร
แม่พร่ำเตือนพร่ำสอน สอนสั่ง
ให้เจ้าเป็นเด็กดี ให้เจ้ามีพลัง
ให้เจ้าเป็นความหวังของแม่ต่อไป
ใช่เพียงอิ่มท้อง
ที่ลูกร่ำร้องเพราะต้องการไออุ่น
อุ่นไอรัก อุ่นละมุน
ขอน้ำนมอุ่นจากอกให้ลูกดื่มกิน
26 มิถุนายน 2550 12:34 น.
ปลายตะวัน
ใคร่เซ่นสรวง ครูกลอน สุนทรหล้า
สอนพูดจา พาที เป็นศรีศักดิ์
พูดแต่ควร ชวนชม นิยมรัก
ปรายแย้มพักตร์ ลักษณา คุณค่าตัว
แม้นพูดร้าย ให้รกเรื้อ ลงเนื้อจิต
เหมือนดังพิษ บ่งร้าย ใจสลัว
พิษจะซ่าน ผลาญพร่า พาหมองมัว
ให้ถ่อยชั่ว ถมเศร้า รุมเร้าทรวง
แม้นพูดได้ พูดให้ดี เป็นศรีนัก
ตรองให้หนัก ก่อนคายคำ พร่ำแหนหวง
ดั่งพิกุล มีคุณค่า อย่าพร่ำลวง
อันแดดวง ดับได้ เพราะปลายคำ
25 มิถุนายน 2550 23:24 น.
ปลายตะวัน
ฝากลมลอด ออดอ้อน เว้าวอนหวาน
ฝากลมผ่าน ปิ๊กบ้านไป โหยไห้หา
สายลมอ้อน อ่อนระทวย โรยแรงรา
พิมญดา อย่างอน ค้อนพี่เลย
ตี้พี่ห่าง ร้างรา บ้านนานั้น
มาหางาน เก็บเงินไว้ ใคร่เฉลย
บ่ใจ่มา หาสาวใด บ้านไผ๋เลย
ตึงบ่เคย มองสายเดี่ยว แลเหลียวนา
ไว้พี่จะ ปิ๊กไป อยู่ป๋ายดอย
เก็บเห็ดน้อย เห็ดถอบ คอยฝากหนา
ซื้อสีปาก แดงแดง ฝากน้องดา
ซื้อเสื้อผ้า สายเดี่ยว เตี่ยวงามงาม
ไว้พี่จะ พาผู้ช่วย ตวยไปฝาก
ไว้ช่วยซัก ผ้าผ่อน ของเราสาม
เพื่อความสุข ของน้อง ทุกโมงยาม
พี่จะตาม มาให้อีก สี่ห้าคน
25 มิถุนายน 2550 19:48 น.
ปลายตะวัน
คำเอื้อนเอ่ย เผยความ ตามโศลก
ประโลมโลก ฤารั้ง ยั้งใจไหว
รินหลอมหล่อ ล้อตาม ความข้างใน
พึงรู้ได้ ดังประสงค์ จำนงจินตน์
มธุรส โปรดปราน หวานลิ้นหอม
พาโน้มน้อม ทรวงใน หวามไหวสิ้น
อันอักษร เล่นซ้อน อ้อนรวยริน
ยามยลยิน พึงพิศ คิดใคร่ครวญ
อันสิ่งซ้อน ซ่อนไว้ ข้างในนั้น
ก่อนจำนรร พึงแจ้งจิต คิดผายผวน
พึงตริตรอง ต้องธรรม ตามสำนวน
คำคายล้วน มิอาจเพรียก เรียกหวนคืน
24 มิถุนายน 2550 03:23 น.
ปลายตะวัน
(ญ.พิมญดา)
น้องคนดี ใจหวั่นไหว ได้ใกล้ชิด
คอยตามติด ถามข่าว ว่าเหงาไหม
เขาทิ้งพี่ อย่าน้อยใจ ยามเขาไกล
ขอทำใจ อย่าร้องให้ อายผู้คน
(ช.ปลายตะวัน)
น้องคนดี พี่เหงา เฝ้าคิดถึง
หวนคะนึง หาแต่เจ้า เศร้าสับสน
เหงาเพราะรัก เหงาเพราะร้าว คราวอับจน
เหงาเพราะคน มาร้างรัก หักอกวาย
(ญ.พิมญดา)
พี่คนดี พี่เหงา ร้าวใจนัก
น้องฟูมฟัก รักษาใจ พี่ได้ไหม
น้องคนงาม แอบรักพี่ นี้หมดใจ
คนนั้นไป น้องขออยู่ ดูแลเอง
(ช.ปลายตะวัน)
น้ำใจน้อง ให้พี่นี้ ดีนักหนา
น้ำใจยา แผลร้าว เขาข่มเหง
น้ำใจรัก อีกสักครั้ง ดังบทเพลง
อันบันเลง เคล้าโศก โศลกกานท์
(ญ.พิมญดา)
พี่คนดี อย่าหวั่นใจ ไปเลยพี่
ตัวน้องนี้ รักมั่น ไม่แปรผัน
ถึงยากดี มีจน เรารักกัน
น้องคงมั่น ไม่หาย หน่ายพี่ยา
จะร่ายกลอน อ้อนรัก ว่ารักพี่
จะไม่มี เศร้าโศก โศลกหนา
ให้พี่ลืม ความเจ็บช้ำ ที่หมองมา
นองน้ำตา น้องช่วยซับ ทับรอยใจ
***แต่งต่อกลอนสนุกๆ นะครับ ไม่มีอะไรนะครับ อย่าคิดมาก
หน้าส่วนตัว
2496
