18 กรกฎาคม 2546 14:26 น.
ปลายข้าว
Miss you all time เป็นบทความที่สองที่อยากเขียนเก็บไว้ ถึงคนคนหนึ่ง ตอนนี้คงไม่มีโอกาสได้คุยกับเขา เพราะได้บอกเลิกคุยกับเขาไปแล้ว ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องทำแบบนี้ ทั้ง ๆ ที่ในใจก็ยังคงคิดถึงเขา เป็นห่วงเขาเสมอ มีความรู้สึกว่าเขาเปลี่ยนไป จากคนที่เคยคุยกันบ่อย ๆ แต่หลัง ๆ เขาเงียบหายไปเลย บางทีมีเรื่องไม่สบายใจ อยากได้อ่านเมล์ อยากคุยให้เขาฟัง คิดถึงเขา สุดท้ายเขาก็เงียบ อยากขอแค่เขาเขียนมานิดหนึ่ง ก็ดีที่สุดแล้ว และมีอะไรอีกหลาย ๆ อย่างที่มีความรู้สึกว่า เอะ..ทำไมเราต้องทน..ต้องรอ ทั้งที่เขายังดูเหมือนไม่แคร์เราเลย
ความจริงใจที่ให้ไป เขาไม่ต้องการหรือไงกัน เพราะทุกอย่างไม่ได้เป็นสิ่งที่เสแสร้ง ทุกอย่างมันล้วนออกมาจากความรู้สึกจริง ๆ อยากถาม อยากรู้ ..แต่คงไม่มีโอกาส ยังไม่รู้ว่าจะลืมเขาได้อย่างไรเหมือนกัน รู้สึกแย่ที่สุด เวลาคงจะช่วยได้ เพราะที่ผ่านมา ก็ไม่มีโอกาสได้พบเจอกันอยู่แล้ว แค่ได้คุยกันแค่นั้น และได้เห็นแค่รูปที่ส่งมา ตอนนี้ไม่เหลืออะไร
เขาอยู่ไกล ๆ ทุกอย่าง เคยร้องไห้เพราะคิดถึงเขา คิดว่าทำไมตัวเองถึงต้อง
เป็นทุกข์ได้ขนาดนี้ ทุกอย่างเหมือนกับคิดไปฝ่ายเดียว ถึงต้องจากมาทั้ง ๆ
ที่ใจตัวเองยังลืมเขาไม่ได้เลย เขาคงมีใครอื่นอีกหลายคน หลาย ๆ คนนั้น
คงเป็นคนที่เขาแคร์ แต่เราไม่ใช่! ...... รู้สึกสับสนและทุกข์ในใจ ไม่รู้จะคุยให้
ใครฟังได้ ได้แต่เก็บความรู้สึกนี้ไว้คนเดียว อยากให้เขารู้ว่าเขาได้ทำ
ให้ผู้หญิงคนนี้ เสียใจ เสียใจมาก
ง้อ ..ขอโทษ....อย่าโกรธกันนะ จะพูดเสมอ
แต่ตอนนี้เหลืออยู่คือความทรงจำ และความเสียใจที่ยังไม่หายไป
และอยากจะบอกว่า ยังคิดถึงคุณอยู่เสมอนะ
27 มิถุนายน 2546 15:31 น.
ปลายข้าว
เพราะเหตุบังเอิญ . แต่ก่อนนั้นฉันกับเขาไม่เคยสนใจกันเลย
...เมื่อวันหนึ่งเขาไปเรียนอยู่ไกลถึงต่างประเทศ เราได้ติดต่อพูดคุยกันทาง Internet จน
มีความรู้สึกดีดีเกิดขึ้นในใจของเราสองคน ฉันรู้เมื่อวันหนึ่งเขาบอกเขาแคร์ฉัน
และไม่ต้องการให้ฉันไปสนใจคนอื่น ทั้ง ๆ ที่ความเป็นจริง เราสองคน
ต่างก็มีพันธะทางใจกันแล้ว และสำหรับฉันก็ไม่เคยคิดว่าจะมีวันนี้ มีอะไรหลาย ๆ อย่าง
ที่เราสามารถคุยและปรึกษากันได้ ฉันจะได้รับกำลังใจจากเขาเสมอ ในยามที่ฉันมีปัญหา
เขาจะมีคำพูด " คิดถึง เป็นห่วง" ให้เสมอมา เวลาผ่านไปเป็นปีสองปี
ฉันนึกอยู่เสมอว่า มันเป็นสิ่งที่ไม่ดี ที่ไม่ควรจะมีความรู้สึกแบบนี้เกิดขึ้น
แต่ทุกอย่างมันค่อย ๆ ซึมซับเขามาอยู่ในใจ ตอนนี้ฉันเริ่มรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงของเขา
เพราะฉันก็รู้อยู่เสมอว่าเขามีคนที่รักที่ต้องคอยดูแลอยู่แล้ว ฉันพยายาม......
พยายามจะไปจากเขาหลาย ๆ ครั้ง แต่ก็ยังทำไม่ได้สักที เพราะเขาก็จะมีคำพูดให้ฉัน
รู้สึกใจอ่อนทุกครั้งไป ฉันรู้ตัวดีว่าฉันก็แคร์เขาไม่น้อยเลยทีเดียว แต่ทุกอย่างก็คือความผิด
ผิดที่แอบซ่อนเขาไว้ในใจตลอดมา จะไม่มีใครรู้เลยว่าฉันและเขามีความรู้สึกดี ๆ ต่อกัน แต่ว่าวันนี้
ฉันได้รู้ว่า แท้จริงนั้น ฉันไม่ได้มีความสำคัญอะไรกับเขาเลย และฉันไม่รู้เหมือนกัน ว่าเขาจะเหนี่ยวรั้งฉันไว้ทำไม
เขาเริ่มเงียบหายไป และจะมีอะไรหลาย ๆ อย่างที่ฉันรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงของเขา และวันนี้
มีใครคนหนึ่งมาบอกฉันว่า เขาได้เดินทางกลับมาเมืองไทยแล้ว แต่เขาไม่เคยบอกกับฉันสักคำ
......ฉันมานั่งทบทวนดู แม้จะอยากรู้ว่าเพราะอะไรจากปากเขา เหตุผลอะไร
ที่ทำไมต้องหลอกกัน ฉันคิดเสมอว่าวันหนึ่งฉันต้องไปจากเขา และวันนี้ก็คงมาถึง
ต่อไป...มันก็คงจะมีแค่ความทรงจำที่ดีและเจ็บปวด ที่ยังคงค้างอยู่ในใจ และฉันก็รู้ว่าฉันยังตัดใจ
จากเขาไม่ได้เลย ยังคงคิดถึงเขาเสมอ....
....เวลาและระยะทางที่เราอยู่ไกลกัน คงทำให้ฉันลืมเขาได้ไม่ยากจนเกินไป.....
หน้าส่วนตัว
1389
