4 มิถุนายน 2546 16:29 น.
ปลายข้าว
หยิบปากกามาวาดฝันวันสดใส
ใส่ลงไปในกระดาษแผ่นสีขาว
แล้วบรรจงลงน้ำหมึกด้วยใจเรา
ผสานเข้าด้วยความรักและจริงใจ
ลงน้ำหมึกสีดำย้ำความคิด
ให้ชีวิตที่เคยช้ำนั้นเลือนหาย
ลงสีแดงแสดงความจริงใจ
ขีดเส้นไว้..ด้วยหัวใจที่จริงจัง
กับบางสิ่งของชีวิตคนเรานั้น
มีผกผันเปลี่ยนไปดังความฝัน
มีทั้งดีและเลวคละเคล้ากัน
จะไปฝันอะไรให้มากหมาย
จงปล่อยใจเอาไว้ให้เป็นกลาง
เหมือนแผ่นบางของกระดาษสีขาว ๆ
ถ้าไม่ลงน้ำหมึกสีใดเข้า
เจ้าแผ่นขาวก็สะอาดดูงามตา
เหมือนชีวิตคนเราที่เป็นอยู่
ต้องต่อสู้มากมายหลายปัญหา
เปรียบเทียบได้เหมือนน้ำหมึกของปากกา
ขีดแล้วฆ่า..หาราคานั้นไม่มี
3 มิถุนายน 2546 15:31 น.
ปลายข้าว
ทิ้งไปเถอะนะ ....อย่าเก็บไว้ในใจ
กับความรู้สึกที่มีให้เขาเสมอมา
ทิ้งไปอย่าให้เหลือคุณค่า
กับวันเวลาที่เสียไป
.....จงทำวันนี้ให้ดีกว่าวันเก่า.....
ดูซิ..เขายังไม่เหลือเยี่อใย
แล้วเธอจะไปคิดถึงเขาทำไม
จงทำวันนี้และวันต่อ ๆ ไป
เพื่อสิ่งใหม่ ๆ ที่ดีกว่าเดิม
3 มิถุนายน 2546 15:30 น.
ปลายข้าว
ทิ้งไปเถอะนะ ....อย่าเก็บไว้ในใจ
กับความรู้สึกที่มีให้เขาเสมอมา
ทิ้งไปอย่าให้เหลือคุณค่า
กับวันเวลาที่เสียไป
.....จงทำวันนี้ให้ดีกว่าวันเก่า.....
ดูซิ..เขายังไม่เหลือเยี่อใย
แล้วเธอจะไปคิดถึงเขาทำไม
จงทำวันนี้และวันต่อ ๆ ไป
เพื่อสิ่งใหม่ ๆ ที่ดีกว่าเดิม
3 มิถุนายน 2546 14:56 น.
ปลายข้าว
ในโลกใบน้อยร้อยด้วยความรัก
ทุกคนจักให้อภัยในสิ่งผิด
แล้วนำมาเป็นเกล็ดหนึ่งของชีวิต
ที่ต้องคิดเรียนรู้สู้ต่อไป......
สิ่งใดที่เล็กน้อยปล่อยละบ้าง
ทำจิตใจให้เบิกบานและสดใส
ควรยิ้มสู้กับปัญหาทุกคราไป
จงจำไว้สิ่งที่ได้รับกลับเป็นครู
หน้าส่วนตัว
939
