27 มิถุนายน 2546 14:25 น.
ปลายข้าว
ไม่อาจลืมเธอได้ในวันนี้
ทุกวันเวลานาทีที่ผ่านไป
เก็บความทุกข์จมอยู่ในหัวใจ
ไม่อาจบอกใครได้สักคำเดียว
นี้คือความไม่รักดีของหัวใจ
ที่เผลอใจรักไปไม่เฉลียว
คงเป็นเพราะฉันรักเขาข้างเดียว
จึงเหลือเพียงความเปล่าเปลี่ยวของหัวใจ
และวันนี้คงเหลือเพียงความทรงจำ
ที่ยังคอยตอกย้ำไม่เลือนหาย
และวันเวลาคงช่วยให้ผ่อนคลาย
ให้ฉันลืมเธอได้ในสักวัน
26 มิถุนายน 2546 16:51 น.
ปลายข้าว
13 มิถุนายน 2546 16:53 น.
ปลายข้าว
เพราะฉันหรือที่ทำให้เกิดปัญหา
และฉันไม่รู้ว่า....ควรทำอย่างไร
เมื่อวันนี้....ที่เธอเงียบหายไป
แม้จดหมายไม่เขียนตอบมา
ได้แต่นั่งเศร้าเหงาอยู่ตรงนี้
หมดกำลังไปทุกทีที่คิดหา
เธอเบื่อฉันแล้วหรือไรนะแก้วตา
บอกฉันทีเถิดหนาให้รู้กันไป
... (ทำใจลำบาก)....
13 มิถุนายน 2546 15:49 น.
ปลายข้าว
เพราะความไม่รักดีของหัวใจ
ที่มีใครแอบซ่อนไว้ตลอดเวลา
คิดว่าเขาคือคนนี้ที่เราค้นหา
เขาเข้ามาเยียวยารักษาแผลใจ
และเวลาที่ผ่านไปนานวัน
เกิดความผูกพันธ์ขึ้นมาครั้งใหม่
คงรักเขาเข้าแล้ว...ซินะใจ
ทั้งที่เคยคิดไว้..ว่าไม่ควรทำ
อยากจะพูดอยากจะบอกกับเธอไป
แต่ก็ทนเก็บไว้กลัวใจเจ็บช้ำ
กลัวเธอหายหน้าไม่มาพูดกัน
แล้วฉันนั้นควรทำอย่างไร
ในตอนนี้ฉันมีแต่ความเศร้า
ใจสุดเหงาเธอรู้บางไหม
เจ็บที่สุด..ลึกภายในใจ
ไม่อาจบอกได้ แม้ใครสักคน
คงมีเหลือเพียงน้ำตาที่เป็นเพื่อน
คอยย้ำเตือนหัวใจสับสน
เพราะความไม่รักดีของใจตน
เลยต้องทนหมองหม่นเพียงผู้เดียว
13 มิถุนายน 2546 10:32 น.
ปลายข้าว
ปากกับใจของเธอตรงกันไหม
หรือบอกกันไปก็แค่นั้น
เพียงให้พ้นให้ผ่านไปวันวัน
อย่าหลอกกันได้ไหมนะหัวใจ
บอกกันว่าเป็นห่วงและคิดถึง
คำซึ้งซึ้งที่มี....ที่เธอให้
และแล้วเธอก็เงียบทุกครั้งไป
เพราะอะไรบอกได้ไหมนะคนดี