9 มิถุนายน 2546 16:26 น.
ปลายข้าว
สิ่งที่คงเหลือไว้ในหัวใจ
คือความเสียใจและเดียวดายก็เท่านั้น
เธออยากจะรู้.. รู้ไปทำไมกัน
หรือว่าฉันเสียใจ.....ยังไม่พอ
สำหรับหญิงคนหนึ่งซึ่งได้รัก
คงไม่ปักใจรักเธออยู่เสมอ
คนดี ๆ มีถมไปรู้ไหมเธอ
คงไม่เพ้อว่ารักเธอแค่คนเดียว..
9 มิถุนายน 2546 15:48 น.
ปลายข้าว
แม้ว่าหัวใจที่ให้เธอไป
ไม่เคยได้อะไรคืนมา
หวังเล็กเล็กว่าสักวัน
เธอคงจะมองเห็นคุณค่า
รักที่ฉันมีให้ตลอดเวลา
จะมีค่าในใจเธอ..
4 มิถุนายน 2546 16:31 น.
ปลายข้าว
หยิบปากกามาวาดฝันวันสดใส
ใส่ลงไปในกระดาษแผ่นสีขาว
แล้วบรรจงลงน้ำหมึกด้วยใจเรา
ผสานเข้าด้วยความรักและจริงใจ
ลงน้ำหมึกสีดำย้ำความคิด
ให้ชีวิตที่เคยช้ำนั้นเลือนหาย
ลงสีแดงแสดงความจริงใจ
ขีดเส้นไว้..ด้วยหัวใจที่จริงจัง
กับบางสิ่งของชีวิตคนเรานั้น
มีผกผันเปลี่ยนไปดังความฝัน
มีทั้งดีและเลวคละเคล้ากัน
จะไปฝันอะไรให้มากหมาย
จงปล่อยใจเอาไว้ให้เป็นกลาง
เหมือนแผ่นบางของกระดาษสีขาว ๆ
ถ้าไม่ลงน้ำหมึกสีใดเข้า
เจ้าแผ่นขาวก็สะอาดดูงามตา
เหมือนชีวิตคนเราที่เป็นอยู่
ต้องต่อสู้มากมายหลายปัญหา
เปรียบเทียบได้เหมือนน้ำหมึกของปากกา
ขีดแล้วฆ่า..หาราคานั้นไม่มี
4 มิถุนายน 2546 16:29 น.
ปลายข้าว
หยิบปากกามาวาดฝันวันสดใส
ใส่ลงไปในกระดาษแผ่นสีขาว
แล้วบรรจงลงน้ำหมึกด้วยใจเรา
ผสานเข้าด้วยความรักและจริงใจ
ลงน้ำหมึกสีดำย้ำความคิด
ให้ชีวิตที่เคยช้ำนั้นเลือนหาย
ลงสีแดงแสดงความจริงใจ
ขีดเส้นไว้..ด้วยหัวใจที่จริงจัง
กับบางสิ่งของชีวิตคนเรานั้น
มีผกผันเปลี่ยนไปดังความฝัน
มีทั้งดีและเลวคละเคล้ากัน
จะไปฝันอะไรให้มากหมาย
จงปล่อยใจเอาไว้ให้เป็นกลาง
เหมือนแผ่นบางของกระดาษสีขาว ๆ
ถ้าไม่ลงน้ำหมึกสีใดเข้า
เจ้าแผ่นขาวก็สะอาดดูงามตา
เหมือนชีวิตคนเราที่เป็นอยู่
ต้องต่อสู้มากมายหลายปัญหา
เปรียบเทียบได้เหมือนน้ำหมึกของปากกา
ขีดแล้วฆ่า..หาราคานั้นไม่มี
3 มิถุนายน 2546 15:31 น.
ปลายข้าว
ทิ้งไปเถอะนะ ....อย่าเก็บไว้ในใจ
กับความรู้สึกที่มีให้เขาเสมอมา
ทิ้งไปอย่าให้เหลือคุณค่า
กับวันเวลาที่เสียไป
.....จงทำวันนี้ให้ดีกว่าวันเก่า.....
ดูซิ..เขายังไม่เหลือเยี่อใย
แล้วเธอจะไปคิดถึงเขาทำไม
จงทำวันนี้และวันต่อ ๆ ไป
เพื่อสิ่งใหม่ ๆ ที่ดีกว่าเดิม