เมื่อรักต้องอวสาน...ทั้งที่ไม่มีใครต้องการเลย

ปลาน้อย...คอยรัก

เมื่อวันวันหนึ่งที่พระอาทิตย์ยังคงทำงานของมันไปตามปกติ  ทุกอย่างก้อได้ทำงานไปตามปกติ  แต่มีสิ่งหนึ่งที่ได้ทำงานเพิ่มจากเดิมมาอีกหนึ่งอย่างนั่นคือ "เวลา" ซึ่งปกติมันจะทำหน้าที่พาสิ่งต่างๆ ผ่านไป ผ่านไป เรื่อยๆ แต่วันนั้น  มันทำหน้าที่ผิดปกติในสายตาของผู้หญิงนามว่า"ซัน"  วันนี้มันพาบุรุษหน้าตาดี คมคาย คิ้วเข้ม ผิวขาว ไม่สูงมากนัก ผ่านเข้ามาในม่านตาของซัน
    ตอนแรกนั้น ซันก้อไม่ได้สนใจอะไรเท่าไหร่  แต่ก้อแค่รู้เอาไว้ ว่าจะมีคนมาอยู่ใหม่นะ  ที่บ้านข้างๆเรา  ฟังไปฟังมา ซันก้อได้รู้ข้อมูลคร่าวๆ ว่า ผู้ชายที่เห็นเมื่อกี้เนี๊ยะ  เค้าเป็นคนใต้นะ  อยู่ชุมพร  ชื่อ "ดาร์ต" มาทำงานที่นี่ อาจจะมาอยู่ที่บ้านข้างๆ ซักระยะหนึ่ง
    เนื่องจาก..."ดาร์ต" เป็นผู้ชายที่ค่อนข้างหน้าตาดี อาจมีปัญหาเรื่องความสูง ไปนิดหน่อย  แต่ขนาดสูงไม่มากนัก ยังทำใจสาวๆ แถวบ้านของซัน คลั่งไคล้ ไปหลายคนเลย รวมทั้งตัวซันด้วยแหละ
    หลังจากอยู่ไปได้ไม่นาน  ก้อมีผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งก้ออยู่แถวๆบ้านซัน ซึ่งซันก้อนับว่าเป็นพี่ แต่ก้อไม่ได้สนิทมากนัก  เริ่มไปทำความรู้จักกับดาร์ต  ด้วยความที่ ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนค่อนข้างสวย  ทำให้ซันคิดไปว่า  "เอาละซิ  ชวดแล้วเรา"  แต่ซันก้อยังไม่ท้อนะ  ตอนนั้น  ซันชอบมองดาร์ตมากเลย  แล้วก้อเห็นด้วยว่าดาร์ตก้อชอบมานั่งแล้วก้อมองมาที่ซัน (ไม่รุว่าคิดไปเองป่าวนะ)  
     ตอนแรกๆ ซันยังไม่กล้าคุยกะดาร์ต  ดาร์ตก้อไม่กล้าคุยกะซัน  ก้อเลยได้แต่มองกันไปมองกันมาเรื่อยๆ  พอเจอกันที ก้อเป็นฟอร์มเลยว่า เราต้องยิ้มให้กัน  
     อยู่มาวันหนึ่ง  วันนั้น น้าสาวของดาร์ต  ซึ่งก้อเป็นคนคุ้นเคยกันซัน  ก้อไม่รุเค้านึกยังไง  มาขอยืมโทรสับซัน  โทรไปหาดาร์ต  ตอนนั้น  ซัน รู้สึกดีใจเล็กๆ "แหม่ เราได้เบอร์เค้าแล้ว"  แต่ทำไงน้า  ได้เบอร์มา ก้อไม่กล้าคุยอยู่ดี  ก้อยังไม่ได้ทำอะไร  แต่ก้อเมมเบอร์เค้าเอาไว้เฉยๆ จนวันหนึ่ง  ซันเห็นแล้วว่าวันนี้ดาร์ตไม่ได้ไปทำงาน  คงว่าง  ลองโชว์เบอร์ไปเล่นๆดีกว่า  และแล้ว พอซันโทรไป พอดาร์ตรับ  ซันก้อวาง  ดาร์ตก้อโทรกลับมา  ทำอย่างงี้เป็นสิบๆรอบ  จนดาร์ตคงเริ่มรำคาญ  พอดาร์ตโทรมาอีกรอบคราวนี้ซันไม่รับ  ดาร์ตเลยส่งข้อความมาว่า
"โทมาไม่คุยอย่าโท รำคาน"
    น่านหละ  ตอนนั้นซันเริ่มแป้วแล้ว  ก้อมานั่งคิด  ทำไงดีน้า....คราวนี้ดาร์ตไม่รู้นึกยังไง โทรมาอีก คราวนี้ ซันตัดสินใจรับโทรสับ  ตอนนั้น ซันประหม่ามาก  แต่ด้วยนิสัยส่วนตัว  ซันเปงคนกวนๆอยู่แล้ว  ดาร์ตถามซันว่า

"ใครเนี๊ยะ"

ตอนนั้นทั้งดาร์ตและซันต่างออกมาคุยโทรสับกันอยู่ข้างบ้าน  ซึ่งข้างบ้านของดาร์ตและซันนั้น หันชนกัน

"อ้าว โทมาหาใครละคะ"
"อ้าว เมื่อกี้โทรมาไม่ใช่หรอ"

เวลาคุยดาร์ตก้อมองมาเรื่อยๆ ซันก้อทำตีแบ๋วทำหน้าระรื่นไปเรื่อยเปื่อย

"เปล่านี่ ผิดเบอร์แล้วมั้ง" 
"ไม่ผิดหรอก อือม เธอชื่อไรล่ะ"
"เธอหล่ะชื่อไร"
 "เราถามก่อนว่าเธอชื่ออะไร ตอบก่อนซิ"
"ออ..อือม..เราชื่อ....ซันมา"
"ซันมา......ชื่อเหมือนคนข้างบ้านเราเลย"
"หรอ.... เงียบ....................................................................................................................................................อือม.......แปลกเนาะ  ก้อเราเนี๊ยะอยู่ข้างๆบ้านเธอเนี๊ยะแหละ"
 
เท่านั้นหละ  ฮาแตก!!!!!!!!!

ซันและดาร์ตรู้จักกันแบบ คนรู้จักธรรมดาๆ เป็นเวลา4เดือนเศษ 

หลังจากนั้นก้อคุยกันมาเรื่อยๆ  เรื่มจะสนิทกันมากขึ้น
หลังๆ ซันได้รู้ว่า ดาร์ตเนี๊ยะส่วนตัวแล้ว ค่อนข้าง เจ้าชู้เอาการเชียวหละ  จนวันหนึ่ง   วันนั้นดาร์ตและซันได้ไปเที่ยวงานด้วยกัน  วันนั้นเค้าทั้งสองนั่งทานข้าวโต๊ะเดียวกัน  ก้อคุยเล่นกันไปพลางๆ  คุยเยอะเลยแหละ  จนซันเริ่มชอบนิสัยดาร์ตเข้าแล้ว  เพราะ  ดาร์ตเป็นคนร่าเริง ขี้เล่น  ดาร์ตก้อเริ่มชอบนิสัยซัน  เพราะนิสัยพอๆกัน  
   หลังจากกลับจากงานวันนั้น  ดาร์ตเริ่มพูดจาหวานๆกะซัน  จนซันก้อเริ่มรู้สึกมีความสุขเมื่อคุยกะดาร์ต  จนวันนึง  เป็นวันที่พิเศษสำหรับซันวันหนึ่ง วันนั้น เป็นวันเกิดของซัน  ซันเองก้ออยากจะบอกดาร์ตเหมือนกันว่า  วันนี้เป็นวันเกิดของซัน แต่ก็ไม่กล้า  วันเกิดปีนี้ของซัน  เป็นวันเกิดที่ซันประทับใจมากเหมือนกัน  เพราะ เพื่อนๆ ก้อมาเซอร์ไพร์สซันหลายคน  แต่สิ่งที่เซอร์ไพรส์สำหรับซันที่สุดในวันนั้น  ก้อคือ  วันนั้น  ตอนเวลาเกือบเที่ยงคืน  ดาร์ตโทรมาหาซัน  แล้วมา Happy Brith DaY ซึ่งซันก้อไม่รุว่าดาร์ตไปรู้วันเกิดซันมาได้ยังไง  แต่ดาร์ตบอกว่า 

" พี่เพิ่งรู้ เลยเตรียมของขวัญให้ซันไม่ทัน"
 
แต่ในวันนั้น  ซันไม่เสียใจเลย ที่ซันไม่ได้ของขวัญจากดาร์ต  แต่ซันได้ของขวัญชิ้นที่สำคัญมากชิ้นนึง ซึ่งเป็นแค่เสียง เน่อๆ ของคนใต้คนหนึ่ง บอกว่า

"พี่ชอบซัน  เราคบกันนะ"

นั่นหละ  เป็นของขวัญที่มีค่าที่สุด  มีค่ามากกว่าชิ้นไหนๆเลยสำหรับซัน

    ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา  ซันและดาร์ตก้อได้โทรสับคุยกันเรื่อยมา  โทรทุกวัน  วันไหนไม่ได้คุยกัน เหมือนขาดอะไรไปซักอย่าง ทั้งๆที่บ้านของเค้าก้ออยุ่ติดๆกัน  ก้อตลกดี  เดินสิบก้าวก้อถึง  แต่ก้อยังโทอยู่นั่นแหละ  เหตุผลก็คือว่า  "กลัวผู้ใหญ่จะรู้"
     มาพักหลัง ซันมีเรื่องให้ต้องคิดหนัก  เพราะซันรู้มาว่า เพื่อนที่สนิทที่สุดของซัน  คือ  โสรยา หรือ "โส"  นั้น แอบชอบดาร์ต ชอบมาก  และก้อโทไปหาดาร์ตอยู่บ่อยๆ  แต่ดาร์ตไม่กล้าบอกซัน  แต่ซันรู้มาเพราะเริ่มสงสัย เพราะโสชอบมองดาร์ต  ก้อเลยแกล้งขอโทรสับมือถือของโสมาดู  พอดูก้อเห็นมีเบอร์ที่โทออก ไปเบอร์ของดาร์ต  ตอนนั้น  ซันหนักใจมาก  เครียด จนบางทีก้อต้องแอบมาร้องให้  ซันจะโกรธดาร์ต  ก้อโกรธไม่ลง  จนวันหนึ่ง ซันตัดสินใจถามดาร์ต  ดาร์ตก้อเลยยอมบอกว่า

"โส โทรมาหาพี่บ่อย  แต่พี่ไม่กล้าบอกซัน"
ตอนนั้นซันก้อน้อยใจดาร์ตอยู่หน่อยๆ บวกกับต้องการเครียร์เรื่องให้จบไปก้อเลยพูดกะดาร์ตว่า
"ถ้าพี่ไม่จัดการอะไรซักอย่าง ซันจะเป็นคนไปเอง"

หลังจากนั้น  ดาร์ตก้อยังไม่ได้ทำอะไร  เพราะไม่กล้า  แต่ซันก้อตัดใจ ทำตามที่พูดไม่ได้  จึงต้องทน  เรื่องนี้เรื่อยมา  จนวันหนึ่ง  ดาร์ตต้องกลับไปที่บ้าน  เพราะต้องเตรียมงานแต่งของน้องสาว  ตอนนั้น  ดาร์ตคบกับมาได้เดือนกว่าๆ  วันที่ดาร์ตจะไป  ดาร์ตบอกให้ซันไปส่ง แต่ซันไปไม่ได้ เพราะติดเรียน  เนื่องจากซันเรียนโรงเรียนมัธยม  จะออกจากโรงเรียนได้ตอน 4 โมงเย็น  พอถึงตอนพักกลางวัน  โสโทรมาหาซัน  
"ซัน ไปส่งพี่ดาร์ตกัน    เค้าจากลับใต้ เนี๊ยะ เดี๋ยวโสจะไปส่ง "
"ไปไม่ได้หรอก  กลับไม่ทัน"
หลังจากนั้น  ซันอารมเสียมาก เลยโทไปหาดาร์ตแล้วด่าไปชุดใหญ่  โดยไม่ฟังอะไรเลย  เพราะนึกว่าดาร์ตชวนตัวเองแล้วพอไม่ไปก้อเลยไปชวนโส  แต่ดาร์ตตอบมาด้วยเสียงน้อยใจว่า
"จาไปทั้งที ให้ไปส่งก้อไม่ไปส่ง ยังจะมาด่ากันอีกหรอเนี๊ยะแล้วโสอะ  พี่ไม่ได้ชวน แต่เค้าถามว่า พี่จะกลับตอนไหน พี่ก้อบอกไป  แล้วเค้าก้อบอกจะไปส่ง ซันจะให้พี่ทำไงเล่า"

เท่านั้นหละ ขอโทษขอโพยกันยกใหญ่

พอดาร์ตกลับถึงบ้าน พอตอนกลางคืนดาร์ตก้อโทหาซัน ก้อคุยกันตามปกติ และสิ่งที่ซันหวังมาก ก้อคือ  ดาร์ตจะต้องกลับมาหาซัน  ยังไงดาร์ตก้อต้องกลับมา  ซึ่งดาร์ตก้อรับปากว่าจะกลับมา ช่วงเวลานี้ เค้าโทคุยกันทุกคืน  บางคืน โสก้อมาแอบฟังบ้าง  ซัน ก้อรู้สึกจนปัญญา  สงสารโส เหมือนกัน  ก้อเลยพยายามจะบอกเลิกกับดาร์ต  แต่พอดาร์ตรู้เหตุผล ดาร์ตไม่ยอมให้เลิก จนวันหนึ่ง  ที่เค้าทั้งสองคุยกัน

"ซัน พี่บอกโสไปแล้วนะ  แต่พี่บอกอ้อมๆน่ะ"
"บอกอะไร ยังไง"
"พี่บอกเค้าไปว่าอย่ามาเอาอะไรกะพี่มากนัก ของมันไม่แน่นอน"

ตอนนั้น โล่งก้อโล่ง  แต่ซันสงสารเพื่อนมากกว่า 

"แล้วโสว่าไง"
"เค้าก้อไม่ได้ว่ายังไง เค้าเงียบ"
"แล้วพี่นึกยังไงไปบอกเค้าเล่า"
"ก้อเค้าพูดประมาณว่าประชดพี่ บอกว่า เดี๋ยวนี้มีความสุขมากละซิ  คุยกันทุกคืนเลยพี่ก้อเลยบอกเค้าไป"

หลังจากวันนั้น โสก้อยังคุยกะซันอยู่เหมือนเดิม  แต่น้ำเสียงและสายตาของโสมันไม่ค่อยจะธรรมชาติเท่าไหร่  ซึ่งซันก็หนักใจเหมือนกัน ตอนนั้น ซันสงสารโส  จึงพยายามจะตัดใจ  แล้วจะบอกเลิกดาร์ตซะที  แต่จนแล้วจนรอด ซันทำไม่ได้ เพราะซันเองก้อรักดาร์ตมาก  
 
อยู่มาวันหนึ่งและแล้วเรื่องที่ซันคิดไว้ก้อเกิดขึ้น  ดาร์ตบอกซันว่า
"ซันพี่กลับไปไม่ได้แล้วนะ"
ซันอึ้งมาก "ทำไม"
"แม่พี่ไม่ให้ไปแล้ว  ต้องช่วยงานที่บ้านพี่จะบอกซันนานแล้ว  แต่พี่ไม่กล้าบอก พี่ทำตามสัญญาไม่ได้"
ตอนนั้น  ซันพยายามตื้อให้ดาร์ตกลับมา  ดาร์ตก้อบอกว่า
"กลับไม่ได้แล้ว"
พี่ผิดสัญญาอ่ะ  บอกว่าจะกลับทำไมไม่กลับ  รู้ว่าตัวเองจะไม่ได้กลับมา แล้วมาหลอกซันทำไม
พี่ขอโทษจริงๆ 
ตอนนั้นซันไม่ได้พูดอะไรแล้ววางสายไป  
 
ซันคิดมาก่อนแล้วว่า  ซักว่า เค้าทั้งสองคงต้องจากกัน  เพราะที่นี่มันไม่ใช่ที่ของเค้า ความจริงซันก้อเข้าใจ  ว่าดาร์ตจำเป็นจริงๆที่จะไม่กลับมา  แต่ซันก้อรั้นไปอย่างนั้นเอง เพราะซันนั้น โดยส่วนตัวแล้วเป็นคนเอาแต่ใจนิดหน่อย จนโดนดาร์ตว่าเอาหลายครั้งเหมือนกัน

ช่วงหลังจากนั้น  ซันไม่ได้คุยกับดาร์ตอีกเลย  ดาร์ตโทมา  ซันก้อได้แต่มองโทรสับแล้วร้องให้เฉย ๆ จนมีครั้งหนึ่ง  ดาร์ตโทมา  ซันไม่รับ แต่ส่ง sms ไปว่า

"ไม่ว่างนะ อ่านหนังสืออยู่"
 
แต่ในใจแล้ว  ซันอยากคุยกับดาร์ตแทบขาดใจ  

พอมาถึงวันที่  26 กันยายน 2548  วันนั้นเป็นวันเกิดดาร์ต

ซันก้อโทไปหาดาร์ตเพื่อไป Happy Birth Day วันนั้น น้ำเสียงดาร์ตดีใจมากที่ได้คุยกับซัน  ดาร์ตบอกว่า

"นึกว่าซันโกรธ เห็นโทรไปก้อไม่รับ"
"ป่าวหรอก ไม่ว่าง"
"นี่  เดี๋ยวอีกไม่นานนะ พี่จะขึ้นไปกรุงเทพ ทำตัวให้ว่างนะ  เดี๋ยวเราจะไปเที่ยวด้วยกัน  ไปถึงกรุงเทพเช้าๆ แล้วเย็นค่อยกลับบ้านนะ"
"อือม"
"เนี๊ยะรออีกนิดนะ  เดี๋ยวพี่จะไปขอละนะ ให้ไปไม๊"
 
ตอนนั้น ซันคิดได้แล้วว่า การที่ดาร์ตชอบพูดเรื่องแต่งงาน เพราะดาร์ตอายุมากกว่าซัน  ดาร์ตต้องการมีครอบครัวแล้ว  และซันยังไม่คิดเรื่องนี้  ก้อเลยพยายามจะตัดใจจากดาร์ต เพื่อให้ดาร์ตได้เอาเวลาไปคบกับคนใหม่  คนที่ "เป็นไปได้"สำหรับดาร์ต  และก้อเพื่อที่จะจัดการเรื่องเพื่อนให้มันจบๆไป จะได้มองหน้ากันติด  เหตุนี้ทำให้ซันตอบไปว่า

"ไม่ต้องมาแล้วหล่ะ"
"ทำไมหล่ะ"  น้ำเสียงดาร์ตสั่นมาก
"ไม่รุ"
"มีคนใหม่หรือเปล่า"
"ไม่มี"
"แล้วมันทำไมหล่ะ ถามจริงๆ ตอนนี้ซัน คิดยังไงกับพี่"
"ไม่รุซี  ไม่ได้คิดอะไรแล้ว  คุยกันเป็นพี่เป็นน้องนะ"
เงียบ.............................................................น้ำเสียงดาร์ตดูพยายามสดใสขึ้น
"อือม...ตกลงเป็นพี่เป็นน้องก้อได้นะ "น้องสาวสุดที่รัก""
"จ่ะ พี่ชายสุดที่รัก"
"ซัน  พี่ง่วงแล้วนะ แล้วซันก้อต้องอ่านหนังสือไม่ใช่หรอ แค่นี้ก่อนนะ"
"อย่าเพิ่งซิ เมื่อกี้บอกพึ่งตื่น"
"ฮึ พี่ง่วงละ  แค่นี้ก่อนนะ"
"ก้อได้ ไว้วันหลังซันโทรไปคุยนะ"
"อือม ฝันดี...ตื้ดดดดดดด"
 

T_T เท่านั้นหละ น้ำตาที่กลั้นไว้ ร่วงมาเหมือนเขื่อนพัง  ซันกลั้นมันไม่อยู่จริงๆ  ทุกครั้งที่จะวางสาย ดาร์ตต้องล้อเล่นกับซันก่อน หอมแก้มมั่ง  พูดอะไรเลี่ยนๆมั่ง  แล้วก้อจะจบด้วยคำที่ ทุกทีที่ซันคิดถึงแล้วต้องร้องให้ทุกที นั่นคือ
   
"รักนะ  คิดถึงนะ  อย่านอกใจนะจ๊ะ"

คำนี้ ดาร์ตบอกกับซันทุกคืน จนซันต้องบอกให้เปลี่ยนมั่ง  แต่ก้อไม่รุทำไมนะ ดาร์ตก้อไม่เปลี่ยนซะที

หลังจากนั้น  ซันส่งข้อความไปให้ดาร์ต ว่า
 Happy Birth Day นะ มีความสุขมากๆนะ  คิดถึงนะ/จากน้องสาว

ก้อแปลกดีสำหรับซันและดาร์ตนะ  
เริ่มคบกันตอนวันเกิดซัน  มาเลิกกันตอนวันเกิดดาร์ต

ตอนนั้น ซันหนักใจมากๆ อยากจะบอกเหตุผลที่ บอกเลิกกับดาร์ตว่า ที่จริง ซันแค่หวังดีกับดาร์ต  ต้องการให้ดาร์ตได้เจอคนใหม่ที่ ใช่ และเป็นไปได้สำหรับดาร์ต   ซันไม่ได้บอกเลิกกับดาร์ตเพราะต้องห่างไกล  แต่ การที่ได้รู้ว่า ซันจะไม่ได้เจอกับดาร์ตแล้ว  มันเป็นเครื่องช่วยตัดสินใจสำหรับซันมากกว่า  มันทำให้ซันตัดสินใจได้ง่ายขึ้น  เพราะ หากซันเลิกกับดาร์ตแล้ว  นอกจากจะเป็นการให้ดาร์ตได้เจอคนใหม่แล้ว  ยังเป็นผลดีกับซันอีกอย่างหนึ่ง นั่นก็คือ  จะได้หมดปัญหาเรื่องเพื่อนไปด้วย  อย่างนี้ซันจึงคิดว่า สิ่งที่ซันทำน่าจะถูกที่สุดแล้ว

จนวันหนึ่งน้าสาวของดาร์ตมาบอกซันว่า ที่บ้านโทรมาบอกว่า  ดาร์ตไม่ยอมทำงานเลย วันๆไม่ทำอะเลย เป็นอะไรกันหรือเปล่า
    ทำให้ซันไม่สบายใจ วันนั้น ซันโทรไปหาดาร์ต น้องสาวดาร์ตเป็นคนรับสาย
พี่ดาร์ตอยู่ไหมจ๊ะ
ออ อยู่ค่ะ อาบน้ำอยู่ เดี๋ยวเสร็จแล้ว  ให้พี่ดาร์ตโทกลับนะคะ
ค่ะๆ

เวลาผ่านไปชั่วโมงกว่า  ซันทนไม่ไหว เลยโทรไปหาดาร์ตอีกครั้งหนึ่ง  คราวนี้เป็นพี่ชายดาร์ตรับ
พี่ดาร์ตอยู่ไหมคะ
ออ ไม่อยู่หรอก ดาร์ตออกไปข้างนอก
ค่ะ  แต่ซันก้อยังไม่วางสาย  เพราะยังไม่เชื่อ  สักพักหนึ่ง มีเสียงพูดว่า  พ่อ เครียร์ซิ
นี่ซันมาใช่ไหมครับ
ค่ะ
ดาร์ตไม่สบายนะครับ หลับไปแล้ว
ด้วยความที่เห็นว่าเป็นพ่อของดาร์ต เลยทำให้ซันไม่กล้าพูดต่อแม้จะไม่เชื่อก้อตามก้อใครจะไปเชื่อหล่ะ  เมี่อกี๊บอกไม่อยู่ พอพ่อมา กลายเป็นไม่สบายไปซะละ
ค่ะๆ สวัสดีค่ะ

หลังจากนั้น ซันไม่สบายใจเป็นอย่างมาก   เป็นห่วงดาร์ต  กลัวดาร์ตคิดมาก  แล้วมานึกดูอีกที  
มั่นชั่งเป็นการใจร้ายเหลือเกิน  ที่เราไปบอกเลิกเค้าตอนวันเกิดเค้า  เค้าคงเจ็บมากซินะ 
แต่ตอนที่ซันพูดไป ซันลืมไปสนิทว่า วันนั้นมันเป็นวันเกิดดาร์ต  เพราะความเผลอตัวจึงทำให้ซันพูดไป

พอตอน ห้าทุ่มกว่าๆ  โทรสับของซันสั่น  พอซันดูชื่อ  ซันแทบจะกระโดด  เพราะความดีใจมาก  มันโชว์เบอร์ของดาร์ต

พอซันรับโทรสับ
ทำไมไม่ยอมมารับโทรสับซัน
ออ พี่ไม่สบาย เผลอหลับไป
ไม่เชื่อ
อือม ตอนแรกพี่ก้อว่าจาไม่คุย  แต่พอจานอนพี่นอนไม่หลับ  ไม่ได้คุยกับน้องสาวแล้วมันนอนไม่หลับน่ะ
ออ อือม วันนั้นได้ ข้อความแล้วใช่ไหม
ออๆ ได้แล้ว  แต่ภาษาอังกิดน่ะ อ่านว่าไร อ่านไม่ออก
แหมๆ ก้อเดาๆเอามั่งซิ
จาให้เดายังไงล่ะ
ก้อวันนั้นวันเกิดตัวเอง จาให้ซันส่ง ว่า Happy New Year ไปให้หรือไงล่ะ  ซันเขียนว่า แฮปปี้เบริ์ดเดย์
จริงหรอ  ซันจำวันเกิดพี่ได้ด้วยหรอ เสียงดาร์ตดีใจมาก  
ได้ซิ  ใครจะจำวันเกิดพี่ชายตัวเองไม่ได้หล่ะ
เสียงเศร้า  จำได้แล้วทำไมวันนั้นทำกับพี่อย่างนั้นหล่ะ  นี่หรอของขวัญของที่ซันให้พี่
ซันยังไม่ทันพูดคำว่า ขอโทษ  เสียงโทรสับมันก้อดังตื้ดๆๆๆๆๆ
เท่านั้นน้ำตาเป็นเขื่อนที่กลั้นไว้  ไม่อาจกลั้นต่อไปได้อีกแล้ว

ความรักของซัน และดาร์ตก้อต้องจบลง    ทั้งที่ทั้งสองคนไม่ได้ต้องการเลยซักนิดเดียว  แต่มันเป็นไปเพราะความจำเป็นบีบบังคับ  และผลสุดท้ายดาร์ตก้อไม่ได้รู้อยู่ดีว่า  ที่ซันบอกเลิกตนเพราะเหตุใด  ได้แต่คิดเอาเองว่า ความไกลทำให้คนรักของเขาเปลี่ยนไป  ทั้งที่ความจริง มันไม่ใช่  ทุกวันนี้ ซันได้แต่คิดว่า  ทำไมน้า  ดาร์ตมาอยู่ใกล้เราตั้งหลายเดือน  ทำไมเราไม่ใช้เวลานั้นให้คุ้มค่า  ทำไมไม่เริ่มคบกับเค้าตั้งแต่เนิ่นๆ  ทำไมเราไม่กล้าเปิดใจกันตั้งแต่แรก  กว่าจะมาตัดสินใจคบกัน มันก้อเหลือเวลาแค่เดือนเศษก่อนจะจากกัน  มันเป็นเวลาที่สั้นเหลือเกิน  สำหรับรักที่แสนดีของเราทั้งสอง

ทุกวันนี้ ทั้งสองคนก็ยังติดต่อกันอยู่บ้าง  นานๆครั้ง  ในฐานะพี่ชายกับน้องสาว  สำหรับดาร์ตซันไม่รุว่าดาร์ตคิดยังไง  แต่สำหรับซันแล้ว  แม้เวลาคุยกัน  แม้ปากซันจะพูดว่า พี่ชาย  น้องสาว  แต่ในใจแล้ว  ซันไม่เคยลืมคำว่า สุดที่รัก ได้เลย  จะยังไง  ซันก้อคิดกับดาร์ตว่าดาร์ตเป็นแค่พี่ชายไม่ได้  เพราะซันนั้นรักดาร์ตมากที่สุด  แม้ดาร์ตจะไม่รับรู้ถึงความรักที่ซันมี  ว่ามันมากแค่ไหน  ซันก้อจะรักดาร์ตอย่างนี้ตลอดไป