23 สิงหาคม 2545 21:35 น.
ปลาทูสามเข่ง
คุณค่าใจ ที่มีดี กว่าทุกสิ่ง
ถูกกลั่นกรอง อย่างแท้จริง จนสะสม
ค่อยๆริ เจียรนัย อย่างตรากตรม
มิมีปม ส่วนลึก ของจิตใจ
บ้างอาจร้อน อาจหนาว รำคาญนิด
เป็นส่วนจิด ไม่ถึงครึ่ง อีกไหนไหน
ยังมีเรื่อง ที่ต้องรอ อีกกว้างไกล
มีจิตใจ ต้องเจียรนัย อีกมากมี
ก่อนถูกกลั่น คอยส่ง เป็นระบบ
ต้องได้พบ ความริ อีกทุกที่
ก่อนเจียรนัย ต้องคัดสรร มาอย่างดี
ก่อนถูกส่ง เป็นตัวจริง ที่คงที่ใช้นานนาน
23 สิงหาคม 2545 18:50 น.
ปลาทูสามเข่ง
ใครรู้ว่า รักแท้ หาที่ไหน
หากอยู่ที่ใจ แล้วทำไม โศกเศร้านัก
ถ้าเลือกรัก ต้องดูคน ถึงกี่พัก
กว่าจะรัก ต้องค้น นานยื่นยาว.....
บางคนว่า รักแท้ อยู่เบื้องลึก
จิตสำนึก ความรัก ลึกเท่าไหร?
กว่าจะโต เต็มที่ เจริญวัย
ต้องเจ็บช้ำ เท่าไหร จึงรู้ตัว
รักขมนั้น มีรสชาติ เป็นอย่างไร
รักหวานไซร้ จะหวาน จนหมดทั่ว
เลือกรักแล้ว แล้วทำไม บางคนกลัว
จะคอยมัว ทำอย่างไร ถึงรักจริง
หรือศึกษา ต้นต่อ แหล่งที่พบ
กว่าจะจบ แยกสาขา ออกเป็นกิ่ง
ถึงตอนนั้น โตเต็มที่ คงความจริง
สู่ทุกสิ่ง รักแท้ คงนิรันดร์
23 สิงหาคม 2545 18:26 น.
ปลาทูสามเข่ง
ฉันจำได้ คำหนึ่ง ก่อนเธอโกรธ
เราจะยัง สู้ด้วยกัน ไม่ยอมแพ้
แต่ทำไม...ตอนนี้เธอ กับไม่แล
คำพูดที่ ทิ้งท้าย ที่เคยทำ.....
ถึงตอนนี้ ฉันจำ ประโยคได้
มันตรึงที่ หัวใจ ไม่เคยย่ำ
ถึงมันคือ ประโยคที่ มันเคยทำ
ฉันเจ็บช้ำ ไม่ลืม มันจากใจ
เธอจะไป ลืมคำ ที่เธอฝาก
เธอจะจาก กับฉัน ไกลเท่าไหน
แต่ใจฉันจะไม่ลืมประโยคที่จริงใจ
รอเธอไว้นานแค่ไหนใจฉันก็จะอยู่ที่เธอ...
23 สิงหาคม 2545 17:50 น.
ปลาทูสามเข่ง
*นี้เป็นเหตุการณ์ในการทดลองในวิชาวิทยาศาสตร์นะคะ ในขณะที่ทดลองอยู่
เสียงออดดัง ได้เวลา ไปเรียนวิทย์
เดินไปหยิบ ปากกา แล้วสมุด
ปากกาตก ต้องเข้า นั่งลงมุด
ในที่สุด ก็เดินไป เรียนซะที
ได้เวลา ครูเข้า ให้นั่งจด
หยิบเครื่องมือ มาเตรียม ไว้ถูกที่
หลอดทดลอง บีกเกอร์ สารเคมี
ได้ฤกษ์ดี ทดลอง ในต่อไป
ทดลองนั้น ต้องทำ ถึงสามอย่าง
เสร็จสองอย่าง ทั้งสอง ฉันมิช่วย
อย่างที่สาม ฉันอาสา ทดลองด้วย
หยิบถ้วยเย็น มาเตรียม จี้ตะแกง
เพื่อนดิฉัน ให้ถือ บีกเกอร์ไว้
และให้คว่ำ ต้องปากถ้วย ติดตะแกง
เผาการบูร กลิ่นหอม มาอย่างแรง
ดูมีแสง สีไฟ ทำงานอยู่
ดิฉันแง้ม บีกเกอร์นิด ขอดูหน่อย
ว่าการบูร ที่เผา เริ่มมองดู
แลเห็นมัน ดูใส เหมือนจะพุ่ง
ได้มีแสง คนมุง เห็นเปลวเพลิง
ไฟได้ลุก ใส่ถ้วย การบูรอยู่
คนเห็นดู ยืนมอง มองดูเพลิน
ครูมองเห็น และดับ ไม่รื่นเริง
ในที่สุด แก้ได้ อย่างดีใจ
ทดลองนี้ ประสบการณ์ น่าสนุก
มีความสุข ได้เห็น สิ่ง(ไม่)สดใส
ประสบการณ์ เรื่องนี้ ถูกเก็บไว้
อยู่ในใจ คงไม่ลืม เรื่องน่ากลัว......
22 สิงหาคม 2545 17:04 น.
ปลาทูสามเข่ง
มีตัวโน๊ต บนกระดาษ บรรจงเขียน
ค่อยๆเรียบเรียง แต่งจังหวะ ให้เข้ากัน
ในไม่ช้า มีเสียงเพลง ได้ดังลั่น
ดูพร้อมกัน เป็นบทเพลง ค่อยๆเดิน....
เสียงดนตรี ได้บรรเลง ด้วยเครื่องเสียง
โดยพร้อมเพรียง จังหวะ ที่ดังอยู่
คนร้องนั้น ให้เสียง มีคนดู
อยู่ข้างๆ คอยฟัง อย่างปลื้มใจ........
เสียงเพลงดัง นกน้อย นั่นได้ยิน
ต่างพากัน มาขับร้อง กันเสียงใส
มีคนฟัง เพลงนั่น อยู่ไกลๆ
ในใจปลื้ม อยากร้อง เพราะเสียงเพลง
หยิบโน๊ตนี้ ที่บันทึก ในกระดาษ
พร้อมมาวาด ตั้งใจ ให้เหมาะเหม็ง
ให้คอยฟัง เนื้อร้อง เป็นเสียงเพลง
ดูน่าเกรง ฟังแล้ว น่าตั้งใจ
หยิบไวโอลีน พร้อมสี ด้วยความรัก
น่าฟังนัก เสียงเพลง ที่สดใส
มีความรัก นักดนตรี ที่มอบให้
ถวายใจ มอบให้ แก่ผู้ชม
เสียงเพลงนั่น ที่ได้ยิน นั่นทำยาก
ให้ความรัก ความตั้งใจ ที่สะสม
พร้อมบรรเลง เพลงเพราะ ด้วยอารมณ์
ที่เปี่ยมล้น ความมั่นใจ ไม่หายไป
หลายคนรัก จะบรรเลง กับเสียงเพลง
แต่กลัวเกรง การแสดง อยู่นั่นไซร้
ไม่กล้าถาม ไม่กล้าเล่น อยู่ในใจ
แล้วเมื่อไหร ความจริง จะออกมา.....
Kensang
หน้าส่วนตัว
689
