8 ตุลาคม 2545 19:13 น.
ปลาทูสามเข่ง
นานนมดาวพร่างฟ้า........นิยาย เก่าหนึ่ง
จดเกี่ยวกับลวดลาย...........ต่อสู้
มนุษย์โลภที่งมงาย...........ทุกสิ่ง
คนพ่ายชนะหารู้................เรื่องแก้วนิยาย
หลายคนมาต่างก้าว...........เขตบู้
จะเพื่อฟันศึกปู...................หมู่ร้าย
มีเทพหนึ่งมองดู................คิดว่า
มันน่าสมเพศอ้าย.............ที่ค้นโลภดาว
นิยายตราว่าไว้...............ศึกหลาย ชิงแก้ว
มาต่างหาครอบวาย............แต่แล้ว ไม่ได้
คนฟันฆ่ามากมาย..............ก็เพื่อ
หวังล่าทองลูกแก้ว................ซึ่งแก้วมิมี
8 ตุลาคม 2545 13:40 น.
ปลาทูสามเข่ง
พอจะได้ยินเสียงระฆังทอง..
เสียงเรียกร้อง..ขอความ ..เห็น-จ้อง-ถาม ..
ยามระฆังตี..จะบอกฤกษ์ จะบอกยาม..
เสียงโห่ก้อง พร้อมบริเวณ..ที่สวยงาม..
..และก็ตกเป็นความสนใจ
ให้ระฆังตี..ในเฉพาะเวลานั่น..
จะแบ่งปัน..ยอมตีในหัวใจฉันบ้างไหม ?
แค่ถามนะ..ระฆัง..ไม่ให้ก็ไม่เป็นไร..
แค่อยากจะเตือนสติ..ตัวเอง อยู่ในใจ...
..ว่าอย่าไปเอาอะไร..ในสิ่งที่เค้าไม่ให้เรา..
ระฆังตีแล้ว..เสียงระฆังมันกระทบ..
เวลาได้ยิน..ใจฉันแทบสลบนึกถึงอนาคตที่จะย่างเข้า..
...ถึงอยากได้ระฆังทอง..มาช่วยฉันในการตีปัดเป่า..
มาตีลดความเหงา..มาตีเตือนสติฉันหน่อย...ในใจ...
7 ตุลาคม 2545 21:25 น.
ปลาทูสามเข่ง
เจ็บก็มามาก แผลก็เคยถลอก..เป็นเลือดซิบใหญ่..
แต่เจ็บกายไม่เป็นไร..ยังไง..มันก็สามารถหาย..
ส่วนเจ็บใจ...พอเหอะพอการปวดร้าว..ปานจะตาย..
จะร้องไห้อะไรมากมาย..ก็แค่..นอนตื่นสาย กินไม่ได้ทั้งวัน
จะหัวเราะที ก็เหยาะ-เหยาะ ไม่เหมือนคนอื่นเขา..
ก็ทำไมละ มันตัวเรา..คนมันเจ็บใจ..ก็เท่านั่น..
ไม่อยากร้องไห้..ไม่อยากเสียน้ำตา ให้ใครเค้าสงสารกัน
วกวนนอนคิดเรื่องเจ็บใจทั้งวัน...ไม่เคยจะลืมได้..สักที
เรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่...ดันแพ้ได้..ไม่เคยรุ่ง..
จะร้องไห้..มีแต่รสปรุง..ความเค็ม..ไม่ให้เสียน้ำตาสินี่..
พอมันให้เข็มแข็ง..จะต้องอดทน..กับเรื่องที่แพ้มานานมี..
...ก็เรื่องที่ฉันแพ้ การเล่นเกมส์ของเธอ เลยโดนดี..
++ กลายเป็นคนไม่กล้าร้องไห้..กับเรื่องเจ็บใจ
7 ตุลาคม 2545 15:55 น.
ปลาทูสามเข่ง
หยุดเงียบเสียงนิ่งไม้.......ทำไม เจ้าเอย
มีชื่อประดับลาย.................ใส่กล้า
ลุกยืนอย่าหวาดตาย..............กลัวบาง
เราอยู่เคียงกายข้าง.............อย่าล้าเถิดเธอ
7 ตุลาคม 2545 14:16 น.
ปลาทูสามเข่ง
มองใจเลยมองลองคงไม่เห็น..
พื้นเปียกเย็นพื้นเปียกฝนดินเละหมาย..
เหยียบย้ำทีเหยียบย้ำดินอันตราย..
ฝนสั่งปลายฝนสั่งเมฆเกาะกลุ่มรวม
ของใต้ดินของเน่าเสียอย่างใจฉัน..
คงไร้มันคงไร้ค่าใจเหลาะหลวม
จะโทษฝนจะโทษฟ้าว่าทำบวม
ใจแตกรวมใจดินแตกเพราะเธอ หรือ...ฝนเย็น
ที่ใจฉันที่ใจมันแลเละ-เละ
เพราะโดนเตะเพราะโดนคนอย่างเธอเห็น..
ใจที่อุ่นใจที่นิ่งกลับร้ายเป็น...
เธอถีบเด็น..เธอทำมัน ให้เลอะเลือน..
ใจใต้ดินใจอย่างฉันคงไร้ค่า
ให้ฟ้ามาให้เธอมาแต่กลับเฉือน..
เธอนั่นแหละเธอนั่นไงไม่ใช่ฟ้า+ทำสะเทือน..+
ใจฉันคงใจฉันเป็นขยะใต้ดิน
หน้าส่วนตัว
1759
