16 ธันวาคม 2545 17:50 น.
ปลาทูสามเข่ง
วันจันทร์
เวลา 09.54
วันนี้ฟ้าสดใสเหมือนเช่นเคย
ดอกไม้เย้ยแข่งบานครั้นหน้าหนาว
ส่วนตัวฉันมองหาเธอไปพราว - พราว
จะยิงศรรักฉันยาวปักกลางใจ
แหม่ ..ฤดูนี้ช่างไม่เหมาะกับการหา
ความหนาวมาก็นำพาใจหวั่นไหว
มองหาเธอ ส่องนู่นทีเผื่อผ่านไป
เตรียมหยิบศรเล็งกลางใจยิง ...ใส่เธอ
อ่ะ ..อะ ..อ่ะ เดินมาแล้วมาทางนี้
ไหน ๆ ..นี่ของเสน่ห์มองชะเง้อ
เล่งเป้าหมาย ..ที่ตัวเธอไม่รอเก้อ
จะโยนใส่ให้เธอไม่รอกัน
เตรียม ...มอง ...ยิง ฉันนึกยิ้มพอโยนเสร็จ
แล้วหลงคิดเรื่องเด็ด - เด็ดเธอรักฉัน
ตูม ..!! อ้าวที่ไหน !!?? ฉันโยนผิดระเบิดพลัน .........
แหะ ๆๆ โทษทีนะ..โยนผิดอัน ไม่ตั้งใจ ..
14 ธันวาคม 2545 15:40 น.
ปลาทูสามเข่ง
เชื่อเรื่องผีแต่ทำไมไม่เชื่อใจ
มีแต่ผลักกันอยู่ได้ทุกเซนนิ้ว
ไม่เชื่อใจให้เข้าใกล้แม้เข้าคิว
ทุกพื้นผิววางกับดักปักหน้ากอง
เชื่อเรื่องผีเธอเชื่อแต่ไม่เชื่อฉัน
เวลาฝันก็เห็นฉันรับใช้ของ
เป็นคนจนไม่ค่อยเด่นยากคนมอง
คอยเรียกร้องหัวใจเธอให้เชื่อที
เชื่อเรื่องผีเชื่ออยู่ได้ไร้เหตุผล
เชื่อใจคนที่รักเธอไม่ได้นี่
ไม่เป็นไรฉันจะรักเธออยู่ดี
อาจเป็นปี ...แต่หัวใจดวงนี้ ...ยังมีแต่เธอ
13 ธันวาคม 2545 20:54 น.
ปลาทูสามเข่ง
เหนือดินคือเม็ดทรายละเอียดขาว
เหนือดวงดาวคือเมฆสีอ่อนใส
เหนือใบหญ้าคือธาราไหลไว - ไว
เหนือใจฉันมีภาพคุณติดตราตรึง
เหนือรากไม้คือลำต้นที่ยึดติด
เหนือความผิดก็คือถูกที่แน่ขึง
เหนือความฝันถือความคิดห้วงคำนึง
เหนือคิดถึงคือพ่อคิดถึงอยู่ภายใน
เหนือลมพัดคือใต้ฝุ่นที่ผ่านหนัก
เหนือไฟหลักคืออาทิตย์แผดเผาใกล้
เหนือนิ้วมือคือเล็บเท้านิ้วปลายไง
เหนือฟ้าไกลคือหัวใจที่มีคุณ
12 ธันวาคม 2545 19:00 น.
ปลาทูสามเข่ง
แกะไม่ออกทุบไม่ได้เปิดไม่เข้า
ถูกขังเปล่ามีเงาที่พินิจหา
ใครคนขังนั่นคือ + ใจ +ไร้เมตตา
มาคิดว่าตัวตนจริงไม่สมควร
เจ้าใจบ้ามียื้อยัดสลัดเข้า
เหมือนบ้าเอาร้องไห้เข้าโหยบ้างหวล
กระซิก - กระซิก ขังตัวเองใจคร่ำครวญ
กำหนดรวนไม่รู้เลยจะปล่อยไป
เหตุใดเหนอใจน้อยหวั่นกลัวตัวจาก
ขังกั้นพรากปิดตัวดักหนีไปไหน
อาจเพราะว่า + ใจน้อย รักห่วงใย +
กลัวตัวไกลทิ้งใจให้อยู่ดายเดียว
โอ้ใจจังจี้จ๋าอย่าหวั่นหนา
ฤๅ ตัวข้าใยคิดหนีหายแอบเที่ยว
เมื่อใจจังคอยอยู่ใกล้รักยาเยียว
คน 1 ใจ มีหนึ่งเดียวไม่ทิ้งไป
10 ธันวาคม 2545 21:50 น.
ปลาทูสามเข่ง
เหงาไรหรือท่านดาราสง่าเลิศ
ใครบังเกิดให้ใจท่านสร้างความเหงา
หมู่ผู้คนอยู่ใต้ฟ้าโดนท่านเอา-
เสกไอร้อนเหงาเบา - เบากระเดนตัว
รู้อยู่แล้วท่านดาวน้อยใจท่านอ่อน
ฝนร่วงรอนเพียงน้อยนิดน้ำตารั่ว
ข้าคนนี้อขอใกล้ท่านเคียงข้างตัว
คราเมามัวข้าขอกุม-มือพาเดิน
ท่านร้องไห้หนใดข้าขอซับ
ครั้งท่านหลับข้าห่มผ้าให้สรรเสริญ
ท่านน้อยใจเยี่ยงไรหรือเผชิญ
ข้าจูงเหินติดปีกท่านให้ห่างไป
ขอเพียงท่านอย่าเหงาซบน้ำตานี้
หยุดนาทีที่ใจท่านหดหู่ไว้
ข้าจะโอบกอดใจท่านแม้ห่างไกล
ร้อนหนาวไหนใยต้องแคร์เพราะมีเรา
หน้าส่วนตัว
684
