14 กันยายน 2545 14:00 น.
ปลาทูสามเข่ง
ฉันคงคล้ายผ้าใจคลุมความหวาน
ฉันคงคล้ายผ้าบางบางที่ขาดเหลือ
ฉันคงคล้ายเศษผ้าไร้ค่าหลุดจากเสื้อ
ที่เธอไม่เผื่อ+ความถนอม+ติดฝังนัย
ในบางครั้ง...ฉันมองเธอยามเธอหนาว
ในบางครั้งเธออาจปวดร้าวทนไม่ไหว
ในบางครั้งเธอเหนื่อยอ่อนหมดที่พึ่งใจ
ฉันก็คอยให้ความอบอุ่น..ด้วยผ้าบางบาง
แต่หลายครั้งที่เธอทำฉันเจ็บ
แต่หลายครั้งที่โทษฉันเป็นเหตุและก็คอยห่าง
แต่หลายครั้งที่เธอไม่มีสิ่งตอบแทนหรือเป็นแค่เพียงลางลาง
แล้วทำให้คราบสกปรกไม่จาง แต่เธอกลับเพิ่มรอยใหม่มาทดแทน
11 กันยายน 2545 18:21 น.
ปลาทูสามเข่ง
เนื้อคลุหยาบ ผิวบาด กระทบมือ
พอหยิบถือ คิดไม่ถูก กับความหมาย
วกวนเวียน เรื่องกระดาษ ผสมทราย
กับความหมาย ผิวหยาบ ใช่ไรดี?
มันไม่พลิ้ว คล้ายกระดาษ เนื้อสีขาว
(กระดาษขาว)ดูแล้วพราว บริสุทธิ์ มากกว่านี้...
กระดาษทราย แลไร้ค่า มองแล้วมี
สิ่งร่อนเร่ น่าค้นหา น่ากังวล
ลองหยิบมัน มาเปรียบกับ ใจมนุษย์
บ้างบริสุทธิ์ ดูเผินเผิน น่าแต่งฝัน
แต่อีกคน จิตหยาบคลาย ละลายมัน
ความผูกพันธ์ ผ่องมิตรเพื่อน หยาบแหลกลาน....
กระดาษดี สั่งนู่น ก็พึงคิด
ลองประติด นำมาทำ ค่อยประสาน
(แต่)กระดาษทราย ใช้ได้เพียง แค่ถูงาน
จะลงมือ วาดบันดาล ยากจะทำ
10 กันยายน 2545 18:55 น.
ปลาทูสามเข่ง
โพยพัดมา ขนาดกว้าง คอยดูดกัด
ย่างกำจัด เหล่าเหยื่อหลง เซมาหา
เพียงชั่วครู่ ชีวิตมลาย ในพริบตา
หลุมน่าหวาด ถูกขนาน ว่า Black hole
ไล่พินาศ สิ่งเข้า ในตอนใกล้
ระยะไกล ถ้าเข้าเขต มันโมโห
เข้าครอบงำ จิตใจคน ให้เลโล
คนยัดโส ละลาย พ่ายหายไป
ฤทธิ์หงษ์ฟ้า หรือความหวัง ยากจะเหลือ
เพียงเศษเกลือ ก็ถูกมัด เข้าไปได้
มารหลบลับ กลืนเหยื่อ ทีละราย
อสูรร้าย เข้าผวา ร่างกระเดน
9 กันยายน 2545 17:33 น.
ปลาทูสามเข่ง
เสียงร้องก้อง นภาพื้น แผ่นดินมิสงบ
เสียงฟ้ากลบ ความสลาย ฤทัยเต้น
คล้ายลงโทษ เค้าคนนั้น ที่ทำเป็น
คนดีเด่น แต่ลับหลัง ก็กลับเมิน
ฟ้าแลเห็น ตวาดทุกข์ ด้วยเสียงร้อง
ถึงไม่คึกคะนอง แต่ร้องด้วย ไม่เรียบเผิน
เปรียบๆว่า ให้พายุ ร้องแข่ง ฟ้ายังเกิน
ดังสะเทือน ด้วยความโกรธ พิโรธใจ
อาละวาด กวัดแกวง ฝนตกหนัก
(คน)เกือบสำลัก ความร้าย ของฟ้าใส
คนที่ทำ ให้ฟ้าร้อง เค้าคือใคร??
เหตุฉันใด ฟ้าจึง ไม่ใยดี
มีครั้งแรก ย่อมมี ครั้งที่สอง
สิ่งหมายปอง กลับหักหลัง และเมินหนี
ไม่มีใจ ที่ผสมด้วย ความใยดี
เค้าคนนี้ สมควรถูก ฟ้าลงทันฑ์
9 กันยายน 2545 16:44 น.
ปลาทูสามเข่ง
ทอดสะพาน เชื่อมความหวัง มุ่งไปหา
ก้าวนำพา ความห่วงใย สื่อถึงกัน
สะพานโค้ง ตะหนักไว้ ด้วยคำมั่น
++ความสูขนั่น แบ่งปัน เชื่อมสายใย++
เดินบนทาง ที่โรย ด้วยคอนกรีต
ไม่เร่งรีบ ก้าวต่อไป จิตแข็งขัน
จะผ่านร้อน ผ่านหนาว คืนและวัน
ถ้าจิตมั่น สะพานโค้ง คงไม่งอ(หัก)
ถ้าสะพาน สร้างด้วยไม้ มีหลุมใหญ่
เดินต่อไป คงจะตก สู่ความท้อ
ถ้าตกแล้ว คำว่าสูข คงไม่รอ
อย่าหยุดพอ แค่หลุม เพียงอย่างเดียว
หน้าส่วนตัว
704
