20 กันยายน 2545 23:07 น.
ปลาทูสามเข่ง
ลายอักษร บรรจง ถูกสลัก
เปรียบประจักษ์ ความงามไทย อักษรไว้
เป็นจุดตรา ชี้นำ ข้อเด่นไทย
ผลึกไว้ ความเสรี ความงดงาม
อยาก....บรรจง เติมแต่ง เขียนอักษร
แต่....ละเลิงได้เพียงในบทกลอน...ความจริงห้าม
ก็..ลายมือ คล้ายไก่เขี่ย...มองไม่งาม
จำต้องห้าม สิ่งสำคัญ ที่พึงทำ
เฮ้อ...คนอื่น เขียนอาลักษณ์ แสนจะสวย
มองลายมือเรา เหมือนรูปกรวย นึกแล้วขำ..
พยายาม ลองเขียนแล้ว แต่ไม่จำ...
เรื่องสำคัญ ลายอาลักษณ์ กับลืมไป..
อักษรศิลป์ มองลึก มีความหมาย
แต่กับกลาย คนอย่างเรา เขียนไม่ได้..
พอเขียนแล้ว คล้ายสัปหลาด..จะแปลงกาย
โอย...ไม่สบาย อักษรไทย เขียนไม่ได้..
...คนไทยอย่างเรา ....!! ทำไงดี ??
20 กันยายน 2545 15:54 น.
ปลาทูสามเข่ง
เค้า..แบกภาระ...ที่ยิ่งใหญ่..ประคองหนัก...
เค้า..เฝ้าดูแล..ถูกฟูมฟัก..ในแบบ ผู้นำใหญ่..
เค้า...เหนื่อยยาก..คอยช่วยเหลือ..แม้แห่งหนใด.
ผู้นำ...ย่างก้าวไป...เผชิญหน้า..ผู้น้อยตาม..
เหนื่อย...ทุกข์..สูข..เหล่านี้ ผสม..
เหนื่อย...ทุกข์..ระทม..ไม่เคยบ่น..ไม่ร้อนถาม
เหนื่อย...แค่ไหน..ผู้นำ..ก็พยายาม..
เพิ่มประสบการณ์ หวังข้าม...สิ่ง..กวนกำลัง
แต่..ผู้น้อย..กับทำ ให้เค้า ต้องเหนื่อยใจ
แต่..ผู้น้อย..ก็ร้ายไป คล้ายถูก..ปลูกฝัง..
แต่..ผู้น้อย..ไม่เคยคิด...เล่นแต่..กำลัง..
ส่วนผู้นำ..ต้องเก็บตาม...เค้า...หนื่อยแทน..
ผู้นำ...ก็ทุกข์เป็น เช่นผู้น้อย...
ผู้นำ...ก็ถูกกล่าว ลอยๆ...เป็นแสนๆ..
ผู้นำ...ถูกนินทาบ้าง...แต่เค้า..กลับไม่แคลน..
เค้า..นะ...กลับ...ทำงานแทน เพื่อ..ตัวของ..ทุกคน
19 กันยายน 2545 14:05 น.
ปลาทูสามเข่ง
ลองนึกทบทวน..ดูสิ..ว่ามีสิ่งอะไร..ที่ชื่นชอบ..
ความชอบในสิ่งนั้นๆ..มีมากมายเท่าไหร..
สิ่งที่ปลื้ม...สิ่งนั้น...คืออะไร..
มีบ้างไหม? ที่จะนำสิ่งที่ชอบ++มาครอบครอง++
ฉันชอบ...ล้นและปลื้ม...ในน้ำเสียง...
อยากจะ.ขับร้องประสาน...และขอเพียงเป็นเจ้าของ
อยากจะ..เล่นดนตรี..แต่ใจมันไม่กล้าลอง...
สิ่งหมายปอง คงถูกกั้นอยู่ในใจ..ตลอดไป...
...ได้แต่ฟัง..และร้อง..ตามเนื้อเพลง
เสียงบรรเลง..น้ำเสียง..ยิ่งอยากใฝ่..
แต่....ความไม่กล้า ครอบงำ..จะทำไง..
ได้แต่ฟัง..และปลื้ม..ทุกนาที..
แล้ว..สิ่งที่ชอบ..คุณละ เป็นยังไง?
รวมความหลง..อยากได้...อยากจะมี..
กล้าลอง...ในสิ่ง..สิ่งนั่น..ด้วยความเปรมปรีดิ์
ประสบการณ์..ความฝันสิ่งเหล่านี้... เป็นอย่างไร...
18 กันยายน 2545 22:32 น.
ปลาทูสามเข่ง
บางครั้ง....ที่เธอให้ฉันกิริยาอ่อนช้อย
บางครั้ง....ให้พูดหวานๆคล้ายเพชรพลอย..เจิดจรัสสี
บางครั้ง....ที่เธอให้กระหนุงกะหนิงซบนู่นซบนี่..
แต่ขอโทษทีเรื่องแบบนี้...ฉันทำไม่เป็น
บางอารมณ์...ที่เธอให้ฉันเรียบร้อย...
บางอารมณ์..ให้ฉันสวมสร้อยเดินโชว์ให้ใครเค้าเห็น
บางอารมณ์..ที่เธอบังคับตัวฉันแม้ว่าจะยากเย็น..
แต่...ทำไงได้ก็คนมันทำไม่เป็น...
โทษทีที่ไม่ได้ดังใจ...
บางวัน....ที่เธอขูดรีดฉันเหมือนเป็นเด็กประถม...
บางวัน...ที่ฉันต้องระทม..เพราะเธออยู่ใกล้ๆ..
บางวัน...ที่ฉันอยู่ชิดเธอ เธอก็บังคับฉันขึ้นมาทันใด...
เฮ้อ...อยากอยู่ไกลๆ ในเขตรัศมีตัวเธอจริงๆ...
บางนาที...เธอลุกโกรธขึ้นมาฉับพลัน..
บางนาทีนั้น...ที่เธอเติมโซเดียมคาร์บอเนต...
มาลดกรดในตัวฉัน..ที่ร้อนผิง..
ทุกวินาที...ที่สารละลาย...ปะปนแตกฤทธิ์อย่างแท้จริง..
แต่เสียใจด้วยอย่างยิ่ง....จิตใจฉันมัน...กระด้างถาวรยกกำลัง2..
....อะ..ทำไง
14 กันยายน 2545 17:27 น.
ปลาทูสามเข่ง
เพียรคนึง ฟากฟ้า นิยามพลบ
กลิ่นไอสงบ....ไอระเหย ย่างมาหา..
ลอยระรื่น พลิ้วพลาย ลมกายา..
ฝนร่วงหน้า ร่วงฤดู และกลิ่นโปรย..
ลมหายใจ เริ่มแรง ปราดสนั่น
อากาศหวั่น ปานหิมะ จะร่วงโรย
ฝนฟ้าเริ่ม เดินขจร พร้อมเสียงโพย
คล้ายหิวโหย อากาศใส ในฟากเดือน..
ไอระเหย ของ...ลมหายใจ ได้เดินสู่
ฝนพัดคู่ นำทาง...พี่เสมือน..
ลอยรำใต้ มหาสมุทร ฟ้าสะเทือน
เพื่อลอยเลือนเปลี่ยน..สถานะ เป็น..วงจร
ทราย...พัดปลิว สาดหน้า...ร่ายเป็นผง..
สองคู่ฝน ลมหายใจ เดินตาม..ทางลูกศร..
เพื่อ... รวมตัวกัน...ตกลงมาดัง เป็นวงจร..
ทำหน้าที่..ไม่รู้นอน ไม่รู้เย็น
หน้าส่วนตัว
3049
