13 กรกฎาคม 2545 18:33 น.
ปลา
จุดหมายที่ยาวไกล
ดูยิ่งใหญ่ซะเหลือเกิน
เส้นทางไปมีหลายทางเดิน
บ้างมีเพลิดเพลินบ้างมีน้ำตา
ล้มลุกคลุกคลานบ้าง
จุดหมายเลือนลางเป็นของธรรมดา
ช่วงเวลานี้จงรับรู้ไว้ว่า
วันข้างหน้าจะดีได้ด้วยวันนี้
จุดหมายจะสำเร็จหรือไม่
ไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอกคนดี
แค่เราทำดีที่สุด ณ วันนี้
จุดหมายที่มีคงไม่ไกลเกิน
2 กรกฎาคม 2545 20:16 น.
ปลา
โธ่!นึกว่าเท่ นักเหรอ
คงนึกว่าฉันเจอ แล้วต้องร้องกรี๊ด
ขอโทษฉันไม่ใช่พวกจิ้งหรีด
ที่ต้องมาส่งเสียงกรี๊ดให้ใคร
ทำมายืนท่าโน้น ท่านี้
คงนึกว่าฉันมีใจให้
เธอนี่ช่างไม่รู้อะไร
ที่ฉันมองไปเพราะ อยากบอกเป็นนัยว่า ทุเรศสายตา
2 กรกฎาคม 2545 19:50 น.
ปลา
คิดถึง คิดถึง แม่
ยามท้อแท้นึกถึงแม่...ก็มีกำลังใจ
คิดถึง แม่ ทีไรน้ำตาก็ไหล
คิดถึงจับใจ..ซึมซับ ทุกอณู
แม้ตอนนี้จะไม่ได้อยู่ใกล้แม่
ยามอ่อนแอแม่ห่วงใย...ลูกรับรู้
วันนี้ แม้ แม่จะไม่ได้คอยเฝ้าดู
แต่ลูกรู้แม่ห่วงใยทุกเวลา
ตอนนี้แม่จะเป็นอย่างไรบ้าง
ลูกลาร้างแม่มานานอยากไปหา
ขอฝากความรัก ความคิดถึงไปกับฟ้า
ขอฝากดวงดาราคอยดูแล
สักวันหนึ่งลูกจะได้กลับไป
ซบอุ่นไอในอ้อมอกแม่
แต่ตอนนี้อยู่ไกลใจงอแง
ใจร่ำร้องหาแม่อยู่ร่ำไป
1 กรกฎาคม 2545 20:25 น.
ปลา
ยิ่งนานวันยิ่งรักมากขึ้นทุกที
ตั้งแต่มีเธอมาเคียงใกล้
ไม่เคยมีวันไหนไม่อุ่นใจ
เธอทำให้ฉันมีกำลังใจทุกที
ไม่ว่าฉันจะอ่อนแอ
หรือท้อแท้กำลังใจไม่มี
เธอทุ่มกำลังใจมาให้จนล้นปรี่
แล้วจะไม่ให้ฉันคนนี้รักเธอได้ไง
กับความดีที่เธอมีให้มา
กับเวลาที่เรามี...ฉันจะตั้งใจ
ให้ความรักของเราอยู่ตลอดไป
คู่กับกำลังใจที่เรามีให้กัน...
1 กรกฎาคม 2545 20:07 น.
ปลา
ขอบคุณนะ...ที่ทิ้งฉันไป
ทำให้ฉันได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆ...ในโลกกว้าง
ทำให้ฉันรู้ว่า...ฉันไม่ได้อ้างว้าง
ยังคงมีคนอยู่เคียงข้าง...เมื่อเธอทิ้งไป
เธอทำให้ฉันรู้ตัวเองว่า...มีค่า
รู้ค่าที่พ่อแม่ให้มา...มากมายขนาดไหน
ฉันร้องไห้ฟูมฟายวันนั้นที่...เธอทิ้งไป
พอมองกลับไปใหม่...ก็นึกขำตัวเองทุกที