1 กรกฎาคม 2545 19:28 น.
ปลา
วันนี้อยู่คนเดียว
กับใจเปลี่ยวๆที่แสนเหงา
วันนี้ไม่มีใครเป็นแม้เงา
แม้แต่เขาก็ยังมาจากไป
ตอนนี้ฉันอ่อนแอ
ท้อแท้หมดกำลังใจ
นอกจากเขาฉันไม่เคยมีใคร
เมื่อเขาจากไปฉันก็เลยไม่มีใครสักคน
หมดแล้วหมดกัน
ทุกๆวันมีแต่ความหมองหม่น
ไม่ว่าทำอะไรก็มีเขาเข้ามาปน
ใจมันสับสนจนว้าวุ่นใจ
ที่เป็นแบบนี้จะไม่โทษว่าเขาผิด
นับเป็นลิขิตที่ชีวิตถูกกำหนดไว้
กำหนดให้ฉันมีเขาโดยไม่มีใคร
และยังกำหนดให้เขาจากไปไม่หวนคืนมา
ต่อไปนี้จะไม่รักให้เจ็บอีกแล้วใจ
เพราะแค่นี้ก็ทนไม่ไหว...ขอลา
ทำไมไม่เกิดเป็นคนหลายใจมั่ง..น๊า...
ต่อไปนี้จะไม่หาเรื่องให้เจ็บหัวใจ
1 กรกฎาคม 2545 19:13 น.
ปลา
นานมากแล้วที่เราไม่ได้พบกัน
เธอยังจำฉันได้หรือไม่
นานขนาดนี้เธอคงลืมฉันแล้วเพราะไม่เคยสนใจ
คำที่เธอพูดออกไปคงเป็นแค่บางอารมณ์
กาลเวลาผ่านมาหลายปี
แต่ใจที่มีก็ไม่อาจข่ม
ไม่อาจให้ผ่านเลยไปดั่งสายลม
เหมือนมีปมผูกติดอยู่ที่ใจ
เธอคนเดียวทำฉันเป็นแบบนี้
หลายปีมานี่คิดถึงแต่เธอรู้ไหม
ก็เธอเป็นคนที่ฉันประทับใจ
ถึงจะมีใครผ่านเขามาก็ไม่เหมือนเธอ
เธอไม่ใช่รักครั้งแรกของฉัน
แต่มันดื้อรั้นใจมันดึงดันจะเสนอ
ให้หัวใจและความทรงจำไม่อาจลบภาพเธอ
สิ่งเดียวที่ฉันทำมาเสมอคือคิดถึงเธอเรื่อยมา
เธอล่ะเคยคิดถึงกันบ้างไหม
แต่ไม่เป็นไรถ้าไม่คิดถึงกันก็ไม่ว่า
เพราะฉันรู้กาลเวลาที่ล่วงเลยผ่านมา
มากเกินกว่าที่จะยังคิดถึงกัน..ฉันเข้าใจ
หน้าส่วนตัว
508
