3 ธันวาคม 2545 19:22 น.
ปลา
ถึงแม้จะต้องเสียน้ำตา
แต่เธอรู้ไว้นะว่าฉันไม่มีวันไปอ้อนวอน
ให้เธอต้องนึกถึงความเป็นเราเมื่อครั้งก่อน
เพราะความร้าวรอนที่เธอให้ทำใจแทบพัง
อยากไปไหนก็เชิญไป
เพราะฉันคงไม่รื้อฟื้นเรื่องความหลัง
ไม่ต้องปลอบอะไรมากเลยฉันไม่อยากฟัง
อย่าห่วงเลยเพราะฉันยังอยู่ได้...แค่ขาดเธอคนเดียว
3 ธันวาคม 2545 19:13 น.
ปลา
น้ำหมึกหยดรดบนกระดาษขาว
กระดาษที่เคยว่างเปล่าเริ่มมีสีสันมาแต่งเติม
เมื่อความใสบริสุทธิ์ของเด็กเริ่มมีอะไรมาเพิ่ม
ความไม่เหมือนเดิมก็กำลังเริ่มคืบคลานเข้ามา
ความใสซื่อบริสุทธิ์...
กลายเป็นจุดที่พ่อ-แม่ไม่ใคร่ใฝ่หา
ลูกสนุก แต่พ่อ-แม่มีน้ำตา
อยากให้ลูกกลับมาเป็นเด็กดีเหมือน..เดิม
1 ธันวาคม 2545 14:31 น.
ปลา
คาดไม่ถึงว่าฉันจะเข้มแข็งได้ขนาดนี้
ตั้งแต่วินาทีที่เธอจูงมือเขาเข้ามา
เข้ามาพูดพร่ามแต่ใจความคือขอลา
ฉันกลับไม่มีน้ำตายืนเฉยชาอย่างไม่สะทกสะท้านใจ
มันคงชินแล้วกับความอ้างว้าง
เธอจะไปหรือจะอยู่ก็ไม่ต่างกันตรงไหน
มาถึงตรงนี้แล้วก็คงไม่เจ็บหรอกกับการจากไป
อยากไปก็ไปไม่ต้องพูดลาให้สวยหรูดูดี
หน้าส่วนตัว
893
