.ใกล้ใจเธอ

ปริมประภา

เดินทางแรมรอนห่างไกล
หากดวงใจยังคนึงหา
จากกันไกลแต่ใจใกล้ดวงตา
เดินทางมาแรมรอนให้ร้อนใจ
      อยากให้เธอมาเคียงข้าง
อยู่ข้าง ข้างกายาสดใส
อบอุ่นเอยอุ่นละไม
สองดวงใจใกล้ชิดสนืทกัน
      เสียงโทรศัพท์ดังแว่ว
เธอโทรมาแล้วรับสาย
คิดถึงแทบจะขาดใจตาย
เปรียบเป็นได้ น้ำทิพย์โชลม
      คำแรกเธอบอกคิดถึงจัง
ย้ำ ย้ำหลายครั้งหนักหนา
ความรักกระอักอุรา
อยากหายกายามาใกล้เรา
      เธอช่างน่ารักหอมหวาน
ฉันเกิดอาการหลงไหลไม่เคยเศร้า
เริ่มตั้งแต่รักสองเรา
ผลิดอกออกบานสมานใจ				

คิดถึง..สองคำเท่านั้น

ปริมประภา

เหมือนอ้อมกอดเธอรายล้อมหอมละไม
เหมือนดวงใจสองดวงเป็นดวงสวย
เหมือนความรักอ่อนโยนอ่อนระทวย
เหมือนเธอช่วยชุปชีวา
       คิดถึงสองคำสั้น สั้น
บอกความฝันแห่งรักหนักหนา
คิดถึงจนล้นอุรา
สุขชีวา..เพราะคิดถึงเธอ
       เสียงหัวใจร่ำร้องโหยหารัก
เธอมาปัก ศรสรรให้ฉันเพ้อ
หลงเอย..หลงรักเธอ
ใจมันเพ้อ..คิดถึงซึ้งสองคำ

				

หายใจเป็นเธอ

ปริมประภา

สุดปลายจมูกมีความหอมกรุ่น
สุดปลายลมหายใจ..อุ่นอกเสมอเหมือน
สูดลมหายใจ...ยังน้ำเตือน
สุดท้าย..หายใจเป็นเธอ....
      ตื่นเช้า..เช้า..สูดกลิ่นหอมดวงดอกไม้
ให้ข้างกายเหลือบเห็นกุหลาบ..แย้มเผยอ...
อยากส่งกลิ่นหอมนี้ให้กับเธอ
ผู้ชายเซอร์..เซอร์...คนไกล
      ปลายลมหายใจให้ระทึก
สุดจะนึกถึงเธอ..ด้วยหลงไหล
หอมเอย..หอมดอกไม้ใจ
สุดหวั่นไหว..ด้วยแรงลม..รักเธอ..
      หายใจเข้า...ให้เร้าทรวง
หายใจออกให้ห่วงหวงเธอเสมอ
ปลายลมหายใจ..ฉันนะเออ
เข้าออกเป็นเธอ...ทุกนาที..				

หายใจเป็นเธอ

ปริมประภา

ความรัก

ปริมประภา

                                                ความรัก

           ความรัก..แค่ฟังชื่อก็น่าภิรมณ์..
มันเกิดขึ้นโดยไม่ไมใครบังคับ..
เป็นความรู้สึกที่แสนวิเศษ
ยากจะเปรียบเปรย...
           วันนี้ความรักได้มาเยี่ยมเยือนอีกครั้ง
เธอเป็นพลังใจอันยิ่งใหญ่
เป็นของขวัญที่ฟ้าประทานมาให้
เป็นความสุขลึก ลึกในใจอีกครา...
            วันที่ได้พักผ่อน...
ตั้งใจว่าจะหอบผ้าไปนอนเหงาบนภูสูง
ก่อนจะไป..ตัดสินใจเข้าไปในโลกไซเบอร์
แล้วก็ได้เจอ คนของใจ...
             วันที่สิบ เดือนสิบ ปีสองพันสิบ
โลกหยิบยื่นความรักมาให้
คนที่ฝันหามายาวไกล
มาพบเธอได้วันนี้เอง...
             จึงเกิดความรักอีกครั้ง
แสนสะพรั่งในใจหนักนา
สุขลึก ลึก ในอุรา...
วาสนา พาให้ได้พบเธอ