27 มิถุนายน 2550 18:33 น.
ปริชญ์
กาลเวลาที่มีค่าไม่เคยรอใครจริงๆ กาลเวลานี้สำคัญ กาลเวลาอาจจะเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขของหลายๆคนและอาจจะเป็นความทุกข์ของแต่ละคน
ด้วย กาลเวลาที่มีค่าต้องเป็นผู้ที่ประเสริฐ์เท่านั้นถึงจะสามารถแบ่งเวลาให้มีความสุขและความทุกข์ด้วย
ความสุขและความทุกข์เป็นสิ่งที่เราหลีกเลี่ยงไม่ได้ เมื่อใดเรามีความสุขความทุกข์ก็จะหลบอยู่ข้างหลัง แต่ในทางกลับกันเมื่อใดเรามีความทุกข์ความสุขก็จะหลบอยู่ข้างหลังเราเช่นกัน กาลเวลาที่มีค่านั้นส่วนมากแล้วจะตกอยู่ในมือของคนที่ไม่รู้จักการใช้เวลาที่มีค่าให้เป็น
ไม่รู้นะครับมันแล้วแต่คนคิด ว่าอันไหนดีหรืออันไหนไม่ดี
แต่ถ้าเป็นในความคิดของผมแล้วมันจะตรงกันข้ามกันหมดคนที่รู้จักใช้เวลาให้มีค่านั้น
จะไม่ค่อยมีความสุขสักเท่าไร แต่คนที่ไม่รู้จักแบ่งเวลามีเวลาว่างน่าจะหาอะไรทำนั้นละ คนคนนั้นจะมีความสุขมาก
สรุปง่ายๆเลยก็คือ การรู้จักใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์นั้นจะไม่ค่อยมีความสุข แต่คนที่ไม่รู้จักใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์มักจะมีความสุขมากๆ รู้สึกว่ามีความสุข ซิ่งมันน่าแปลกจริงๆ
สงสัยมันจะเป็นกฏของธรรมชาติซิ่งเราห้ามหรือแก้ไขมันไม่ได้จริงๆ
26 มิถุนายน 2550 17:24 น.
ปริชญ์
ตอนผมอยู่ประถม อะไรๆดูเหมือนจะง่ายไปหมด ทั้งเรื่องเรียน เพื่อน และอีกหลายๆอย่าง ที่ผมรู้สึกว่ามันง่ายไปหมด กาลเวลาทำให้เรานั้นโตขึ้น ทำให้เราเรียนรู้อะไรได้มากขึ้น ตอนอยู่ประถมผมรู้สึกสบาย เพราะทั้งการบ้าน และมีสิทธิพิเศษอะไรหลายๆอย่าง แต่พอผมอยู่ระดับมัธยม ผมรู้สึกว่าอะไรๆ มันยากขึ้น การบ้านก็เยอะขึ้น สิทธิพิเศษก็น้อยลง แถมอยู่โรงเรียนใหม่เนี่ย เจอทั้งเพื่อนที่ไม่ดีและเพื่อนที่ดี แต่ส่วนมากจะเจอเพื่อนที่ไม่ดี และอย่างที่บอกอีกนั้นละการบ้านเยอะมากๆ เยอะกว่าตอนประถมมากๆ ทำให้รู้สึกคิดถึงตอนประถมมาก ทั้งสบาย สิทธิพิเศษก็เยอะ กาลเวลาทำให้ใจเราเปลี่ยนผันได้อย่างมาก บางทีก็่เจอเพื่อนเก่าสมัยประถม ทำให้ผมนั้นยิ่งคิดถึงช่วงนั้นมากอีก
กาลเวลาทำให้เราโตขึ้นและทำให้ใจเราเปลี่ยนผันไปได้อย่างรวดเร็ว
หน้าส่วนตัว
1152
