25 เมษายน 2547 07:41 น.
**ปราศนาการ
เฝ้ามองเธอ เพ้อน่ารัก ทึกทักเอา
ทุกคืนเรา หยอกล้อกัน ในความฝัน
แค่ใจฉัน ได้เฝ้าฝัน คิดถึงกัน
มีใจกัน เพียงในฝัน ทุกนาที
ขอแค่มี ที่ๆเพียง ได้เคียงใกล้
อยู่ในใจ คนพร่ำฝัน ทุกราตรี
ไม่ขอตื่น แม้วันคืน ล่วงนที
ขอยอมพลี รักที่มี ล้นหัวใจ
ร้อยนาที มีเพียงเธอ ที่เพ้อฝัน
อยากเจอกัน อยากรักเธอ ได้ยินไหม
กระซิบไป หัวใจเธอ เป็นของใคร
ขอได้ไหม คนอย่างฉัน อยากดูแล
ไม่ผันแปร แค่รักแน่ รักแท้จริง
กอดแนบอิง พิงไหล่ฉัน ฝันดูแล
โอบรักแท้ แนบในฝัน วันคืนแพ้
มิใจแคบ ปล่อยเธอเหงา ร้าวรานฝัน
จงแบ่งปัน ปรายความฝัน ให้ฉันเถิด
รักบังเกิด เพริศพริ้งพราว ราวในฝัน
แววตาฉัน พร่ำบอกรัก ทุกคืนวัน
มอบรักกัน คืนวันฝัน กลับเป็นจริง
...
**ปราศนาการ
ป.ล. เก็บเอาคืนฝันวันประทับใจในอดีตมาปัดฝุ่นครับ
19 เมษายน 2547 06:22 น.
**ปราศนาการ
นั่งหน้าแป้น หน้าแฉล้ม ดูแช่มช้อย
น้ำลายย้อย หยดติ๋งๆ บนคีย์บอร์ด
ตาชม้อย คอยหลบเลี่ยง เยี่ยงตาบอด
อยากโอบกอด แม่เนื้อนวล ไร้มวลสาร
มือขยับ จับโขยก คันโยกเมาส์
ดั่งมัวเมา เคล้าโลกีย์ โลกสื่อสาร
มิพบพาน แสงตะวัน นภากาล
ณ.ขอบบาน กรอบกระจก ธำรงเหมือน
แฝงพลัง รั้งเหนี่ยวจิต มิคิดหน่าย
มิเคยพ่าย ความสนุก สุดล้ำเหลือ
จากเว็บนี้ ไปเว็บนู้น สุดระเอือม
สุดจะเอื้อม ระงับใจ ปิดหน้าจอ
แทบจะท้อ พอมองดู อรุณเคลื่อน
เหมือนคอยเตือน เวลาเลื่อน มิรั้งรอ
คอยตัดพ้อ ความสนุก ควรหยุดหนอ
ตะวันทอ แสงริบหรี่ กระพริบสื่อ
บอกเป็นนัย ปันหัวใจ จากหน้าจอ
ไปหน้างอ อยู่หน้ากอง ผองหนังสือ
ไปหารือ เรื่องการบ้าน ดั่งฝึกปรือ
ให้เลื่องลือ ชื่อของข้า นั้นแน่แท้
อันตัวเรา เล่าก็เชิด ล้ำเลิศฤทธิ์
ใจมัวคิด ทะนงตน จนแน่แล
คงได้แค่ เจ้าดีด๊อก ประกอบแน่
ให้เพื่อนแท้ ประคองเกรด มิเอียงอาย
จึงแอบอิง พิงอาศัย ปราศรัยมิตร
คอยประชิด พึ่งความคิด ตามมิตรสาย
มันแน่จริง ทำเสร็จหมด ร้อยคมคาย
มิเสียหลาย คบเป็นมิตร พิชิตใจ
ค่อยกระซิบ ริบความรู้ เพื่อนคู่ฮา
เรามันบ้า ร่วมกัน แต่หนไหน
กะอีแค่ ถ้อยคำ จะเป็นไร
จะไปไหน ให้ตูก๊อป ซะดีๆ
**ปราศนาการ
*ป.ล. เหอๆ รีบไปทำงานทำการบ้านให้เสร็จเรียบร้อยก่อนดีกว่าจะได้ใช้เวลาอย่างสบายใจนะครับ
ผมเองก็ต้องไปแล้วล่ะ ทำไม่ทัน แ.แล้..ว ฮาๆๆ... เฮ่อ มึนๆ
19 เมษายน 2547 00:35 น.
**ปราศนาการ
เฝ้าครวญคร่ำ พร่ำแสงดาว มานานนม
หวังเชยชม ข่มอารมณ์ พรหมลิขิต
อยากเชยชิด จิตใจดาว ราวพิชิต
คบเป็นมิตร หวังใกล้ชิด จุมพิตดาว
อรุณค่ำ ล้ำเลิศพิศ นิมิตพราว
งดงามราว นฤเมฆ เสกราวฝัน
จิตใจเงา เฝ้าดาวไกล ทุกคืนวัน
ภวังค์ฝัน ภมริน โบยบินไป
พร่ำคำรัก ปักฝังจิต หวังใคร่มิตร
รู้สักนิด มิตรใกล้ชิด นั้นคิดไกล
จิตสกนธ์ พลันไสว พร่าหัวใจ
ดาวในไพร มิใช่ใคร ดวงใจฉัน
**ปราศนาการ
+ ครับอยากให้ทุกๆคน รักความรู้สึกของตนเองให้มากๆนะครับ +
19 เมษายน 2547 00:21 น.
**ปราศนาการ
ถึงดวงดาวในความทรงจำ...
ในโลกแห่งความฝัน ยามค่ำคืน
ฉันทอดสายตาผ่านความงดงามที่พร่างพรายอย่างอ้างว้าง
เหม่อมองความฝันบนเส้นทางอันแสนไกล
ท่ามกลางฟากฟ้าที่เดียวดาย
จินตนาการถึงแสงระยิบระยับในคืนวาน ที่ฉันได้วาดฝันสัมผัสไว้
แสงพราวที่งดงามเกินกว่าจินตนาการของฉันจะครอบครองได้
จะสัมผัสถึงก็แต่เพียงเส้นทางฝันที่เคว้งคว้างล่องลอยออกไปทุกคืนวัน
ความฝันที่แสนไกลช่างวนเวียนทรมานหัวใจที่เงียบเหงาของฉันเหลือเกิน
ไม่เลย ฉันไม่เคยเอื้อนเอ่ยให้ใครล่วงรู้ว่าฉันเคยวาดฝันถึงดวงดาว
ไม่เลย ฉันไม่อาจเอื้อมไขว่คว้าสัมผัสดวงดาวที่แสนหวานดวงนั้น
ไม่เลย ฉันไม่เคยได้สัมผัสความงดงามที่ฉันฝันใฝ่อย่างแท้จริง
และ
ไม่เลย ฉันไม่อาจเปลี่ยนความจริงได้แม้ในโลกแห่งจินตนาการของความฝัน
จะทรมานสักเท่าไร ที่ฉันได้เพียงแค่แหงนมองฟากฟ้าอย่างเงียบงัน
บางคราวแสงพราวระยับจับตา บาดร้าวลึกๆในหัวใจเหงาๆดวงนี้
ฉันทำได้แค่เพียงสบตากับดวงดาวที่แสนห่างไกลดวงนั้นด้วยสายตาอันอ้อนวอน
เฝ้ารอคอยหวังไว้ว่าสักวันแสงพร่างพราวจะล่วงหล่นจากฟากฟ้าอันแสนไกล
ไม่ว่าพรุ่งนี้ละอองดาวจะล่วงพราวกระทบพื้นผิวใจเล็กๆดวงนี้หรือไม่
ละอองฝันยังคงซ่อนเร้นอยู่ในซอกหลีบหัวใจของฉันตลอดมา
ตราบใดฉันยังคงสามารถจินตนาการถึงแสงจากดาวที่ยังไม่ลาลับดวงนั้น
ฉันจะขอหลับตาอยู่อย่างนี้ อยู่ในค่ำคืนจินตนาการแห่งความฝันตลอดไป
คิดถึง... ครับ
**ปราศนาการ
หน้าส่วนตัว
711
