1 กุมภาพันธ์ 2551 00:35 น.
ปราณรวี
ก่อนเคยเอ่ยพร่ำทวงคำมั่น
ผูกพันสัญญาว่าแน่นหนัก
เพียงห่างกันไปไม่นานนัก
สุดท้ายผลักหนีหายคลายรักลง
จึงรับรู้ผู้เดียวหยุดเหนี่ยวรั้ง
เมื่อรักพังเพราะใครเขาไสส่ง
ต่างคนต่างไป..ไม่มั่นคง
จับขังกรงใจเราให้เศร้าจาง
แม้วันนี้แผลร้ายคล้ายผนึก
แต่ร้าวลึกข้างในใช่จะสร่าง
ยังเคลือบคลุมคล้ายเงาที่เบาบาง
แต่กระจ่างทุกตอนที่ย้อนคิด
มันเรื้อรังฝังรากยากรักษา
ปิดดวงตาปิดใจไว้สนิท
ไม่อาจเปิดรับใครมาใกล้ชิด
กลัวเบือนบิดร้างลาปัญหารุม
จึงเหลือซากรักเลือนเป็นเพื่อนเล่น
ซ่อนร้าวเร้นลุกไล่ดั่งไฟสุม
กับหมอกมัวรายรอบที่ครอบคลุม
เก็บซุกซุ่มจมฝัง..ทั้งน้ำตา
หน้าส่วนตัว
1237
