30 มีนาคม 2550 19:09 น.
ปราณรวี
เมื่อมีทุกข์ซุกไว้ให้ใจเจ็บ
ใยต้องเก็บมันไว้ให้ปวดปร่า
โยนทิ้งไปอย่าให้เหลือเบื่อระอา
เจ็บอุราฝ้าแฝงไร้แรงใจ
หากมันหนักอย่าหมักหมมให้ตรมเศร้า
ระบายเอาออกมาอย่าหวั่นไหว
เป็นน้ำตาที่พาเศร้าเป่าออกไป
ความทุกข์ใดจะดับลงที่ตรงนี้
ร้องเถอะนะร้องไปให้มันหมด
ให้น้ำตาที่รินรดปลดล้างหนี้
ที่ค้างใจเหตุเพราะใครไม่ปราณี
จบสิ้นทีบัญชีรักให้หักลง
เมื่อหยุดร้องลองตรองคิดด้วยจิตมั่น
อย่าช้าพลันทำสิ่งใดให้คลายหลง
หยุดความรักเอาไว้จนใจปลง
เจตจำนงรักษาใจให้แกร่งพอ
หลังจากนั้นไม่นานหากพานพบ
ได้ประสบรักใครใคร่ร้องขอ
เพียงรักแท้ให้แก่กันเท่านั้นพอ
อย่าย่อท้อรันทดหมดแรงใจ...
รูป: http://sound-of-cryy.blogfa.com/
29 มีนาคม 2550 13:33 น.
ปราณรวี
รู้ว่าเธอแคร์กันด้วยฉันเห็น
ไม่อยากเน้นเรื่องราวอันเก่าก่อน
ไม่อยากจำความเศร้าให้ร้าวรอน
จึงขอวอนไปให้พ้นจากสายตา
อย่ามาทำห่วงใยให้ฉันรู้
อย่ามาอู้อาวรณ์ทำซ่อนหา
อย่ามาทำเว้าวอนอ้อนวาจา
ไปให้ไกลสุดหล้าโปรดปราณี
รู้ว่าหมดเยื่อใยในรักเก่า
ลืมเรื่องราวของเราเศร้าเหลือที่
จะทำใจให้กล้าแกร่งเข้มแข็งดี
จะได้มีพลังสู้อยู่ต่อไป
ได้โปรดไปให้ไกลสายตาฉัน
ไปรักกันหวานชื่นที่อื่นไหน
อย่ามาอยู่ตำตาตำหัวใจ
ให้ฉันต้องร้องไห้ได้ทุกวัน
28 มีนาคม 2550 09:14 น.
ปราณรวี
ท่ามกลางฝูงชนคนแปลกหน้า
เธอมองหาใครไหมในยามนี้
ความเจ็บปวดรวดร้าวหนาวฤดี
เธอไม่มีแบ่งปัน..ฉันหรือใคร
ไม่รู้หรือว่าทุกคนต้องการแบ่ง
ใช่แก่งแย่งเห็นเป็นสุขสนุกไฉน
เธอทุกข์ทนล้นปรี่ที่หัวใจ
แล้วทำไมไม่บอกกล่าว..เล่าเหตุการณ์
ความห่วงหาอาทรเหมือนนอนเปล่า
เธอลบเงาเขาไปใช่ว่าขาน
ครามีสุขทุกดวงใจใยเบิกบาน
คราวร้าวรานใยหาญกล้า..มาทิ้งกัน
คิดถึงใจใครบ้างยามสับสน
เมื่อเธอมีทุกข์ทนจนโศกศัลย์
ใยไม่หารกันบ้าง..ต่างแบ่งปัน
ร่วมแชร์กันในความทุกข์ที่รุกโลม
เธอต้องการกำลังใจในยามนี้
ขณะมีเจ็บหนักมาหักโหม
คำปลอบใจให้หายเศร้าประเล้าประโลม
ใช่ถาโถมถมทุกข์รุกรังแก
ให้เขาแชร์ได้ไหมในความเจ็บ
คราวหนาวเหน็บร้าวรวดเจ็บปวดแผล
หลังผ่าตัดคงกลัดกลุ้มสุมดวงแด
ก็เพียงแค่มาดูใจในยามทุกข์
เป็นครอบครัวเดียวกันช่วยสรรสร้าง
หาหนทางเต็มเติมเสริมความสุข
ครั้นถึงคราวร้าวรอน..ใยซ่อนซุก
เมื่อมีทุกข์ไม่ต้องรอ...ขอแบ่งปัน...
รูป: http://www.teleflora.com/
graduation2.asp
27 มีนาคม 2550 11:14 น.
ปราณรวี
ต้องทำงานตั้งแต่เช้าจนย่ำค่ำ
ฟ้ามืดดำก็ยังจ้องคอยมองหา
พร้อมศรรักแบกไปทุกเวลา
เพื่อแผลงหาสองใจให้พบกัน
งานของหนูจึงหนักพักผ่อนน้อย
งานที่คอยประสานใจให้สุขสันต์
ให้ความรักถักใจสองครองคู่กัน
สร้างสัมพันธ์รุดไป..ไม่โรยรา
จึงเหนื่อยนักขอพักนิดคิดเท่าไหร่
ขอเพียงได้งีบนอนตอนเมื่อยล้า
เมื่อหมดง่วงล่วงไปในเพลา
จะกลับมาทำหน้าที่อย่างดีจริง
หนูอยากให้คนรักกันทั่วทั้งโลก
หายเศร้าโศกเสียใจในทุกสิ่ง
รักกันแล้วไม่แคล้วคลาดหรือกวาดทิ้ง
ความรักสิงหัวใจ..ไม่เปลี่ยนแปลง
แต่ตอนนี้หนูง่วงนอนถอนไม่ขึ้น
ไม่อาจฝืนบินไปใช่หน่ายแหนง
กลัวผิดพลาดพลั้งไปใจหมดแรง
รักจะแหว่งขาดวิ่น..สิ้นรักจริง..
รูป: http://www.narisa.com/
usr/cupid/por_514.jpg
26 มีนาคม 2550 11:09 น.
ปราณรวี
เมื่อก่อนนั้นฉันท่องไปในโลกกว้าง
ไม่อ้างว้างแม้คนเดียวเที่ยวไปไหน
มีความสุขสนุกสนานเบิกบานใจ
ใกล้หรือไกลไม่แตกต่างที่ทางกัน
โลกของฉันพลันเปลี่ยนไปได้รู้จัก
เมื่อความรักมาทักทายให้สุขสันต์
จากโลกเก่าที่เหงาบ้างก็ช่างมัน
พบโลกใหม่ชวนให้ฉันฝันละเมอ
รอบรอบตัวสดใสไปทุกสิ่ง
ฟ้าสวยจริงสุขล้นจนพลั้งเผลอ
ติดกับรักดักไว้ให้เจอะเจอ
หัวใจเบลอสับสนดั่งคนเมา
แต่แล้วเหมือนโลกแสร้งแกล้งเราเล่น
ความสดใสกลายเป็นเช่นอับเฉา
เมื่อรักเริ่มลดน้อยค่อยบรรเทา
จนลางเลือนไม่เหมือนเก่าตอนเจ้ามา
เปลี่ยนจากโลกสดใสกลายเป็นมืด
รักเริ่มชืดจืดจางร้างเรียกหา
ที่เคยใสกลับโศกเศร้าเคล้าน้ำตา
เมื่อลับลาห่างไปไกลความรัก
ไม่มีแล้วคนห่วงใยในยามนี้
ในยามที่ทุกข์หมองต้องอกหัก
ฟ้าไม่แจ่ม..แอร่มพรายมาทายพัก
ผงความรักเข้าตา..พามืดมน
รูป: http://nirmalya.sulekha.com/content/
blogs/img/arkhee-tears.jpg
หน้าส่วนตัว
1735
