28 กุมภาพันธ์ 2550 11:48 น.
ปราณรวี
เสียงหรีดหริ่งเรไรในไพรพฤกษ์
เมื่อยามดึกสงัดเงียบเรียบริมฝั่ง
กระท่อมน้อยร้อยเรียงเคียงข้างบัง
ด้วยแมกไม้หลายหลังฝั่งนที
เป็นคนไพรไกลโพ้นคนเมืองใหม่
ชีวิตไม่เร่งร้อนย้อนวิถี
มีความสุขกับสิ่งที่ตนมี
แบบพอดีไม่โลภมากไม่ยากนาน
ไม่มีเรื่องใดใดให้โศกเศร้า
ถึงยามเช้าก็ออกป่าหาอาหาร
มีเพื่อนพ้องทั่วพงไพรใจสำราญ
เมื่อถึงกาลตะวันลับก็กลับคืน
ค่ำลงอยู่พร้อมเพรียงเรียงรายหน้า
สุดหรรษาอยู่ไพรไม่ต้องฝืน
ลมเย็นเย็นฝนพรำพรำยามค่ำคืน
ก็ช่วยฟื้นเหนื่อยล้ามาทั้งวัน
แล้วเหยียดกายสบายนักพักตรงนี้
มีดนตรีธรรมชาติให้วาดฝัน
เสียงน้ำไหลใบไม้รับสลับกัน
กบเขียดพลันร้องแว่วแถวคูคลอง
เสียงหรีดหริ่งเรไรในไพรพฤกษ์
ยิ่งตกดึกเงียบสงัดยิ่งชัดก้อง
เสียงอึ่งอ่างงึมงำเข้าทำนอง
ร่วมขับร้องบรรเลงเป็นเพลงไพร
รูป: http://www.darklilac.com/i
mages/products/Paintcraft/
Paintworks/large/_D91250.jpg
26 กุมภาพันธ์ 2550 14:12 น.
ปราณรวี
ไหนสัญญาว่าจะอยู่กันคู่ฟ้า
ไหนสัญญาว่าไม่พรากจากไปไหน
ไหนสัญญาว่ารักมากไม่จากไกล
ไหนสัญญากันไว้ใยทิ้งกัน
มาวันนี้เธอจากไปไกลสุดกู่
ปล่อยฉันอยู่เดียวดายไร้ความฝัน
โลกเคยใสใกล้ดับลงฉับพลัน
มาจากกันเสียแล้วโอ้แก้วตา
เคยผกผินบินไปในฟ้ากว้าง
ทุกเส้นทางไม่ห่างเหเสน่หา
ต่างชิดใกล้ใจแนบแอบอุรา
บัดนี้มาถูกพรากให้จากกัน
ฉันกู่ร้องก้องฟ้าอาลัยหวน
ใยเธอด่วนทิ้งไปให้โศกศัลย์
ต่อไปนี้ไม่มีแล้วแจ้วจำนรรจ์
เหลือแต่ฉันผู้เดียวเปล่าเปลี่ยวใจ
โปรดรอก่อนนะคนดีที่ปลายฟ้า
เมื่อฝนซาลาโศกโลกสดใส
ชีวิตดับลับลาเมื่อคราใด
จะตามไปเคียงคู่อยู่อย่างเดิม...
รูป: http://sound-of-cryy.blogfa.com/
8503.aspx
24 กุมภาพันธ์ 2550 15:10 น.
ปราณรวี
โลกนี้คือโรงละครอันใหญ่ยิ่ง
ชีวิตจริงที่พรหมสร้างวางเอาไว้
ตัวแสดงแสงสีเสียงดูเกรียงไกร
มีฉากจัดเอาไว้ให้ทุกคน
หลายชีวิตในละครอาจย้อนยอก
มีคนบอกให้แสดงทุกแห่งหน
ทำได้เหมือนถึงแม้นไม่ใช่ตน
ได้เป็นคนมากมายหลายหน้าตา
เป็นนางเอกพระเอกหรือตัวโกง
ต่างเชื่อมโยงหลายหลากมากปัญหา
ตัวตลกคนรับใช้ใคร่พรรณนา
ต่างร่วมมาดำเนินเรื่องประเทืองใจ
คือบทบาทสมมุติเขาขุดคุ้ย
มาพูดคุยกล่าวแจ้งแถลงไข
เล่นละครย้อนยอกหลอกใครใคร
ผู้กำกับนั้นไซร้ให้บทมา
แต่ชีวิตตามความจริงยิ่งกว่าหนัง
ละครดังยังไม่เปรียบเทียบเลยหนา
แสดงได้สมจริงพริ้งทุกครา
เป็นดารานอกจอคนรอดู
คือตัวเอกในละครที่เจ้าเล่น
ชีวิตจริงอาจไม่เด่นหรือสวยหรู
ในละครช่างแสนดีชี้ชวนดู
ชีวิตจริงอาจอดสูเป็นผู้ร้าย
ไม่ต้องรอให้ใครมากำกับ
มันเสร็จสรรพสลับเล่นเป็นแล้วหาย
ถึงเสแสร้งคงไม่นานก็บานปลาย
จะกลับกลายเป็นคนเก่าที่เจ้าเป็น
ดูละครแล้วจงย้อนกลับดูตัว
อย่าเมามัวมีตัวอย่างวางให้เห็น
เจ้าคือตัวอะไรที่ใจเป็น
อย่าหลบเร้นเล่นละครซ่อนความจริง...
รูป: http://www.happymailtravel.com/
images/1131085465/siam4.JPG
23 กุมภาพันธ์ 2550 12:03 น.
ปราณรวี
เห็นลิบลิบกระพริบพราวดาวบนฟ้า
เมื่อเวลาดึกสงัดลมพัดอ่อน
วิเวกแว่วนกไพรในดงดอน
ใจอาวรณ์นอนไม่หลับขยับกาย
หนาวน้ำค้างพร่างพรมเมื่อลมเอื่อย
ความหน่ายเหนื่อยเนือยฤทัยไม่จางหาย
คิดถึงบ้านซานซมตรมไม่วาย
วิโยคคลายจึงม่อยหลับกลับนิทรา
ในความฝันนั้นเลือนรางหนทางเงียบ
ดูราบเรียบเยือกเย็นเป็นหนักหนา
เห็นไม่ไกลเรืองระยับจับนัยน์ตา
ดวงดาราที่มองเห็นเป็นประจำ
เจ้าอยู่ใกล้จนไขว่คว้าเอื้อมหาถึง
หากดื้อดึงไปสัมผัสอาจถลำ
แต่ฉุกคิดห้ามใจไม่อาจทำ
กลัวเพลี่ยงพล้ำสร้างมลทินยังถิ่นดาว
เปรียบรักจากดวงใจใครคนหนึ่ง
ที่ซาบซึ้งอุ่นใจช่วยคลายหนาว
เป็นแสงทองส่องมาให้ฟ้าพราว
เปรียบดั่งดาวสกาวใสในคืนแรม
มอบให้ไว้แทนใจใครคนนั้น
แต่ว่าฉันไม่คู่ควรกับดาวแจ่ม
ค่าไม่พอจะคลอเคล้าเป็นเงาแซม
คืนข้างแรมหลีกหลบพบเรื่องราว
ดาวบนฟ้ายังระยิบกระซิบรัก
แต่หน่วงหนักใจเจ็บยังเหน็บหนาว
ทางชีวิตที่อิดออดยังทอดยาว
ขอเก็บดาวซ่อนเอาไว้ในฝันเอย...
รูป: http://www.cuteariel.com/
portfolio/portfolio64.htm
22 กุมภาพันธ์ 2550 13:30 น.
ปราณรวี
เธอบอกว่าอยากเป็นเพื่อนไว้เยือนยี่ยม
ทำหน้าเลี่ยมเกี้ยมเก๋ให้เหหัน
ฉันลังเลจะไว้ใจอย่างไรกัน
เพราะงงงันพลันนึกระทึกกลัว
ก็เราต่างห่างไกลในเบื้องหลัง
ไม่ระวังกรุ้มกริ่มทำยิ้มหัว
หลงเพลิดเพลินจำเริญใจไม่เกรงกลัว
ระวังตัวน้อยไปอาจไม่ดี
ตัวฉันนี้จะไว้ใจเธอได้กา??
อาจผวาน้ำตานองจนหมองศรี
สุดท้ายต้องชีช้ำกะหล่ำปลี
มองโลกดีจนหยุดยั้งระวังตัว
ขอคิดก่อนให้นานๆ อีกทีนะ
อย่าเลยละผละไปให้มึนหัว
จนเห็นว่าเธอไว้ใจไม่ต้องกลัว
ฉันก็ชัวร์มาเป็นเพื่อนไม่เชือนแช...
รูป: h**p://www.stockimagepros.com/
photos/d/5396-4/cat-and-bird+_21145496_.jpg
หน้าส่วนตัว
1160
