31 ธันวาคม 2550 21:33 น.
ปราณรวี
ศรีฤกษ์ศรีสวัสดิ์น้อม........ยาตรา
จวบหนึ่งปีย่างมา..............อีกแล้ว
ทุกข์โศกโรคนานา...........ทิ้งผ่าน พ้นเฮย
ขอท่านจงคลาดแคล้ว.......ล่วงพ้นภยันตรายฯ
อาราธนาคุณพระคุ้ม.........ปกเกศ
ไกลห่างล้างอาเพศ...........ทั่วถ้วน
ผองไทยทุกขอบเขต.........เกษมสุข สราญเอย
ลาภยศสรรเสริญล้วน........หลั่งล้นดลสมัยฯ
สวัสดีปีใหม่ ๒๕๕๑ ค่ะ ขออาราธนาคุณพระศรี
พระรัตนตรัยโปรดดลบรรดาลให้ทุกท่านมี
ความสุขตลอดปี และตลอดไปค่ะ
20 ธันวาคม 2550 12:05 น.
ปราณรวี
ฉันเฝ้ามองพะวงด้วยสงสัย
ว่าสิ่งใดเที่ยงแท้หรือแปรฝัน
รอยอดีตผ่านไปไม่นานวัน
หัวใจถูกปิดกั้นด้วยฝันลวง
คำสัญญาแน่นหนักว่ารักแท้
มาพ่ายแพ้ด้วยใจไม่หนักหน่วง
เขาหว่านคำฉ่ำหวานซ่านแดดวง
ก็ทิ้งห้วงรักเราให้เปล่าดาย
เธอหันหลังขว้างคำเคยพร่ำบอก
หัวใจยอกยับเยินเธอเมินหาย
ไร้ถ้อยคำกล่าวลา-อธิบาย
เจ็บเจียนตายใครเล่ามาเข้าใจ
นานเท่าไรอดทนจนวันนี้
ห้วงฤดีหม่นหมองกลับผ่องใส
เฝ้าตรึกตรองมองเห็นความเป็นไป
มันซ่อนนัย..ใจคนล้นมายา
มาวันนี้เธอพลันหันหลังกลับ
ที่เคยลับลาไกลไม่ห่วงหา
มาถักถ้อยร้อยลวงทวงสัญญา
กลับวาจาว่าคงมั่นมิผันแปร
เห็นฉันเป็นคนโง่เหมือนโคถึก
หรือคิดนึกลึกคมคารมแน่
หวานน้ำคำกล้ำกลืนฝืนดวงแด
มิอาจแก้เหตุการณ์ที่ผ่านมา
จงเลือกเดินตามทางที่ต่างพบ
ฉันขอจบกลบฝังสิ้นกังขา
ที่สงสัยใคร่เห็นเจรจา
ปริศนาเอื้อนเอ่ย..เฉลยแล้ว
16 ธันวาคม 2550 22:25 น.
ปราณรวี
กี่ยุคกี่สมัยไม่เคยเปลี่ยน
แค่วนเวียนหมุนกลับสลับขั้ว
จากพรรคนี้ไปพรรคนั้นดูพันพัว
จะหมองมัวอย่างไรไม่ถือความ
ตรงไหนมีเงินทองมากองให้
ก็วิ่งเร่รับใช้ไม่เข็ดขาม
ผละจากเคยอยู่ด้วยช่วยติดตาม
เงินงามๆ งัดง้างห่างออกมา
คนดีๆ มีสมองอยากลองสู้
ก็สุดกู่ห่างไกลไปหนักหนา
ชื่อเสียงไม่เกรียงไกรในพารา
ยากไขว่คว้าพ่ายแพ้แค่เริ่มเกม
จึงเห็นเพียงหน้าเก่าที่เราคุ้น
หมดทางลุ้นคนใหม่ให้แข่ง..เข้ม
ที่แหว่งโหว่ยากหามาเติมเต็ม
ถูกแทะเล็มความฝันเรื่องการเมือง
จะเลือกใครไหนหนาระอานัก
มองคน-พรรค-นโยบายหลายๆ เรื่อง
มันขัดหูขัดตาพาขัดเคือง
เหมือนฝันเฟื่องหลอกเล่นเป็นครั้งคราว
7 ธันวาคม 2550 01:22 น.
ปราณรวี
เพราะอ่อนไหวใจน้อยแม้หน่อยหนึ่ง
ให้คิดถึงเท่าไรไม่อาจเผย
ต้องปล่อยความตามกาลผ่านล่วงเลย
หยุดเอื้อนเอ่ยคำใดให้ได้ยิน
ถึงลึกลึกเฝ้ารอคำพ้อพร่ำ
แต่ใจจำรันทดได้หมดสิ้น
จึงเจ็บนานรานล้าจนชาชิน
แหว่งวิ่นทับถมจมทุกข์ทน
อยากเอ่ยถามความในใจเธอนั้น
มีเงาฉันบ้างไหม..ให้สับสน
หรือลบเลือนเหมือนฟ้าครามืดมน
ทุกแห่งหนว่างเปล่าไร้เงาจันทร์
ลืมหมดแล้วห่วงใยในคราวก่อน
ที่ยอกย้อนพาใจให้โศกศัลย์
หรือลาแล้วลาไปไกลนิรันดร์
ความผูกพันอ่อนล้าค่าไม่พอ
อยากฝากลมไปหาว่าคิดถึง
แม้คำซึ้งไม่มีตรงนี้หนอ
มองเมฆหม่นบนฟ้าน้ำตาคลอ
แซมคำพ้อ..เรียงร้อยด้วยน้อยใจ
.
หน้าส่วนตัว
1449
