7 กุมภาพันธ์ 2550 13:58 น.
ปราณรวี
สักวาร้อยกรองลองแต่งเล่น
ใช่ว่าเป็นศิลปินถิ่นสยาม
บรรจงถ้อยร้อยคำดำเนินตาม
ให้เกิดความแช่มช้อยตามรอยกลอน
ประดิษฐ์คำนำมาต่อพอสังเขป
ประหนึ่งเสพอรรถรสบทอักษร
เพื่อเพิ่มพูนพัฒนาสถาพร
ให้เกิดกลอนกล่อมเกลาใจเราเอย...
ภาพ: ปราณรวี
6 กุมภาพันธ์ 2550 03:02 น.
ปราณรวี
แม่จ๊ะอาทิตย์นี้พ่อว่าง
ฟ้าสว่างพร่างพรายคล้ายฝัน
เตรียมตัวเราไปเที่ยวกัน
ครบครันกันทั้งครอบครัว
อย่าลืมหุงหาอาหาร
คาวหวานนำไปให้ทั่ว
เด็กเด็กเตรียมพร้อมทุกตัว
อย่ามัวเล่นเพลินจำเริญใจ
เดี๋ยวพ่อเตรียมพาหนะ
ยางปะแล้วเสร็จพร้อมใช้
รถพ่อบรรทุกพาไป
นั่งได้กันทั้งครอบครัว
รุ่งขึ้นตื่นนอนตอนเช้า
เร็วเข้าอย่ามัวเล่นหัว
เดี๋ยวสายแดดร้อนทั้งตัว
หมอกมัวร้อนหายสบายใจ
ช่างมีความสุขดีแท้
พ่อแม่ยิ้มร่าหน้าใส
พาลูกออกท่องเที่ยวไป
สายใยผูกพันฉันครอบครัว
คืนวันจันทร์เพ็ญลอยเด่นดวง
ครบสิบห้าค่ำขึ้น.............เดือนสิบสอง
ริมฝั่งน้ำเนืองนอง...........เอ่อล้น
ละเรียบเรื่อยริมคลอง......เย็นชุ่ม ฉ่ำเอย
จันทร์แจ่มเพิ่งโผล่พ้น.....เด่นฟ้ารำไรฯ
แสงนวลสาดส่องจ้า........สว่างไสว
กระทบผิวน้ำใส..............พร่างพลิ้ว
เอื่อยเอื่อยเรื่อยรินไหล.....สงัดเงียบ
เพียงคลื่นระลอกริ้ว..........แผ่วพื้นวารีฯ
เสียงประโคมแว่วโพ้น....ดังชัด
เริงรื่นคืนงานวัด..............ครึกครื้น
กระทงเร่งรีบจัด..............ประกวด กันนา
เสร็จสรรพจึงยกขึ้น.........ส่งให้ประมูลฯ
สาวงามรุ่นใหญ่,น้อย......ส่งไป
นางนพมาศผู้ใด..............จักได้
เสียงเชียร์เริ่มก้องไกล....ยามดึก
แม้จักตกรอบไซร้..........ส่งยิ้มทั่วกันฯ
ริมน้ำคลาคล่ำด้วย........ฝูงชน
เด็กเล็กเที่ยวซุกซน.......อยากรู้
ผู้ใหญ่วุ่นสาละวน.......ไล่จับ
จุดดอกไม้ไฟสู้.............ปล่อยทิ้งวิ่งตามฯ
หญิงชายต่างเกี่ยวก้อย.....เคียงกัน
เป็น..คล้ายดั่งวัน................ชิดใกล้
กระทงเลือกหนึ่งอัน.......เคียงคู่ จับเอย
ยกจรดหน้าผากไซร้.......ร่วมร้อยดวงจินต์ฯ
ปล่อยกระทงลงสู่น้ำ........พัดพา
อธิษฐานขอขมา...............แม่น้ำ
ทุกข์โศกและโรคา..........ไหลล่วง ไปเฮย
หมองหม่นแลกลืนกล้ำ.....ปล่อยทิ้งลงธารฯ
ประเพณีเก่าแก่แล้ว.........นานนัก
ร่วมจิตคิดพิทักษ์.............คู่แคว้น
นานาชาติประจักษ์.........เอกลักษณ์ เราเอย
ถิ่นอื่นมิเหมือนแม้น.......ที่นี้เมืองไทยฯ
4 กุมภาพันธ์ 2550 18:24 น.
ปราณรวี
สุดอ้างว้างวังเวงเพลงป่าช้า
เมื่อเวลาสายัณห์ตะวันหาย
คืนเดือนดับลับลาฟ้าเลื่อมลาย
วิเวกคล้ายสายฝนบ่นอำลา
ที่หลุมปักสลักชื่อคือกายเจ้า
มีเพียงเงามืดมิดปิดด้วยฝา
เหลือแต่ร่างหากไร้ซึ่งวิญญาณ์
ไม่นำพาร้อนเย็นที่เป็นไป
อาณาเขตเหลือเพียงแต่แค่เท่าหลุม
ที่ปกคลุมคุ้มร่างไม่กว้างใหญ่
หมดสิ้นแล้วปรารถนาทอดอาลัย
มีให้เพียงผลกรรมชี้นำทาง
เสียงโหยหวนชวนวะแว่วแผ่วแผ่วพลิ้ว
ใบไม้ปลิวหวิววาบปนสาบสาง
หมาหอนรับสดับขรมลมครวญคราง
สุดปลายทางคือแมกไม้ในเงาดำ
จุดสุดท้ายในชีวิตคิดหรือไม่
มิห่างไกลมองเห็นอยู่ดูน่าขำ
หลีกไม่พ้นหรือเลี้ยวลดกฎแห่งกรรม
อย่าถลำซ้ำลึกตรึกตรองดู
ที่มารูป: h**p://www.austinexplorer.com/Cemeteries/
TravisCounty/NamelessCemetery/6-Maynard.jpg
3 กุมภาพันธ์ 2550 07:56 น.
ปราณรวี
โอ้ไฉนใยเราเฝ้าคิดถึง
รักตราตรึงจึงเพ้อละเมอหา
เมื่อค่ำลงคราใดใกล้หลังคา
ชะเง้อหามองจันทร์ทุกวันไป
เพราะแสงนวลยวนระยับจับดวงจิต
จึงตามติดแหงนมองน้องอยู่ไหน
พี่นี้สุดจะเหว่ว้าล้าดวงใจ
เพราะจันทร์ไม่เอื้อนเอ่ยเผยวาจา
รู้ตัวไหมมีใครหมายปองอยู่
อยากเป็นคู่ร่วมเรียงเคียงข้างฝา
หากแม้นมีใจชอบโปรดตอบมา
ให้พี่ยาชื่นใจเป็นไรมี
ทุกค่ำคืนฝืนง่วงเพราะห่วงเจ้า
มานั่งเฝ้าอยากเย้าหยอกดอกโฉมศรี
หากจันทร์น้องไม่เมตตาและปราณี
ตัวพี่นี้จะกลั้นใจให้ตายเอย...
ที่มารูป: h**p://www.tourthai.com/gallery/
images024/moon1.jpg
1 กุมภาพันธ์ 2550 22:41 น.
ปราณรวี
อันตำนานขานกล่าวเล่าเอาไว้
เรื่องแมงเม่ากับไฟใคร่กล่าวถึง
ให้แง่คิดใคร่ครวญหวนคำนึง
เพราะลึกซึ้งเกี่ยวข้องกับผองเรา
จากตัวเล็กเจ้าเติบใหญ่จนได้ที่
ปีกก็มีบินได้ไม่อายเขา
อยากเห็นโลกสดใสไม่ซบเซา
จะมัวเศร้าไปใยใคร่โผบิน
จึงกางปีกกระพือขึ้นสู่ฟ้ากว้าง
มองเส้นทางอย่างท้าทายใคร่ถวิล
ทั้งสีแสงแรงกล้าน่ายลยิน
จักโบยบินไปถิ่นไกลดั่งใจปอง
เพราะยังอ่อนต่อโลกวิโยคจิต
เจ้าไม่คิดอันตรายภัยทั้งผอง
เพราะแสงไฟที่เห็นว่าน่าลิ้มลอง
มันร่ำร้องเรียกเจ้าเข้าบีฑา
เมื่อเจ้าผกโผผินบินเข้าเล่น
ก็ไม่เว้นจะแผดเผาเจ้าหรอกนา
ปีกจะไหม้ไฟจะรมขมอุรา
สิ้นชีวาเพราะร้อนนั้นไม่บรรเทา
คำโบราณก็สอนไว้ให้ตระหนัก
อย่าหาญหักไฟฟ้อนอาจย้อนเผา
ไม่รู้ความจะลามไหม้เพราะวัยเยาว์
ต้องนั่งเศร้าเสียใจไปอีกนาน
หากอ่อนหัดต้องเรียนรู้ให้กล้าแกร่ง
จะเพิ่มแรงแฝงพลังแห่งสังขาร
มองสิ่งใดด้วยใจมั่นทันเหตุการณ์
เมื่อพบพานก็ผ่านพ้นให้คนลือ
จึงจะนับว่าเจ้านั้นเข้าขั้น
ต่างโจษจันกันไปใจนับถือ
จะรู้โลกต้องขยันหมั่นฝึกปรือ
อย่าไขสือเกียจคร้านเรื่องการเรียน
แล้ววันหนึ่งถึงคราวเจ้าสามารถ
ดูเก่งกาจอาจผยองครองบังเหียน
แม้นไฟฟอนร้อนเฉียดมาเบียดเบียน
เจ้าก็เปลี่ยนปรับได้ดั่งใจเอย...
ภาพ: h**p://aura.zaadz.com/photos/
1/9920/large/firewalk_fire_web.jpg
หน้าส่วนตัว
1864
