18 กุมภาพันธ์ 2550 13:51 น.
ปราณรวี
เมื่อเมฆคล้อยลอยลิ่วปลิวลมพัด
ยอดไม้กวัดแกว่งไกวจนใบร่วง
หยาดฝนโปรยโรยรายเป็นสายรวง
ก่อนทิ้งช่วงลงดินแลกกลิ่นไอ
จากดินแห้งแล้งร่วนจวนใจขาด
น้ำฝนหยาดหลั่งมาได้อาศัย
ชโลมดินถิ่นร้อนตอนอาลัย
ก่อนแทรกซึมจมหายในลายดิน
เป็นดินด้อยน้อยค่าราคาต่ำ
เมื่อฝนพรำได้น้ำพรมสมถวิล
มาแลกรักจากใจกับไอดิน
ไม่เคยสิ้นพิศวาสทุกชาติมา
เปรียบดั่งฉันมั่นในฤทัยรัก
ผูกสมัครรักแต่เธอเพ้อเรียกหา
ไม่ร้างเลยลืมเลือนเตือนสัญญา
ปรารถนารักแท้ให้แก่กัน
แต่บัดนี้เธอจากไปคล้ายดั่งฝน
ปล่อยให้คนเฝ้ารอพ้อโศกศัลย์
เหมือนดินง้อรอฝนทนรำพัน
กี่เดือนวันจะเยือนฟ้ามาโปรยดิน
เมฆยังลอยคล้อยเคลื่อนเลือนลมพัด
โบกสะบัดซัดหายไปจนสิ้น
เหมือนเธอไปไกลลับกับเมฆินทร์
เหลือแต่กลิ่นรักร้างทางมืดมน...
15 กุมภาพันธ์ 2550 14:06 น.
ปราณรวี
หลังฝนโปรยโรยรายหายไปลับ
ต้นไม้กลับชุ่มชื่นเมื่อตื่นเช้า
สะบัดกิ่งโบกไกวจนไหวกราว
หยาดน้ำพราววาววับจับทั่วใบ
ไม่เนิ่นนานก้านแตกแยกเป็นกิ่ง
ดูอ้อยอิ่งนิ่งรอล้อลมไหว
เริ่มผลิดอกออกตาไม่ช้าใย
มียอดใบอ่อนแซมแต้มทุกตา
เมื่อใบอ่อนช้อนช่อรอรับแสง
เหล่าแมลงแฝงกายในแหล่งหล้า
เข้าแทะกัดฟัดฟอนอ่อนระอา
เจ้าโศกาเว้าแหว่งเพราะแรงราญ
เปรียบดังคนวัยเยาว์ยังเขลานัก
ไม่ตระหนักถึงภัยที่ไล่ผลาญ
เพราะอ่อนโลกโชคร้ายถูกภัยพาล
ประสบการณ์อ่อนด้อยน้อยเต็มที
ต้องดูแลชิดใกล้เจ้าใบอ่อน
กำจัดหนอนซ่อนกายอยู่หลายที่
ทั้งโรคแปลกแทรกมาเข้าราวี
จนเจ้ามีภูมิต้านทานโรคร้าย
สอนให้รู้สู้กับโลกที่ซับซ้อน
มีสิ่งซ่อนนับคณาน่าใจหาย
ทุกแห่งที่มิผ่อนผันอันตราย
จะย่างกรายให้ระวังกำบังตน
ยังเฝ้ามองห่วงใยใบไม้อ่อน
เพราะมากหนอนมากแมลงแฝงทุกต้น
มากโรคร้ายกลายกล้ำย้ำกมล
กลัวเจ้าหล่นจากจรลงก่อนวัย
รูป: h**p://www.photoontour.com/
Gall_SlideShow_HTML/KaoYai%202
/SlideKaoYai2_38.htm
14 กุมภาพันธ์ 2550 15:02 น.
ปราณรวี
ร้อยรอยทรายใครสร้างห่างชายฝั่ง
เพียงหันหลังคลื่นซัดสะบัดหาย
เปรียบดังรักที่ถักทอล้อแพรวพราย
ถูกทำลายง่ายลงน่าสงกา
เพราะสายใยไม่คงมั่นจึงหวั่นหวาด
หรือเพราะสองเราขาดวาสนา
พระพรหมแกล้งแสร้งสร้างให้ร้างลา
สุดพรรณนาอาลัยในห้วงรัก
เมื่อมาถึงทางตันจะดั้นด้น
จึงคล้ายคนหม่นหมองต้องอกหัก
หมดพลังกายใจจะทายทัก
ผงความรักเข้าตาพามืดมน
จึงทำใจในวันหน้าถ้าเลือกได้
ขอเป็นคนไร้ใจในแห่งหน
ไม่ข้องเกี่ยวความรักหนักกมล
หมดสับสนปนเปเล่ห์รักลวง
ร้อยรอยทรายหายไปในเกลียวคลื่น
ปลุกให้ตื่นจากฝันร้ายคล้ายหมดห่วง
เมื่อลบรอยอาลัยได้ทั้งปวง
คงลุล่วงปรารถนาที่ท้าทาย
รูป: h**p://www.trekearth.com/gallery/
Central_America/photo476259.htm
13 กุมภาพันธ์ 2550 00:03 น.
ปราณรวี
ใยพระเจ้าสร้างไว้ให้กังขา
เรื่องรูปร่างหน้าตาพาฉงน
สิ่งประกอบหลากหลายให้เป็นคน
ดูพิกลน่าครุ่นคิดพินิจความ
ใยบางสิ่งมีเพียงหนึ่งหรือมีสอง
ให้ตริตรองมองเห็นเป็นคำถาม
หากใคร่ครวญทวนทบประกบตาม
จะพบความแจ่มแจ้งแถลงการณ์
มีสองตาสองหูแต่หนึ่งปาก
ไม่ลำบากมากไปจะไขขาน
มีเหตุผลอธิบายได้ประมาณ
เป็นตำนานเล่าไว้ให้เรายิน
รู้จักฟังให้มากหากเรียนรู้
มีสองหูใช้ประโยชน์ให้หมดสิ้น
แต่ฟังหูไว้หูอยู่เป็นจินต์
จงเป็นหินหนักแน่นดังแท่นทอง
ส่วนตามองสิ่งใดให้ใคร่ครวญ
เป็นกระบวนการว่าอย่าผยอง
หัดวิเคราะห์ให้ลึกซึ้งจึงรับรอง
อย่าเร่งร้องตีความตามที่ยล
เรื่องการพูดต้องระวังอย่าพลั้งเผลอ
เหมือนละเมอเพ้อไปไม่ได้ผล
เพียงปากเดียวยังวุ่นวายให้ชอบกล
สัปดนมีสองปากจะยากนาน
จึงเป็นเหตุที่เรามีแค่นี้หนา
ทั้งหูปากและนัยน์ตามาสมาน
จะรับรู้สิ่งใดให้ประมาณ
เพื่อเกิดการก่อประโยชน์โทษไม่มี
รูป: h**p://www.test.iwebpack.com/
4images/details.php?image_id=9&sessionid
=a657e6a8ff12e56eba8f195353ca1c92
10 กุมภาพันธ์ 2550 07:40 น.
ปราณรวี
ฝากรักลอยคล้อยไปในสายลม
ที่พร่างพรมพลิ้วผ่านสู่ลานฝัน
บรรจงถ้อยร้อยเรียงเสียงจำนรรจ์
เพื่อปลอบขวัญคนไกลอาลัยครวญ
ยินบทเพลงบรรเลงแผ่วยังแว่วหวาน
แม้วันวานผ่านไปใจกำสรวล
เพลงรักลาพาโศกศัลย์ให้รัญจวน
ไม่ย้อนทวนกลับมาล้าเต็มที
ด้วยห่วงใยใครคนหนึ่งซึ่งทุกข์หนัก
เมื่อความรักโรยรามาหน่ายหนี
จึงเงียบเหงาเศร้าสร้อยหงอยฤดี
ฟังเพลงนี้จงรู้ไว้ใครห่วงเธอ
แม้นต้นรักหักโค่นโดนทำร้าย
มิแหนงหน่ายกลายชังหรือพลั้งเผลอ
เก็บรอยช้ำกล้ำกลืนฝืนละเมอ
ยังมีเธออยู่ในใจไม่เปลี่ยนแปลง
ถึงหนทางข้างหน้าฝ่าดงหนาม
หรือเมื่อยามทดท้อล้อแสลง
อย่าลืมกันสัญญาไว้ใช่เคลือบแคลง
จนหน่ายแหนงแกล้งกลับลับลาไป
ฝากลำนำคำหวานผ่านฟากฟ้า
ข้ามทะเลและภูผาอันกว้างใหญ่
แม้นสิ้นหวังปรารถนารอยอาลัย
ความห่วงใยไม่มีเลือนเหมือนก่อนกาล
หน้าส่วนตัว
1317
