23 มีนาคม 2550 16:05 น.
ปราณรวี
ไม่รู้หรือว่าทำให้ใครงอนแล้ว
จึงไร้แววมาง้อเอ่ยขอโทษ
เพราะนานไปอาจไม่หายกลายเป็นโกรธ
ยกประโยชน์ให้จำเลยไม่ได้แล้ว
เฝ้าน้อยใจไม่ใยดีเรานี้อีก
จึงหลบหลีกปลีกกายไปแน่แน่ว
เลิกสนใจใยดีจึงหนีแจว
ปล่อยคนงอนใจแป้วเสียแล้วหนา
หรือไม่ใช่คนสำคัญนั้นแล้วหนอ
ที่เคยเฝ้าพะเน้าพะนอรอจ๊ะจ๋า
แทบทุกวันมั่นคงตรงเวลา
แม้นไม่มาจะส่งข่าวให้เข้าใจ
แต่ตอนนี้ใจหายไปไหนหมด
ที่เคยง้อขอโทษโกรธแค่ไหน
กลับนิ่งเฉยเฉื่อยชาจนล้าใจ
น้ำตาไหลใจน้อยคอยคนง้อ
ก็แค่งอนอยากวอนให้ใครมาสน
จึงวกวนหม่นใจไปแล้วหนอ
คนแสนงอนเฝ้าคอยน้อยใจรอ
จึงเริ่มท้อห่อเหี่ยวเปลี่ยวเอกา
ยังไม่รู้หรือทำให้ใครงอนแล้ว
สิ้นวี่แววห่วงใยไม่มาหา
ทั้งเช้าสายบ่ายค่ำร่ำน้ำตา
รอเธอมางอนง้อ..ขอคืนดี..
22 มีนาคม 2550 11:28 น.
ปราณรวี
เพราะถือเงินเป็นใหญ่ในชีวิต
จึงลืมถูกลืมผิดจนบิดผัน
ลืมดีชั่ว..มัวเมาโง่เขลาพลัน
บูชากันถ้วนหน้า..ด้วยค่าเงิน
ค่าน้ำใจใสซื่อ..ถือว่าด้อย
หากเงินน้อยจะอึดอัดถึงขัดเขิน
เพาะความคิดริษยามาจนเกิน
ไม่อาจเดินร่วมทางระหว่างกัน
มากพลังอำนาจ..ขาดสติ
จะดำริสิ่งใดไม่สร้างสรรค์
ใช้เงินซื้อจิตวิญญาณ์เพื่อฝ่าฟัน
ไปสู่ฝันที่ฝักใฝ่ใจพะวง
ลืมนึกคิดจิตคนนั้นล้นหลาก
ใจอีกมากยากซื้อได้..ไม่ลุ่มหลง
ด้วยศรีศักดิ์รุกเร้ารักเผ่าพงศ์
จึ่งทะนงคงมั่นไม่หวั่นกลัว
ค่าของคนต้องค้นหาดั่งว่าไว้
เงินเท่าไรไม่สามารถใช้ฟาดหัว
คนจะมีดีได้แค่ใกล้ตัว
อย่าเมามัวเงินตราแทนค่าใจ
คุณความดีที่สั่งสมสังคมรู้
จักเชิดชูสรรเสริญเดินไปไหน
คือมนตราเรียกร้องต้องจิตใจ
ให้คนใฝ่คบหา..เพราะ ค่าคน..
รูป: http://www.harekrsna.com/
philosophy/truth/sky.htm
21 มีนาคม 2550 12:06 น.
ปราณรวี
แม้นไม่อาจเกิดมาเป็นเนื้อคู่
ก็ขอเกิดมาอยู่เคียงชิดใกล้
ไม่ว่าชาตินี้หรือชาติใด
ขออยู่ใกล้ได้เห็นเช่นทุกวัน
หากเธอเกิดเป็นนกผกโผผิน
จะเป็นไม้ให้บินไปฝากฝัน
หากเป็นปลาฉันเป็นน้ำเกิดตามกัน
เจ้าเป็นจันทร์พี่เป็นดาวอยู่พราวฟ้า
แม้นเธอเกิดเป็นฝนหล่นชุ่มฉ่ำ
พี่ขอเป็นเมฆดำคอยนำหน้า
หากเจ้าเป็นดอกไม้ไพรพนา
ขอเป็นหญ้าปกคลุม..คอยคุ้มดิน
หากเธอเป็นปลาน้อยรอคอยน้ำ
พี่ขอตามติดไปใกล้โฉมฉิน
เจ้าเป็นหมอกบางเบาเช้ายลยิน
พี่เป็นดินดูดซับรับเนื้อเย็น
แม้เลือกได้ไม่ขอห่างแรมร้างเจ้า
จะขอเฝ้าตามไปให้ได้เห็น
แม้ลำบากตรากตรำสุดลำเค็ญ
ขอเกิดเป็นผู้พิทักษ์..ที่รักเธอ...
รูป: http://www.terbushgalleries.com/
Maija/Maija.htm
20 มีนาคม 2550 11:03 น.
ปราณรวี
แม้ร่างกายหายไปบ้างในบางส่วน
ใช่จะชวนให้ใจกลายโศกศัลย์
สมองมีปัญญาก็มากอยากบอกกัน
สิ่งสำคัญใจยังสู้ไม่รู้ลา
มีไม่ครบใช่ซบเซาจนเหงาหงอย
เราต้องคอยปลุกใจไว้ไม่ร้องหา
ความช่วยเหลือจากใครให้เวทนา
มีปัญญาสร้างเองไม่เกรงใคร
พลังการต่อสู้ก็อยู่ครบ
ตั้งแต่เริ่มจนจบหาหลบไม่
ไม่คิดท้อ..ก่อฝันทุกวันไป
เพื่อดวงใจแกร่งกร้าว..ไม่ร้าวรอน
ขอเพียงความเข้าใจ..ใครรอบข้าง
อย่าแรมร้างหมางไปให้ใจหลอน
แค่หน่อยหนึ่งฝากคำไว้พร่ำวอน
ผ่านกานท์กลอน..งอนง้อ..ขอเข้าใจ
แค่พิการเพียงกาย..ใช่ใจฝ่อ
ไม่ระย่อ..ท้อแท้แก่ใครไหน
ใจยังสู้..กู่ก้องท้องฟ้าไกล
ว่านี่ไง..นักสู้..ผู้ไม่แพ้...
รูป: http://www.wayodd.com/funny-
pictures2/funny-pictures-the-frog-
wheelchair-races-lLM.jpg
19 มีนาคม 2550 11:31 น.
ปราณรวี
ขอกล่าวถึงฝันเล็กเล็กของเด็กน้อย
ทั้งเด็กดอยเด็กทุ่งเด็กกรุงใหญ่
เด็กต่างชาติต่างเขตประเทศไทย
ที่ไหนไหนก็คือเด็กตัวเล็กน้อย
ไร้เดียงสาแสนซื่อบริสุทธิ์
ใจผ่องผุดมองโลกงามยามถามถ้อย
มีความฝันอันแพร้วเพริศบรรเจิดลอย
เป็นฝันน้อยที่คอยรอคนทอฝัน
ฝันเห็นโลกสวยงามสงครามสิ้น
โลกไร้กลิ่นต่อสู้..รู้สุขสันต์
มวลมนุษย์หยุดรบราเข่นฆ่ากัน
ทั่วเขตขันธ์ร่มเย็นเป็นทั่วไป
ฝันว่ามีผู้นำค้ำจุนกฎ
มิเลี้ยวลดคดโกงโยงเฉไฉ
ยุติธรรมนำทางสว่างไกล
ไปที่ใดโลกเสรีมิแบ่งชน
ฝันว่าคนโอบอ้อมรอมชอมนัก
เผื่อแผ่รักถักทอเกิดก่อผล
ไม่เบียดเบียนเคร่งเครียดเกลียดผู้คน
หลอมกมลด้วยเมตตา..เอื้ออารี
ฝันว่าโลกเรียงร้อยด้วยรอยยิ้ม
มองแล้วอิ่มอุราพาสุขศรี
โลกสว่างพร่างพรายด้วยไมตรี
ปีติมีเมื่อเห็นยิ้มที่พริ้มเพรา
ฝันว่าฟ้ากว้างไกลไร้ขอบเขต
ทุกประเทศมีเสรีมิเงียบเหงา
ต่างคบหากันไว้ได้บรรเทา
มินอนเปล่าปล่อยทิ้งสิ่งดีดี
ฝันว่าโลกเปี่ยมน้ำใจให้ช่วยเหลือ
แหละจุนเจือเผื่อแผ่ไปในทุกที่
เด็กยากจนและหิวโหยยังมากมี
ความปราณีมีแจกจ่ายไปทั่วกัน
ฝันว่าฟ้าเป็นสีทองใจผ่องแผ้ว
สวยพราวแพรวด้วยสายรุ้ง..มุ่งสู่ฝัน
จะปีนป่ายสายไปได้เจอกัน
เพื่อนร้อยพันรอพบเพื่อสบตา
ฝันของเจ้าจะเป็นจริงได้หรือไม่
ต้องรอไปอีกกี่นานเพื่อควานหา
หรือเป็นเพียงความฝันอันเลือนลา
ไม่มีค่าใดใด...ให้ใครจำ...
รูป: http://joybringer.zaadz.com/
blog/2007/1/love_yourself_first_
bellas_blog_and_rainbow_children
หน้าส่วนตัว
1407
