30 เมษายน 2550 04:10 น.
ปราณรวี
สายไปแล้วกับคำว่าขอโทษ
อย่ามาโอดครวญคร่ำพร่ำคำหวาน
คราฉันเจ็บปวดช้ำย้ำมานาน
เธอสงสารหรือไม่ใคร่บอกที
ระเริงรื่นชื่นใจกับใครอื่น
ปล่อยฉันยืนเดียวดายไร้ศักดิ์ศรี
จะปลิ้นปล้อนหลอนใหม่ทำไมมี
รู้ตัวดีเธอกลิ้งกลอกหลอกเช้าเย็น
แค่คำว่า เสียใจ ไม่พอแล้ว
ด้วยหมดแววอภัยในทุกข์เข็ญ
เพราะฉันรู้ความจริงสิ่งที่เป็น
เธอซ่อนเร้นความนัยไว้มากมาย
จะหลอกให้ตายใจในที่สุด
เพราะเร่งรุดอยากพะนอรอเป้าหมาย
ให้ฉันหยุดกวนใจไปวุ่นวาย
พูดง่ายง่ายไม่มีทางอย่าหวังกัน
คิดไปเถอะว่าฉันนั้นจะนิ่ง
บอกความจริง..ไม่เลิกราจนอาสัญ
จากกันไปหายห่างร้างนิรันดร์
อย่าเห็นกันนั่นแหละเลิก..หยุดเบิกความ
รูป: http://helenwang.rdvp.org/
goodlife/uploaded_images/shs_
moonWater.1-734454.jpg
29 เมษายน 2550 10:55 น.
ปราณรวี
ก็เบื่อเซ็งตอกย้ำความซ้ำซาก
ขอลาจากชีวิตเก่าที่เฉาเหี่ยว
เป็นตัวใหม่ใครไม่มองแค่ครั้งเดียว
ต้องแอบเหลียวมองมาอีกคราครั้ง
จะหลุดโลกโศกกระจุยลุยแฟชั่น
เปลี่ยนทุกวันอย่าหันเหของเลหลัง
มีมากมายถ่ายเทประเดประดัง
ถูกใจจังหมารุ่นใหม่ไฉไลจริง
พื้นที่หูมีเท่าไรใส่ให้หมด
อย่าเลี้ยวลดเจาะจมูกใส่ลูกกลิ้ง
ดั้งก็งามทรามวัยใจถึงจริง
เจาะจนพริ้งหลายรูดูกวนกวน
เล็บก็งามถามซิทำที่ไหน
สี่เท้าไงทำได้ใช่แกล้งป่วน
ช่างฝีมือดีแท้ไม่แปรปรวน
เป็นกระบวนงานเยี่ยมใครเทียมทัน
เป็นหมาโก๋กวนใจใครหรือเปล่า
มีเรื่องราวมากมายให้สุขสันต์
มาซิเพื่อนพี่น้องลองทำกัน
สมใฝ่ฝันเป็นหมาโก๋โก้กว่าใคร...อิอิ
รูป: http://i57.photobucket.com/
albums/g231/adresaklumea/
funny-dog/rebellion.jpg
28 เมษายน 2550 02:08 น.
ปราณรวี
จะหันหลังให้วันวารที่หาญหัก
หยุดเรื่องรักหนักอุราพาโศกศัลย์
แล้วริเริ่มเรื่องใหม่ให้ชีวัน
ที่มีฉันคนเดียว..ไม่เกี่ยวใคร
ลืมให้หมด..รันทดใจในอดีต
เพราะเหมือนมีดกรีดเชือดเลือดหลั่งไหล
มันเรื้อรังรินรดเกือบหมดใจ
ปล่อยให้เป็นเช่นนี้ไปไม่ได้แล้ว
ต้องลุกขึ้นต่อสู้กู้ศรีศักดิ์
ปิดฉากรักหักลง..ตรงแน่แน่ว
ขืนใจอ่อน..อ่อนใจคงไร้แวว
คนรู้แกวมาหลอกซ้ำให้ช้ำตรม
หยุดละเมอเพ้อพร่ำคำหวามหวาน
เพราะไม่นานก็จะคลาย..กลายเป็นขม
ใจคนที่ปนเปด้วยเล่ห์ลม
มันแหลมคมบาดเราเข้าทรวงใน
บทสรุปหน้าสุดท้ายได้จบแล้ว
ละครแนวน้ำเน่า..เขาผลักไส
ปิดผนึก..บันทึกแห่งหัวใจ
รอเล่มใหม่เปิดฉาก..หากมีแรง
รูป: http://www.alrunaspoetry.com/
moonturnGoldenMoon.jpg
27 เมษายน 2550 00:38 น.
ปราณรวี
เมื่อรักล่มล้มคว่ำไม่เป็นท่า
เสียน้ำตามากมายใครมาห่วง
หยุดเสียเถิดทิ้งไปใยทั้งปวง
ปลดปล่อยห้วงรักร้าง..ให้ห่างไกล
ยิ้มเถิด..ยิ้มเข้าไว้ให้ใจชื่น
ผ่านวันคืนอีกนิดจิตสดใส
หมดเจ็บช้ำ..ไม่นำพาแล้วหนาใจ
โลกกว้างใหญ่..เรื่องไร้ค่า..อย่าจดจำ
หนทางยังอีกยาวไกลให้ก้าวย่าง
ถึงเคว้งคว้างอย่างไร..ไม่ถลำ
ใส่กล่องเป็นบทเรียนเพียรชี้นำ
เก็บกลืนกล้ำ..เข้ากรุ..ลุทิ้งไป
เป็นคนใหม่ใจแกร่ง..และแข็งกร้าว
ทุกเรื่องราวเรียงร้อย..ค่อยแก้ไข
ปิดผนึกบันทึกแห่งหัวใจ
หยุดร้องไห้เสียที..ดีเหมือนกัน
รูป: http://www.scubagrl.net/
Golden_Moonrise_SS.jpg
25 เมษายน 2550 01:25 น.
ปราณรวี
เมื่อรักเริ่มก่อร่างสร้างดอกต้น
สองกมลดั่งหล่อหลอมล้อมรสหวาน
ทุกสิ่งต่างสดใสใจชื่นบาน
ดั่งผสานดวงดาวจนพราวฟ้า
เมื่อรักร้อนเร่งรุดถึงจุดหนึ่ง
ความตราตรึงซึ้งทรวงและห่วงหา
ก็ก้าวล่วงเลยผ่านกาลเวลา
ไม่เดินหน้าต่อไปได้อีกแล้ว
ดอกรักจึงอ่อนล้าโรยราเริ่ม
ไม่ผลิเพิ่มผ่องผุดหยุดแน่แน่ว
ที่เคยใสเริ่มพ้อเพราะก่อแวว
ด้วยรู้แกวกลิ่นโศกมาโบกมือ
เมื่อรักร่วงบอกลาน้ำตาหล่น
จึงสับสนจนใจหยุดไขสือ
รักไม่หยั่งรากลึกดังฝึกปรือ
แต่ร่วงหวือจากจรไปก่อนควร
พิษรักลวงหน่วงหนักเข้าปักอก
ยากหยิบยกออกไปใจกำสรวล
สุดวิโยคโศกสลดหมดกระบวน
เมื่อรักรวนแรมร้าง..ห่างเหไป..
รูป: h**p://ic1.deviantart.com/
fs11/i/2006/192/3/d/Crying_
Angel_by_thasilvergirl.jpg
หน้าส่วนตัว
1852
