18 มิถุนายน 2549 22:10 น.
ปราณรดี
ย้อนกลับไปหา ณ ที่เก่า
อาม่ายังเฝ้าเข็นขายของ
เต้าฮวย เฉาก๊วย ด้วยใจปอง
ไม่หมองหม่นเหงาอยู่คนเดียว
ได้ค้าได้ขายสบายนัก
ทายทักลูกค้ามิเปล่าเปลี่ยว
อยู่บ้านเงียบเหงาเศร้าจริงเจียว
มองเหลียวไม่มีลูกหลานเลย
ลูกสาวจบปริญญาโทมาก่อนหน้า
วันว่างยังมาไม่อยู่เฉย
ช่วยแม่เข็นขายของคุ้นเคย
น่าชมเชยความรักดูแลกัน
"อยู่ว่าง เฉยเฉย เบื่อเบื่อนะ
อั๊วจะออกมาขายของนั่น
สนุกดีมีลูกค้ามาทุกวัน
ได้เงินเก็บปันไม่มากนัก"
อาม่าพอเพียงเลี้ยงชีวิต
ฉันคิดถึงแกทุกวันหนัก
จึงแวะไปเยี่ยมไปทายทัก
เคยรู้จักจำกันได้ไหมนะ?
อาม่าบอกว่า "จำได้ - จำได้
ลื้อไปอยู่ไหนแล้วละ"
อ๋อ ... หนูอยู่บ้านสานพันธะ
ช่วยภาระทางบ้านอย่างควรเป็น
อาม่าบอกว่า ดีดี แล้ว
เห็นแวว ลื้อสบายดี ไม่ทุกข์เข็ญ
ชีวิตเราทั้งสองต้องร่มเย็น
เล็งเห็น ความ "พอเพียง" เลี้ยงชีวิต
กลับไปวังหลังในครั้งนี้
รู้สึกดีดี เสรีสิทธิ์
ทางเลือกทางใหม่ไม่เครียดคิด
ปัจจุบันแม้น้อยนิด ... ก็ยังพอ.
15 มิถุนายน 2549 07:55 น.
ปราณรดี
เบื้องลึกเป็นน้ำครามลึก
เบื้องหน้าผนึกเกาะใหญ่
เบื้องหลังทิ้งรอยคล้อยใจ
เบื้องบนฟ้าใหญ่คว้างนัก
มุ่งหน้าสู่เกาะใฝ่ฝัน
ทิ้งวันทิ้งคืนขื่นหนัก
แล่นบนสายน้ำนำชัก
ฟ้าคุ้มเป็นหลักแรงใจ
เช่นคนด้นหาชีวิต
พิชิตเรื่องราวน้อยใหญ่
ยึดมั่นจุดหมายหลักใด
ก็ไปให้ถึง ... จุดนั้น.
11 มิถุนายน 2549 20:06 น.
ปราณรดี
หมาน้อยค่อยเดินเล่น
ไปกินเลนกินน้ำขัง
เสรีที่น่าชัง
ย่อมน่ารักอยู่ในตน
ดื่มน้ำฉ่ำชื่นใจ
สนุกไหมเจ้าหมาซน
น้ำเปื้อนทั่วเส้นขน
เจ้ายังทนวิ่งเริงใจ
น้ำขังใช่สะอาด
อาจจิบด้วยความสดใส
รังเกียจเดียดสิ่งใด
ไม่เห็นเจ้าจะกีดกัน
ตัวเล็ก นะ หมาน้อย
ค่อยค่อยวิ่งให้สุขสันต์
ระแวดระวังพลัน
รถวิ่งบั่นอันตราย
เสรีที่ไร้ขอบ
ต้องรู้กรอบ และความหมาย
จึงรอดปลอดภัยกราย
ห่วงใยหมา ... จริงจริงเลย.
8 มิถุนายน 2549 20:36 น.
ปราณรดี
ดินสอโดมวาดกระดาษฟ้า
คมค่าความหวังสังคมสวย
ขีดก่อทอทองส่องอำนวย
ชุบช่วยชีพชนพ้นโสมม
ตุลาฯ ถนนคนวาดฟ้า
รุ้งพาดพร่างตาเพียงสั่งสม
รุ่นแล้ว รุ่นเล่า คลายคลี่ปม
สังคมลดเลี้ยวถูกเยียวยา
ศาสตร์ศิลป์ถ่ายทอดบอกตำนาน
ผูกพันเพื่อผ่านสานคุณค่า
"ธรรมศาสตร์" ที่รักประจักษ์ตา
ผ่านมาเยี่ยมเยือนเรือนกฎธรรม
ดินสอโดมยังตระหง่านฟ้า
แหลมคมกริบกล้าแม้พลบค่ำ
สะท้อนแดดหลบร่มกงกรรม
เลื่อมล้ำสูงค่า ... ความเที่ยงตรง
โดมยังสถิตมั่นสรรค์ฟ้า
แดนหล้าย่อมงามตามประสงค์
วาดค่า วาดหวัง ดั่งจำนง
สูงส่งอุดมการณ์ ชาวโดม.
5 มิถุนายน 2549 00:06 น.
ปราณรดี
ช่อฟ้า ใบระกา ค่าชดช้อย
สะท้อนรอยประณีตละเมียดศิลป์
ท่ามฟากฟ้าดั่งสวรรค์บนชั้นดิน
คืนค่าจินต์วิมานสานแดนธรรม
ก้องแว่วเสียงสวดมนต์ดุจฝนหลั่ง
ดับทุกข์โถมประดังทั้งเช้าค่ำ
หลอมวัตถุสถาปัตยกรรม
สื่อน้อมนำใจสงบพบร่มเย็น
สง่าเพียงพรายเพริศเลิศเลอค่า
ดั่งช่อฟ้า ช่อทิพย์ พริบพร่างเห็น
ทุกรอยรักสลักเสลาเกลาประเด็น
กระทบแสงส่องเป็นเปี่ยมความงาม
โบสถ์สูงส่งคงค่าศาสนวัตร
คนเคร่งครัดธรรมวินัยน้อมไถ่ถาม
พิธีกรรมหรือล้ำค่ากว่านิยาม
ปฏิบัติตามบูชา คือค่าจริง.
หน้าส่วนตัว
1229
