20 พฤษภาคม 2549 19:28 น.
ปราณรดี
แมวเอ๋ยแมวเหมียว
รูปร่างปราดเปรียวเป็นหนักหนา
พักผ่อนนอนหลับพริ้มดวงตา
ยืดแข้งเหยียดขาสบายใจ
พื้นที่อุ่นอุ่นแมวคุ้นนัก
ตัวเล็กไม่หนักสักเท่าไหร่
คงฝันถึงที่เล่นที่ไกลไกล
ถึงดอกไม้ถึงแผ่นดินถิ่นสีทอง
แมวเอ๋ยแมวเหมียว
รูปร่างปราดเปรียวอย่ามัวหมอง
พื้นไม้นอนเหยียดขาอย่าลำพอง
ตื่นแล้วก็อย่าร้องกวนใจใคร
จะเป็นแมวที่น่ารักของทุกคน
ไม่วุ่นวายก่อสับสนจนหวั่นไหว
จะย่องเดินเพลินเล่นให้เห็นใจ
อย่ากวนให้ใครรำคาญ นะ แมวเอย.
18 พฤษภาคม 2549 20:45 น.
ปราณรดี
เดียวดายกลางสายฝน
ฟ้ามืดหม่นทนเหน็บหนาว
คิดถึงซึ้งเรื่องราว
พริ้มพราวฝันวันพร่างพราย
คิดถึงดวงตะวัน
ยามฟ้าพรั่นฝนถั่งสาย
แสงทองส่องประกาย
ก็เลือนหายคล้ายไม่เห็น
คิดถึงดวงตะวัน
ในยามฝันยามเย็นเย็น
น้ำซ่านสาดกระเซ็น
หนาวแค่ไหนใครดับหนาว
คิดถึงดวงตะวัน
ในเช้านั้นน้ำค้างพราว
หม่นฟ้าน้ำตาดาว
ยังคงร้าวการรอคอย
คิดถึงดวงตะวัน
ยามเที่ยงนั้นแสงเร้นรอย
แดดหลบหลังเมฆดอย
น้ำฟ้าปรอยโปรยประพรม
คิดถึงดวงตะวัน
ในยามฉันนั่งปลักจม
น้ำฝนหล่นสั่งสม
ซ่านริ้วลมข่มขั้วใจ
คิดถึงดวงตะวัน
ใช่, ฝันลางกลางฟ้าใหม่
หมองเยือนเหมือนแทรกใน
อยากได้แสงสาดกลางทรวง
อยากอุ่น ... คุณคนดี
ที่ห่างเหินเกินห่วงหวง
ตะวันมาดับดวง
และคุณล่วงมาเลือนใจ
ภารกิจติดธุระ
ห่วงคุณนะ จะรู้ไหม
ฝนฟ้ากั้นเราไกล
และงานใดขวางเราเกิน
คิดถึงดวงตะวัน
ในใจฉันคุณห่างเหิน
หม่นฟ้าคราหมางเมิน
ตะวันเพลินกับฟ้าใด
เดียวดายกลางสายฝน
เพียงสวดมนต์สื่อดลใจ
รักษาตนอย่าหม่นใด
เบิกบานนะ ... ดวงตะวัน.
18 พฤษภาคม 2549 19:07 น.
ปราณรดี
หล่นโรยโปรยมนต์ภาคพื้น
ชุ่มชื่นชีวาไหนเหมือน
พราวดอกเก็จแก้วแพรวเยือน
ร่วงเกลื่อนเพชรน้ำฉ่ำใจ
เคยร้อนผ่อนคลายหายร้อน
เจ็บผ่อนประสานแผลใหม่
เศร้าโศกโลกร้าวเท่าใด
ฝนใสฝันฉ่ำฝุ่นจาง
ม่านฝนหล่นรายสายรัก
เชื่อมถักเลื่อมทอก่อพร่าง
สะท้อนแววรุ้งมุ่งวาง
อยากแหวกม่านกลางค้นฟ้า
หล่นโรยโปรยมนต์บนพื้น
ชุ่มชื่นดื่มด่ำล้ำค่า
ม่านเอย ... ม่านฝนถักมา
ทาบทาทอทางพร่างพริ้ม.
15 พฤษภาคม 2549 00:09 น.
ปราณรดี
ปลาว่ายเวียนในอ่างวน
นิ่งเบาลอยบน
ในโลกส่วนตัวของปลา
เลื่อมสีสะท้อนแสงพา
น้ำแต่งลายตา
กระเพื่อมเลื่อมพรายปลาวน
แหวกว่ายท่ามหินซอกซน
ซุกซ่อนเร้นหน
ตามแต่วิถีปลาเป็น
ปลาเอยปลาในบ่อเย็น
ประดับตัวเห็น
สีสะท้อนวามวับตา
เพลิดเพลินน้ำรื่นเริงร่า
วิถีแห่งปลา
คือโลกส่วนตัวตามมี
พิศเพลินปลาว่ายหลากสี
ระยับหางรี่
นี่แหละปลาว่ายชื่นชม
ปลาว่ายเวียนใจรื่นรมย์
หากินดินตม
วนว่ายตามใจเสรี
หยอดอาหารใส่ตามมี
กินกันอิ่มหมี
แล้วลอยให้เห็นชวนฝัน
มิสนใจกลางคืนวัน
ระแวดหวาดหวั่น
ประสาปลารักชีพตน
ปลาในอ่างหลังบ้านวน
ว่ายล่องลอยวน
ชมปลาแล้วเพลิดเพลินใจ.
13 พฤษภาคม 2549 15:34 น.
ปราณรดี
ปลายเทียนคล้ายเขียนแสง
จรัสแจ้งกลางมืดมน
ไฟงามยามเยือนยล
กระทบคนสะท้อนใจ
มืดหม่นทนหวั่นหวาด
ปลายเทียนวาดแสงสุกใส
ฤ เทียบเทียมดาวใด
ในยามหม่นหมองมืดนัก
จุดแสงแจ้งจรัส
แม้ไม่ชัดเป็นทางหลัก
แต่เปี่ยมไฟแห่งรัก
คล้ายมือผลักให้สู้ทาง
หากเปลวเทียนพูดได้
สื่อใดเท่าเทียบเทียนวาง
เปลววาดสาดแสงพราง
สิ่งมืดนั้นพลันเลือนหาย
ฟังเสียงเพียงไฟกล่อม
อย่ายอมกับสิ่งดับวาย
ฝ่าฟันอันตราย
ผ่อนคลายเถิดไฟอยู่เคียง
เปลวเทียนคล้ายเขียนแสง
จรูญแรงไร้สำเนียง
สื่อใดยิ่งใหญ่เพียง
เท่าสื่อเสียงเทียนแห่งใจ.
หน้าส่วนตัว
3418
