8 พฤษภาคม 2549 22:43 น.
ปราณรดี
เรืองรองร่ำลาฟ้าฝัน
ตะวันพลบลาฟ้าใส
แปรกาลผ่านแล้วผันไป
หมุนไกวตามโลกโบกลา
เหมือนฟ้าอำลาอาวรณ์
ร้าวรอนเงียบงันผันหล้า
ยามพลบกลบหยาดน้ำตา
น้ำค้างพร่างพาดาววอน
ลมหนาวกราวพัดซัดคลื่น
หวั่นจนแทบยืนเข่าอ่อน
สะทกอกร่ำสะท้อน
ยอกย้อนเหงาซ่านซึ้งลึก
ราวผันวันผ่านกาลวัย
เข้าใกล้ชรารมณ์ข่มตรึก
ชีวิตนิดน้อยรอยนึก
รู้สึกเพียงผ่านหวานจาง
เรืองรองดับแล้วแก้วขวัญ
หรี่ดวงวัยวันวิบหว่าง
ว้าเหว่เห่กล่อมปลอบวาง
พราวพร่างจุดช่วงดวงดาว.
7 พฤษภาคม 2549 19:54 น.
ปราณรดี
ตรงหน้านั่นทะเล
เพลงคลื่นเห่มากล่อมขวัญ
อยากให้ใกล้กว่านั้น
อยากสัมผัสให้ชัดซึ้ง
วิ่งท่ามกลางงามทราย
เห็นความหมายคล้ายติดตรึง
น้ำคว้างกว้างเกินดึง
ให้ใจหยุดอยู่ที่ฝัน
กว้างนักเหมือนความคิด
เสรีสิทธิ์ไม่ปิดกั้น
อิสระจะผลักดัน
ลงเล่นน้ำฉ่ำชีวิต
เด็กน้อยวิ่งลงน้ำ
ตีนน้อยย่ำช่างจิ๊ดหริด
คลื่นโยนลูกน้อยนิด
ก็ซับจินตนาการ
ตรงหน้านั่นทะเล
คลื่นลมเห่เพลงผิวผ่าน
ร้อนแดดไม่แผดนาน
อุ่นฝันพล่านย่อมซ่านทรวง.
6 พฤษภาคม 2549 08:34 น.
ปราณรดี
ลางลาง เลือนเลือนเหมือนไกลห่าง
เวิ้งว้าง ห้วงสมุทรสุดใจหาย
ก้อนดินเกาะโลกผุดเรียงราย
คล้ายคล้ายพืชพันธุ์แพร่ทั่วแดน
เวิ้งน้ำ กว้างไกลสุดไพศาล
แปงเมืองสร้างบ้านนับล้านแสน
ดอกดอกรุ่งเรืองเป็นเมืองแมน
กลบแก่นคลุมครอบของกรอบเกณฑ์
ลางลาง เลือนเลือน เหมือนไกลตา
น้ำเปลี่ยนตามฟ้าขีดสีเส้น
โลกหมุนวุ่นวายไม่ว่างเว้น
ซ่อนเร้นงอกเงยเป็นงอกงาม.
4 พฤษภาคม 2549 19:50 น.
ปราณรดี
กล่อมเกลากาลกลึงกลมเกลี้ยง
ผ่านผันพบเพียง
เรียงรายลวดลายหินวาม
เร้นรอยลับคมเงางาม
ปลีกวิเวกยาม
มิได้แสดงตนสนใจ
ยิ่งนานยิ่งพราววาวใส
ฝนเซาะลมไกว
อบรมบ่มหินกลมกลึง
งามเพียงพอเพื่อซาบซึ้ง
สงบเรียบง่ายตรึง
ซึมซับธรรมชาติบันดาล
ราวสาวน้อยเบิกเบ่งบาน
มิเร่งซมซาน
ร่านร้อนเสาะหาใครชม
หินแกร่งกลึงกล่อมเกลี้ยงกลม
งามพร้อมเหมาะสม
พิศเพลินเจริญตาเจริญใจ
เสน่ห์หินลายงามสดใส
ประดิษฐ์หาดไพร
สนองตอบแทนคุณลมฝน
กล่อมเกลี้ยงเพียงกาลผ่านดล
ผลิเบ่งลายผล
ง่ายงามตามทางวิถี
จึงเป็นแบบอย่างที่ดี
ระลึกศักดิ์ศรี
เทียบตนเท่าหินแววใส
มิต้องเรียกร้องสนองใคร
มิเสนอใจ
เรียบงามตามตนตามวัน
เทียบหินเพื่อเปรียบปรับฝัน
สมวัยรังสรรค์
ตามสิ่งที่มีที่เป็น
กลมกลึงกล่อมเกลาเท่าเห็น
เน้นนัยประเด็น
ขอทุกใจเรียนรู้หิน.
3 พฤษภาคม 2549 19:54 น.
ปราณรดี
พิศเพลิน ณ ฟ้าใส
ประทับใจเกินใดเหมือน
ดั่งแสงมาแจ้งเตือน
เบ่งเบิกบานสำราญเริง
รื่นรมย์อารมณ์ชื่น
ล้างขมขื่นคืนดับเพลิง
หมองใดใจเคยเหลิง
คุกระเจิงกลับนิ่งงัน
เงียบสิ ... ฟังสื่อเงียบ
กระซิบเทียบมาเยือนขวัญ
ปลอบเอย เอ่ยจำนรรจ์
รักที่ผันกลับมั่นคง
มั่นแน่นแทนฟากฟ้า
ลึกล้ำค่ากว้างกว่าหลง
เหงาหงอยค่อยคลายลง
ฟ้าบรรจงวาดปลอบใจ
พิศสิ เพลินฟ้าสวย
ฟ้ายังช่วยอวยพรให้
ร้อนเอย เคยร้อนใด
ให้ฟ้ากว้างพรางสิ่งร้อน
พิศเพลิน อย่าเดินหงอย
โลกยังคอยค่อยวานวอน
ฟ้าไกลยังให้พร
ขอเธออ้อนวอนจากฟ้า.
หน้าส่วนตัว
1551
