5 มิถุนายน 2549 00:06 น.
ปราณรดี
ช่อฟ้า ใบระกา ค่าชดช้อย
สะท้อนรอยประณีตละเมียดศิลป์
ท่ามฟากฟ้าดั่งสวรรค์บนชั้นดิน
คืนค่าจินต์วิมานสานแดนธรรม
ก้องแว่วเสียงสวดมนต์ดุจฝนหลั่ง
ดับทุกข์โถมประดังทั้งเช้าค่ำ
หลอมวัตถุสถาปัตยกรรม
สื่อน้อมนำใจสงบพบร่มเย็น
สง่าเพียงพรายเพริศเลิศเลอค่า
ดั่งช่อฟ้า ช่อทิพย์ พริบพร่างเห็น
ทุกรอยรักสลักเสลาเกลาประเด็น
กระทบแสงส่องเป็นเปี่ยมความงาม
โบสถ์สูงส่งคงค่าศาสนวัตร
คนเคร่งครัดธรรมวินัยน้อมไถ่ถาม
พิธีกรรมหรือล้ำค่ากว่านิยาม
ปฏิบัติตามบูชา คือค่าจริง.
2 มิถุนายน 2549 18:34 น.
ปราณรดี
ร่ำร่ำน้ำตาจะไหล
เมฆใหญ่คลุมครอบสิ่งฝัน
มืดครึ้มบังแดดกดดัน
ตีบตันฝนหลั่งถั่งลง
ละลายระเหยไอน้ำ
ช้ำช้ำหนอใจประสงค์
ไม่ได้ดังใจหมายปลง
บรรจงหลั่งไหลน้ำตา
ร่ำร่ำอารมณ์ข่มฝืน
กล้ำกลืนเกินกุมทีท่า
ระทดท้อถอยอ่อนล้า
หลั่งมาแล้วหนอน้ำนอง.
29 พฤษภาคม 2549 18:18 น.
ปราณรดี
แววตาใสใสไร้เดียงสา
น้ำตาท่วมถิ่นแผ่นดินเขา
ทะลุทะลวงล่วงซอกเงา
ชำเราชำระสุดระกำ
โรงเรียนเขียนอ่านถูกผลาญเรียบ
หัวใจเย็นเยียบถูกเหยียบย่ำ
อนาคตหม่นหมองมองโลกดำ
กดดันกลืนกล้ำเกินกว่าคิด
พ่อแม่ล้มตายหายไปหมด
มืดมนกำสรดสุดเจ็บจิต
กรรมใดหนอซ้ำย่ำชีวิต
ทางใดมืดมิดทุกทิศทาง
เสื้อผ้าข้าวของน้ำนองท่วม
เจ็บน่วมเกินกว่ากอบก่อสร้าง
น้ำตาหลั่งไหลกว่าใจวาง
อ้างว้างเพียงใดหัวใจนี้
น้ำตาท่วมฟ้ามาหลั่งริน
กลืนกินโศกเศร้าไม่อาจหนี
โปรดเถิด ... เกื้อกูลหนุนกันที
ชุบชีพยังมี ... ให้หวังยืน
แววตาใสใสไร้เดียงสา
น้ำตาคอยคลายความขมขื่น
ผิดใดกรรมใดใจกล้ำกลืน
ผดุงให้สุขคืน ... ซับน้ำตา.
28 พฤษภาคม 2549 19:02 น.
ปราณรดี
ไหวไหวลมสั่นกระทบ
คลื่นพบลมหวนป่วนปั่น
ปรับสีตามฟ้าครามนั้น
หวั่นหวั่นตามแดดแผดร้อน
ใจเอย ... เคยหยุดบ้างไหม
ไกวไกวอารมณ์ซุกซ่อน
ปลิวปลิวริ้วริ้วว่ายวอน
เจ็บเจ็บกระฉ่อนรอยคำ
ไหวไหวลมคลื่นครืนครั่น
ใจสั่นเคืองเศร้าเช้าค่ำ
โลดแล่นละครฟ้อนรำ
ลึกถลำตามเพลงคลื่นลม
ใจเอย ... นิ่งเฉยดูคลื่น
กระทบแล้วกลืนประสม
เกิดแล้ว ดับแล้ว ช้ำตรม
หัดข่มคลื่นโหมโลมใจ.
26 พฤษภาคม 2549 12:31 น.
ปราณรดี
อีกอึดใจเดียวเท่านั้น
ที่ฝันจะสมดั่งใฝ่
อีกอึดใจเดียวฝ่าไป
ให้ฉันถึงฝั่งหวังงาม
อีกอึดใจเดียวเชียวนะ
ที่จะตอบคำไถ่ถาม
อีกอึดใจเดียวฟ้าคราม
จะใกล้ถึงความเป็นจริง
ขอบฟ้าที่ว่าไกลนัก
แบกหนักแบกรับสรรพสิ่ง
ใกล้ถึงสิ่งซึ่งพึ่งพิง
อ้างอิงความฝัน... เคยเดียวดาย
สูดลมหายใจอึดใจหนึ่ง
จะถึงที่สุดของจุดหมาย
ข้ามหนักอุปสรรคมามากมาย
น้ำตารายถูกซับกับแดนดิน
เหยียบลงตรงขอบฟ้า ณ เส้นนั้น
กลายฝันเป็นจริงทั้งหมดสิ้น
ตื้นตันฝ่าฝันมารวยริน
หยุดดิ้นว่ายวนค้นทาง
อึดใจเดียวนั้นพลันมาถึง
หวานซึ้งจุดหมายไม่ห่าง
ซาบซึ้งวันวารสานวาง
ดาวพร่างระยิบเพียงหยิบมือ.
หน้าส่วนตัว
2668
