๏ แมกไม้ชายทุ่งลำธาร ท้องถิ่นกันดารตาวันเลื่อนลับดับทุ่ง๏ ฟอนฟืนไหม้ไฟหอมฟุ้ง ยกปลามาปรุงห่อนหุงปรุงรักปลักข้าว๏ ห้อมล้อมพร้อมเครื่องหวานคาว เชิญเถอะแม่สาวพ่อบ่าวป่าวญาติพี่น้อง๏ ก่องข้าวพราวผ่องปรองดอง ดอกเดือนเกลื่อนล่องส่องใจเพื่อนพ้องสัมพันธ์๏ ชีวิตวาดวงพงฝัน เติมต่อปอปั้นเสพสรรค์สืบสานผ่านมา๏ พลันนั้นเผลอล่วงเวลา แวดวงพัฒนาก็เผยโผล่วาดสาดฝัน๏ พี่น้องพ้องเพื่อนผลักดัน ดั้นด้นฝ่าฟันบากบั่นเบิกบานเมืองหลวง๏ คนต่ำซ้ำร้ายล่อลวง ติดกับรับบ่วงบอบช้ำระกำชีวิต๏ เชิญชวนทวนทบวิกฤติ กับแนวความคิดเสพติดตามการ “พัฒนา”๏ เติบโตโตกตึกตากฟ้า รุ่งเรือง-โรยราคุณค่าคำนึงถึงใคร๏ พ่อค้า-ชาวนา-นายใหญ่ ??? ผลประโยชน์ใด ???อยู่ไหนในความเท่าเทียม๏ คนรวยร่ำรวยเต็มเปี่ยม คนจนไหม้เกรียมช่องว่างถีบถ่างห่างชั้น๏ เถิดวาทะกรรมขายฝัน เร่หลอกบอกกันป่วนปั่นเพ้อฝันสังคม๏ ตึกตรองไต่สวนชวนชม ด้วยฉบังฯบ่มพร่างพรมถมในความคิด...
ประภัสสุทธ
7 / 7 / 57
๏ คลุ้งคละเขม่าควัน
กลั่นตะกอนกองไฟ
ระเบิดระบำตาย
เคลื่อนย้ายสลายร่าง
๏ กองศพกลบเกลื่อนกลาด
สีแดงวาดกวาดล้าง
ระบายร่ายร้องคราง
เวิ้งว้างสงครามใคร ?
๏ ไห้โหยโห่เหือดแห้ง
หมดแรงร้องอาลัย
เถิดถามท่านทั้งหลาย
ความตายจ่ายคำตอบ ?
....เ ถิ ด ถ า ม ท่ า น ทั้ ง ห ล า ย
ค ว า ม ต า ย จ่ า ย คำ ต อ บ.... ???