29 ธันวาคม 2547 10:41 น.
ประภัสสุทธ
ความโศกเศร้าเสียใจจากใครหนอ
พายุโหมพัดกลุ่มกอคนเมืองใต้
ก่อนเหตุการณ์ไม่สงบมิวางวาย
มิซ้ำร้ายวาตะภัยกลับย่ำยี
มิวายเว้นลูกเล็กทั้งเด็กแดง
ทั้งพ่อแม่ถูกลมแรงกระหน่ำหนี
เหลือไว้เพียงความเศร้าโศกทุกข์ฤดี
จากคนหนึ่งของไทยนี้...ร่วมอาลัย
21 ธันวาคม 2547 17:29 น.
ประภัสสุทธ
จากตรงไหนผู้เรียกว่าเป็นบัณฑิต
ใบประกาศแลนิสิตน่าเชื่อถือ
อีกสันฐานบุคคลิกแค่นั้น..ฤา
ผู้คร่ำเคร่งอ่านหนังสืออยู่พลบวัน...
21 ธันวาคม 2547 14:51 น.
ประภัสสุทธ
ใจหนึ่งมอบไว้ให้รัก
ใจหนึ่งหักห้ามรักไว้
ใจหนึ่งเผื่อไว้เพื่อใคร
หนึ่งใจเผื่อไว้เพื่อเธอ......
คำนี้อยากบอกให้รู้
คำนี้อยากบอกรู้ไว้
คำนี้อาจรู้แก่ใจ
คำนี้รู้ไว้..รักเธอ....
21 ธันวาคม 2547 14:19 น.
ประภัสสุทธ
ค่ำคืนนี้มองฟ้าใต้ดวงจันทร์
บรรยากาศเงียบงันครามครั้นใจ
จันทร์ถิ่นโน้นเธอแหงนมองดูบ้างไหม
ความห่วงใยจากใครอยู่ในจันทร์
ค่ำคืนนี้ลมหนาวผ่านย่างกราย
เธอเหน็บหนาวเดียวดายเฉกฉันไหม
ลมถิ่นนั้นคงอุ่นอบอวลละไม
ลมเอยลมพัดไล่ความหนาวเย็น
ค่ำคืนนี้วันเวลาช่างยาวนาน
พลัดพรากจากเมื่อวันวานผ่านมาถึง
แม้นตัวไกลหากอุ่นไอยังตราตรึง
แม้เวลาฉุดรั้งดึง...มิเปลี่ยนไป
16 ธันวาคม 2547 15:28 น.
ประภัสสุทธ
ใช้สมองสองมือแลใหวพริบ
เตรียมปากกาแลลิควิดให้มีพร้อม
สู่สงครามข้อสอบไม่มีออม
แม้พ่ายแพ้จำยอมว่ายากจริง