21 ธันวาคม 2547 17:29 น.

บัณฑิต..ฤา

ประภัสสุทธ

จากตรงไหนผู้เรียกว่าเป็นบัณฑิต

ใบประกาศแลนิสิตน่าเชื่อถือ

อีกสันฐานบุคคลิกแค่นั้น..ฤา

ผู้คร่ำเคร่งอ่านหนังสืออยู่พลบวัน...				
21 ธันวาคม 2547 14:51 น.

หนึ่งใจ..หนึ่งคำ..

ประภัสสุทธ





                                        ใจหนึ่งมอบไว้ให้รัก

                                        ใจหนึ่งหักห้ามรักไว้

                                        ใจหนึ่งเผื่อไว้เพื่อใคร

                                        หนึ่งใจเผื่อไว้เพื่อเธอ......

                                        คำนี้อยากบอกให้รู้

                                        คำนี้อยากบอกรู้ไว้

                                        คำนี้อาจรู้แก่ใจ

                                        คำนี้รู้ไว้..รักเธอ....				
21 ธันวาคม 2547 14:19 น.

ค่ำคืนนี้...

ประภัสสุทธ






                                           ค่ำคืนนี้มองฟ้าใต้ดวงจันทร์

                           บรรยากาศเงียบงันครามครั้นใจ

                           จันทร์ถิ่นโน้นเธอแหงนมองดูบ้างไหม

                           ความห่วงใยจากใครอยู่ในจันทร์

                                          ค่ำคืนนี้ลมหนาวผ่านย่างกราย

                           เธอเหน็บหนาวเดียวดายเฉกฉันไหม

                           ลมถิ่นนั้นคงอุ่นอบอวลละไม

                           ลมเอยลมพัดไล่ความหนาวเย็น

                                         ค่ำคืนนี้วันเวลาช่างยาวนาน

                           พลัดพรากจากเมื่อวันวานผ่านมาถึง

                           แม้นตัวไกลหากอุ่นไอยังตราตรึง

                           แม้เวลาฉุดรั้งดึง...มิเปลี่ยนไป				
16 ธันวาคม 2547 15:28 น.

สงครามข้อสอบ

ประภัสสุทธ







                                        ใช้สมองสองมือแลใหวพริบ

     เตรียมปากกาแลลิควิดให้มีพร้อม 
  
                                         สู่สงครามข้อสอบไม่มีออม

      แม้พ่ายแพ้จำยอมว่ายากจริง				
14 ธันวาคม 2547 13:15 น.

อุดมการณ์..แห่งความฝัน

ประภัสสุทธ





                                                  นั่งชมจันทร์คืนนี้ดูเศร้านัก

                                   จันทร์ที่รักถูกเงาเมฆบังบดหาย

                                   อยากจะเขียนอารมณ์อธิบาย

                                   บอกบรรยายเป็นกลอนผ่านสายลม

                                                 ความในใจตอนนี้อึดอัดนัก

                                   จะขจัดอย่างไรหมดไปได้

                                   ทำไฉนให้จิตใจได้ผ่อนคลาย

                                   จึงระบายความในใจใส่เป็นกลอน

                                                 คิดถึงเรื่องที่เราอยากจะเป็น

                                   คือสิ่งที่เราเห็นและเป็นได้

                                   เป็นสิ่งที่พิสูจน์ลูกผู้ชาย

                                   มีความหมายยิ่งใหญ่สำหรับเรา

                                                สิ่งนั้นคือความฝันอันสดใส

                                   เป็นความฝันที่ไม่ไกลเกินทำได้

                                   จะประกาศลือก้องอย่างไว้ลาย

                                   คือหนึ่งคนที่ทำได้ให้เป็นจริง

                                                อย่าหยุดคิดในสิ่งที่จะทำ

                                   อย่าหยุดยั้งความตั้งใจที่จะเริ่ม

                                   อย่าหวาดหวั่นความรู้สึกเช่นดังเดิม

                                   จงหึกเหิมความกล้าให้เกิดมี

                                               จงเชื่อมั่นในตัวของตัวเอง

                                   จงอย่าเกรงและอย่ากลัวในสิ่งนั้น

                                   จงทำลายความอ่อนแอให้หายพลัน

                                   อุดมการณ์แห่งความฝันจะเป็นจริง

                                               เมฆคล้อยไปจันทร์โผล่ดูแจ่มนัก

                                   ให้ประจักษ์เห็นจริงในสิ่งนี้

                                   อารมณ์รักนักกลอนตอนสุนทรีย์

                                   หมึกปากกาหมดพอดี..แค่นี้เอย				
ไม่มีข้อความส่งถึงประภัสสุทธ