14 มิถุนายน 2548 01:02 น.
ประภัสสุทธ
*เดินเล่นบนทางเส้นหนึ่ง ก้อนหินอ่างอึ่งร้องทัก
ไปหนแห่งใดรู้จัก จึ่งก้าวทึกทักทำเดิน
*เจ้าเห็นเพื่อนฉันบ้างไหม เขาหลงทางไกลไร้แสง
มืดค่ำอ่อนล้าสิ้นแรง เซซวนแอบแฝงที่ใด
*เจ้าเอยจงโปรดระวัง ข้าเตือนจักฟังจดไว้
เพียงเจ้าตัวเดียวเทียวไป คงพลัดสนไพรไกลคอน
*จะคือเพื่อนพ้องของข้า ลับหายจากลากล่าวก่อน
แค่หวังเรียนรู้พงศธร บัดนี้เขารอนร่อนลา
*จงเดินตามรอยเท้าเก่า สะท้อนสั่นเทาคงมั่น
เปี่ยมพร้อมสุขุมสรรพครัน สู่ป่ากว้างกันก้าวเดิน
26 พฤษภาคม 2548 05:35 น.
ประภัสสุทธ
รักคนที่รักเราดีกว่าเศร้าเพราะรักเขา
ทำดีเพราะรักเขาแต่ทำร้ายคนเขารัก
เป็นทุกข์เป็รห่วงเขากับตัวเรานั้นเมินนัก
ยิ่งคิดก็ยิ่งรักฟุ้งซ่านหนักเพราะ"รัก"เรา
บอกเขาว่าเรารักและบอก"รัก"ถึง"รัก"เขา
บอกเราให้เข้าใจว่า"ยังไง"ถึง"รัก"เรา
ให้รู้และทำใจถึงความในแก่ตัว"เขา"
จะได้เริ่มต้นใหม่เป็นตัวเขาและตัวเรา..
19 พฤษภาคม 2548 14:06 น.
ประภัสสุทธ
คติเพียงปุยนุ่นที่จางหาย
มีเรื่องร้ายถูกลมพัดกลับห้วน
ล่องมาตามสายลมปลิวเย้ายวน
ครั้นเปียกน้ำหล่นล่วงลงทันที
มีคติเหมือนเครื่องเตือนระวังใจ
ระลึกไว้ในยามคับขันหนี
หากเลอะเลือนหลงสติสมประดี
ก็ไม่มีทีท่าว่าจะคลาย...
9 พฤษภาคม 2548 22:39 น.
ประภัสสุทธ
ฟ้าพึมพร่ำตั้งเคล้าใกล้จะตก
การเรียนรู้เปิดศกเข้าเจียนจวน
กลิ่นยอป่ารวยรินหอมอบอวล
แมงตัวน้อยโหยหวนประสบการณ์
ใต้ร่มไม้แห่งนี้ยินดีรับ
ทั้งหยดฝนหล่นจับตามใบกิ่ง
อีกแมงน้อยได้ดูดซับคอยพักพิง
คือ "บ้านใหญ่" และ "บางสิ่ง" ที่เฝ้ารอ..
14 เมษายน 2548 12:41 น.
ประภัสสุทธ
ฉันอาจไม่ใช่กวีที่โด่งดัง
แต่งกลอนอาจพอฟังไม่ถึงดี
แต่ใจฉันรักอ่านกลอนกวี
แม้แต่งไม่ค่อยดีแต่มีใจ
จึงลองสมัครกลอนไทยโพเอ็ม
พอช่วยให้เติมเต็มสิ่งที่หาย
อาจเพิ่มพูนความรู้เรียนง่ายดาย
บทที่ยากพอคลี่คลายให้เข้าใจ
สักวันฉันอาจเป็นกวีกลอน
เพิ่มพูนคติสอนในหนังสือ
จึงเริ่มใช้ความคิดเทียวฝึกปรือ
ใช้ชีวิตเป็นสื่อให้รื่นรมย์
หน้าส่วนตัว
1666
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟประภัสสุทธ
