5 กรกฎาคม 2548 18:26 น.
ประภัสสุทธ
สายลมสงบร่างลงพลิ้วไหว
ไอแดดหยุดหายใจไร้แผดเผา
สายธารสงบนิ่งสิ้นแสงเงา
หัวใจรัวแผ่วเบาระริกลง
สุดเสียงสั่นสะท้านสะอื้นไห้
แห้งเหือดตรงหัวใจแหลกเป็นผง
หยด หยดน้ำตารินหลั่งไหลลง
ทรุดกายแนบหน้าตรงที่ศพนอน
จากนี้คงเหลือเพียงภาพเก่าเก่า
ครั้งก่อนเคยเคียงเคล้าคลอข้างข้าง
จดจำความรู้สึกสีจางจาง
ครวญหาผ่านรุ่งสางค้างตะวัน.
5 กรกฎาคม 2548 18:17 น.
ประภัสสุทธ
ห้อมล้อมจับมือกันไว้ ส่งเสียงผ่านใจใช่เห็น
แอบแนบอุ่นมือร้อนเย็น สายตาว่างเว้นชิงชัง
ณ.พื้นผองนี้คือเพื่อน สะกิดย้ำเตือนเคลื่อนไหว
วันใดโศกเศร้าเหงาใจ หวลกลับคืนไปที่เดิม
ห่างหายหน้าหนีนานนาน หรือผ่านพบพานพลั้งเห็น
แลกยิ้มสบตาเช่นเป็น สัมพันธ์เกี่ยวเน้นเช่นเคย
วันวานเฝ้าคอยเคียงข้าง แม้นานจืดจางลืมได้
แต่เพื่อนกลบจิตฝั่งใจ ใยเล่าลืมได้ไม่เลย
18 มิถุนายน 2548 02:35 น.
ประภัสสุทธ
ก่อกำเนิดเกิดยามตาม"รับน้อง" ชวนเพื่อนพ้องร่ำร้องเปล่งประกาศ
พิสูจน์วันทดสอบความสามารถ ใครดีเด่นเก่งกาจให้ผ่านไป
ให้ทำท่าทำทางแบบต่างต่าง ให้ล้มกลิ้งนอนครางทุกอย่างเห็น
ให้รู้รสเผ็ดร้อนมินอนเย็น เพื่อขึ้นเป็นรุ่นน้องสืบพ้องกัน
เปรียบทหารสู้ตายกับข้าศึก ที่ยุทธยอดยักยึกมิเกรงขาม
ยิ่งเหนือกว่าทหารที่เอ่ยนาม แม้คนใดมิทำตามได้เห็นกัน
หากเปลี่ยนเหตุแปลงการณ์คติใหม่ ประสานมือมัดใจให้น้องเห็น
ด้วยความรักอบอุ่นเป็นกันเอง พี่น้องคงมิกริ่งเกรงวังเวงใจ
คงปลาบปลื้มกับคำว่า"รับน้อง" ต่างสบตาส่ายมองสะท้อนเห็น
"สถาบัน"คงน่าอยู่อย่างร่มเย็น พี่น้องคงมิรำเค็ญเพราะเข่นกัน
18 มิถุนายน 2548 02:20 น.
ประภัสสุทธ
สองมือถือสัตย์ปฏิญาณ ใครหมิ่นขู่ขานต้านตอบ
เราผิดฤาใคร่คิดชอบ รุกราสวนสอบชอบธรรม
ทำดีว่าไปตามดี ทำดีว่าเสียหาได้
เค้นความถามไต่ตามนัย สิ้นสุดแจ้งใสในความ
ฤาใครจักคิดคดโกง ว่าความสุดโต่งแก้ไข
จนจิตอับเขลาจัญไร สินสอดโต๊ะใต้ไม่เกรง
หวั่นว่ากับข้าหามิได้ พึงให้ฆ่าไซร้จักเห็น
หวังทองหรือดีมิเป็น หาใช่คนเช่นอันธพาล
14 มิถุนายน 2548 01:13 น.
ประภัสสุทธ
ฉันถูกขับกล่อมด้วยจริต
อารมณ์ออกฤทธิ์จิตใฝ่
ภายใต้บังเหียนหัวใจ
น้ำตาหลั่งไหลล้นริน
ฉันหลงอำนาจความรัก
จับเจ่าจมปลักรักเขา
เพียงแสงน้อยนิดติดเงา
พร่ำเพ้อเป็นเขาเฝ้าคอย
ฉันเจนเจ็บจนท้นท่วม
รู้รักสำรวมคิดใคร่
หากเอ่ยถึงเรื่องหัวใจ
บอกเลยมิใยใคร่เจอ
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟประภัสสุทธ
หน้าส่วนตัว
1596
