2 พฤศจิกายน 2548 14:51 น.
ประภัสสุทธ
ข้าเดินเมื่อเจ้าบอกเดิน
ทำการล่วงเกินเมินหมาง
กายข้าพราวร้อนนอนขว้าง
ใจร่วงหล่นทางหว่างเดิน
21 สิงหาคม 2548 15:44 น.
ประภัสสุทธ
มัวครึ้มกลิ่นชื้นแดดใต้ไผ่ป่า
หญ้าจากมุงหลังคารับเม็ดฝน
ใบไผ่ร่วงหล่นมาเททับท้น
ปกกั้นซุ้มแห่งคนอุดมการณ์
กับทั้งยอไม้ใหญ่ยืนตระหง่าน
ผลัดใบแต่เดิมกาลนานหนักหนา
ค่ำมืดเพ็ญครั้งใดแสงลอดมา
กระทบวงสุราคราครืนคราม
ไฟเทียนแสงรองรองบนจุกเหล้า
ประเด็นดังปลุกเร้าอารมณ์ขรึม
หยอดโยนความคิดเห็นถ่ายซับสึม
เหล้าขาวรสด่ำดื่มฤทธิ์รวยรา
อับฝนหยดน้ำค้างโปรยปลงตก
แดงเดือดแผ่คลุมปกความคิดเห็น
ซ่านส่าประเด็นร้อนให้ผ่อนเย็น
กีต้าร์สัมผัสเส้นเป็นเพลงคลอ...
15 สิงหาคม 2548 01:06 น.
ประภัสสุทธ
สู่ห้วงกำเนิดเกิดสิ่งมีชีวิต
เพศแม่ผู้ลิขิตรับสถิตย์ผู้พร้อมโลก
อ้อมอุ่นยามเมื่อกอดลูบไล้ผิวแผ่วให้คลายโศก
มือละมุนจับหนุนนอนเปลโยกแกว่งไกวมิห่างกาย
ข้าวของสิ่งนานาเตรียมหาหากได้
ให้เจ้าลูกน้อยสอยใช้เล่นยามตื่นนอน
เมื่อหิวดูดน้ำกินนมต่อแล้วหนุนนอนหมอน
เย็นคล้อยตะวันรอนแม่จะห่อนหาป้อนข้าวกิน
แม่จะหาปลาวาฬมาผัดทอดป้อนข้าว
จะเอาขนมหวานเครื่องคาวเมืองถนนยาวให้เจ้ากิน
นกกาที่ขวักไขว้บินจะจับฉวยมาให้เล่นจนพอใจ
หากเจ้างอแงยามใดแม่คงทุกข์ใจเศร้าระทม
1 สิงหาคม 2548 23:58 น.
ประภัสสุทธ
*เมื่อใดที่มองฟ้ายังเห็นดาว
เมื่อไรที่ตีนเปล่าเดินเพ่นผ่าน
เนื้อตัวห่อหุ้มผิวอันหยาบกร้าน
สะพายอุดมการณ์ปาดเหงื่อไคล
*แสงแดดระอุอุ่นตะวันรอน
เงาทาบถนนร้อนทิ้งเบื้องหลัง
ย่ำเดินบนดินแล้งแตกผุพัง
เหนื่อยกายแต่ใจยังมิแล้งแรง
*หนาวเย็นจนเหน็บกายยามหมดแดด
มิดมืดเสียงลมแผดสะพือไหว
คร่ำเคร่งอยู่กับงานสะท้านใจ
ใต้กลิ่นละอองไออุดมการณ์
5 กรกฎาคม 2548 18:34 น.
ประภัสสุทธ
ช่วงชีวิตของคนในบางคราว
อาจมีสั้นมียาวไม่เท่ากัน
คราวเมื่อทุกข์กลับสุขหมุนเปลี่ยนวัน
ควรมุ่งมั่นใช้วันที่เปลี่ยนไป
ในบางส่วนของช่วงแห่งชีวิต
คงมีวันได้สิทธิ์ความสุขสม
จงผ่อนคลายปล่อยวางหย่อนอารมณ์
หากเมื่อทุกข์เศร้าตรมจงสู้มัน
หมั่นมองโลกหลายทางต่างแง่ดี
ถึงบางอย่างอาจมีแย่ย่ำบาง
คงไม่แคล้วขาดสิ้นซึ่งหนทาง
เพราะทุกสิ่งมีทางออกที่ดี.
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟประภัสสุทธ
หน้าส่วนตัว
1526
