8 กรกฎาคม 2551 13:56 น.
ประภัสสุทธ
จากนุ่งเสื้อขาวกลายเป็นสี
สี่ปีเฝ้าค้นหาไร้จุดหมาย
คำตอบที่พบยังวุ่นวาย
ตัวตนยิ่งแห้งหายลงห่าเหว
19 เมษายน 2551 11:37 น.
ประภัสสุทธ
เงียบเงียบเหงาเหงามองไม่เห็น
ห้วงยามย่ำเย็นก็ลมพัด
ควันเคว้งพ่นพวยปลิวสะบัด
จากมวนเครื่องสลัดอารมณ์
เทียวนั่งเทียวเดินกระทั่งนอน
บุหรี่ขี้ตะกอนทิ้งมวนกลม
ก้นแล้วก้นเล่าที่ถูกถม
เพื่อกลบอารมณ์กระจัดกระจาย
ใช่เพียงสำนึกที่วิ่งพล่าน
ยังจิตวิญญาณที่เคยหาย
คืนกลับชั่วมวนบุหรี่ปลาย
ก็กลับก็กลายเมื่อมอดมวน
เพียงความเคลื่อนไหวของห้วงยาม
คลี่คลายคุกคามอย่างทั่วถ้วน
ค้นหาจิตวิญญาณทุกทุกมวน
เงียบนี้เมื่อลมหวนคงต่างไป..
5 กุมภาพันธ์ 2551 13:02 น.
ประภัสสุทธ
จะนอนคืนค้างค่ำ เมื่อตาวันต่ำที่ป่าเขียว
มีหมอนกับเสื่อผืนเดียว กับใบไม้เหี่ยวเกลื่อนดิน
นอนฟังเสียงกรอบแกรบ กับเสียงแหบจิ้งหรีดใต้หิน
น้ำค้างหยดยังได้ยิน ปล่อยว่างทั้งสิ้นทุกสิ่ง
ทบทวนความอยากและทางเดิน อันใดหนักเกินก็ขว้างทิ้ง
ค้นหาตัวตนที่แท้จริง เอาป่าอิงพิงพักใจ
อ้อยอิ่งเหมือนแดดสาย ตื่นสบายใต้ฟ้าใส
เริ่มต้นกับวันใหม่ เป็นอีกใครอีกคน
เมื่อตาวันต่ำที่สันภู จะกลับสู่ความสับสน
หากเดือนหงายในเมืองคนจน จะมาหลุดพ้นที่ภูเวียง
22 มกราคม 2551 17:09 น.
ประภัสสุทธ
ค่อนจะแจ้ง
ลมแยงเย้ยหยอกหมอกหนา
น้ำค้างลู่เม็ดหยดระย้า
พริบพราวเกลื่อนคันหญ้าระยับ
แดดแย้มฟ้า
สว่างท้องนาไกลลิบลับ
กิจกรรมกิจการจึงขยับ
ลางลงจอบลางลงสับกลางดิน
ชาวนาหน้าแล้ง
หน้าก่ำแดงออกแรงเหงื่อริน
จะลงฟักปลูกแฟงเอาไว้กิน
ท่าว่าฝนโปรยกลิ่นจะมาแล้ว
ลมมาโผย
ผันหัวกุดค่อยค่อยแผ่ว
คลุ้งกล้าฟักหมากแฟงตายเป็นแถว
เมื่อลมแผ้วก็พบเพียงผงดิน
ตาวันต่ำ
ดาวดาษค่ำย่ำเช้าไม่จบสิ้น
แต่น้ำตาชาวนายังเหลือริน
ผิจะนองแผ่นดินเพื่อทำนา
ข้าวในครก
กอบมาตกก้นครกพร้อมน้ำตา
จะนึ่งข้าวแทนของเครื่องบูชา
วอนฝนฟ้าหล่นมาชำระดิน
15 มกราคม 2551 16:06 น.
ประภัสสุทธ
ชนพ.
ซุ้มสร้างเรื่องราวร้อยความฝัน
ตรงมุมตึกคึกคักคราวรวมกัน
ต่างยิงยิ้มอิ่มความฝันอุ่นเอมใจ
ชนพ.
เชิญเถิดนั่งลงพักใต้ร่มไผ่
ก็ยอป่าอีกไม่นานคงแตกใบ
แล้วเงาไม้จะแผ่ใหญ่ให้ร่มให้เย็น
ชนพ.
ล่วงผ่านไปดั่งเคยเห็น
ที่ออกค่ายก็ออกค่ายไม่เคยเว้น
ที่กินเหล้าและนั่งเล่นก็เป็นไป
ชนพ.
อีกกี่คราวและอีกคราว พ.ศ.ไหน
ความรักและมวลมิตรในจิตใจ
คงกุมเกาะเป็นเยื่อใยรกเรื้อรัง
ชนพ.
ต้อนรับผู้มาใหม่มากแรงหวัง
กายท่านแรงเหงื่อก็รินมีพลัง
เชิญก่อทางต่อความหวังที่ยังคอย
ชนพ.
มีบางสิ่งทิ้งไว้ให้เป็นร่องรอย
ในความคิดหรือห้วงนึกทุกท่วงถ้อย
เป็นเรื่องเล่ายามเหงาหงอยตอนชรา...
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟประภัสสุทธ
หน้าส่วนตัว
1517
