๏ ฉันเป็นนักศึกษาปัญญาชน

ท่ามกลางทางสับสนคนแบ่งสี

หลอมหล่อและล่อหลอกหลายคัมภีร์

ถูกบ่มในเบ้านี้ "มหาลัย"

๏ "มหาลัย มหาหลอก" กลอกกลับคำ

จับจองจำกับตำราน่าสงสัย

ครุ่นคำถามนิยามตามจิตใจ

" เราเรียนไปเพื่ออะไรใครบอกที ? "

๏ เพื่อก้าวผ่านประสบการณ์กร้านความคิด

เพื่อพ้นพรากจากชีวิตโง่งมนี้

เป็นนักปราชญ์ปราดเปรื่องปัญญาดี

แหละกดขี่คนโง่โตต่อไป

๏ เพื่อสำเร็จเสร็จได้ใบกระดาษ

ประกาศโชว์โอ่สังคมนิยมใหญ่

สมัครงานผ่านสบายหมายมั่นใจ

มีรายได้ใช้จ่ายถ่ายชีวิต

๏ เพื่อประโยชน์โพดโผยผลผู้เกื้อ

เพื่อเป็นเนื้อเชื้อเพลิงผู้ผลิต

เป็นแถวทาสนายทุนตุ๋นความคิด

สู่สายพานการผลิตติดกับดัก

๏  เพื่อรับใช้ไฟฝันฝั่งมวลชน

สละตนติดดินสิ้นยศศักดิ์

สานฝันอุดมการณ์ด้วยความรัก

ยืนปักหลักชัยใน "หมู่บ้าน"

๏ หรือเรียนเพียรเขียนอ่านตามระบอบ

ท่องตำราบ้าสอบตอบโวหาร

จดบันทึกทุกคำจำหลักการ

จมปลักดักดานอ่านหนังสือ

๏ คำตอบมอบให้เธอบำเรอคิด

ค้นหาทั้งชีวิตที่เธอถือ

อีกทางคือวางปล่อยลอยตามสื่อ

" คำตอบฉันชอบคือ จุด จุด จุด "

                                                      4 สิงหาคม 2556

๏ สงบเย็นเห็นโลกโบกศานติ

ชั่วขณะสมาธิสติตั้ง

ละเลื่อมเงาเทาแสงแสดงพลัง

ฉายมนต์ขลังหยั่งยอดหญ้าระย้างาม

๏ สดใหม่ใสกระจ่างสว่างจิต

ความคิดดิ้นติดกับกับคำถาม

จะหยุดยื้ออย่างไรไว้ในความงาม

ทุกโมงยามยอดหญ้ายังงามอยู่

๏ ลองหยุดย้อนความถามตนก่อน

คำสอนเรื่องความงามตามความรู้

ถูกถกความตามสังคมชมเชิดชู

ต่างตีความตาม "ตัวกู" รู้ว่างาม

๏ งามงดหมดจดจิตบรรเจิด

พิเลิศเพลิดเพลินเกินมองข้าม

ขาวใสไร้ริ้วรอยพลอยเพ้อตาม

นี่คือความงดงามตาม "จิตกู"

๏ ลองหยุดย้อนความถามตนก่อน

กาพย์กลอนสอนใจใยถึงรู้

ดั่งภาษิต " กูคิด จึงมีอยู่ "

จิตจึ่งกระโจนสู่การยึดติด

๏ ชั่วขณะถนัดนึกตึกตรองชัด

กระบวนทัศน์สลัดทิ้งพึ่งพิงจิต

ปล่อยปลด ลด ละ วาง สางความคิด

สิ่งใดใดใช่ถูกผิดจิตปล่อยวาง

๏ ปล่อยวางว่างห่างจากตัวตน

เลิกหาล่าเหตุผลมาก่นอ้าง

เผชิญพบทบทวนด่วนปล่อยวาง

อย่าเก็บกักถักถ่างทางอารมณ์

๏ แล้วโลกจะสงบพบสันติ

ชั่วขณะสมาธิที่เหมาะสม

ผลิโผล่โตเติบจากเปือกตม

จักบานบ่มห่มโลกให้ร่มเย็น

๏ ยอดหญ้าอ้าบานเบ่งเร่งเหี่ยวเฉา

สีสันบั่นบรรเทาทุกสายเส้น

แตกตายสลายรวงร่วงกระเด็น

ความงามที่แลเล่นล้วนลวงเรา

๏ จึงจับจิตจดจ่อปัจจุบัน

สติสงบมั่นกลั่นความเขลา

สว่างสัจธรรมนำร่มเงา

เปิดม่านบ้านจิตเก่าเกิดสุขเย็น

๏สงบเย็นเห็นโลกโบกศานติ

ชั่วขณะสมาธิจิตชัดเด่น

ละเลื่อมเงาเทาแสงแสดงเล่น

ยอดหญ้าเบนเอนไหวในความว่าง !!!